When I met you

Chapter 5

Kim's POV

Di ko makalimutan yung scenario kaninang 2 am ng umaga. Si Mela, parang sinasakal kase di siya makahinga, at may mga pasa sa katawan niya na parang may mga sumuntok sa kanya. Tinawagan ko si Tito at Tita kagabi kung ano nangyare kay Mela. Tas sila Mika at Ara papunta na raw dito para mangamusta. May gc ang Lady Spiker at dun ako nagshare. Di ko kinaya kagabi at napatawag ako kela Mika. Alam kong natutulog na sila pero alam ni Mika in times like that, I need a friend. Andito ako sa upuan. Di ko matanggal yung image sa utak ko na nahihirapan si Mela. Nakatitig ako kay Mela. Inaalala ko pa yung mga panahon na nagkabalikan kami ni Mela. Pero nung nagkabalikan naman kami, dun den naman nawala saken si Cyd....

-Flashback-

Nung araw na nagbreak kami ni Mela, sobra yung saket na naramdaman ko non. Tanda ko pa non sila Ye, Ara at Cyd ang kasama ko non. Naglalasing ako sa bar pero sila wala chill lang. Pero si Cyd talaga ang pumipugil saken non.

"Uy Kimmy tama na! Di na maganda nadudulot sayo niyan e" imik naman neto. Umiiyak paren ako habang umiinom.
"Ano ba Cyd, eto lang yung paraan para makalimutan siya." First time. First time kong masaktan ng ganto.
"Hindi alak yung sagot diyan! Acceptance ang sagot diyan Kimmy hindi alak! Pustahan tayo bukas maaalala mi paren siya. Mamimiss mo paren siya. Hahanap-hanapin mo mga yakap niya! Kaya pwede ba? Itigil mo na yan!"

Napatingin ako sa kanya. Wow. Parang si Coach Ramil tong nagsasalita. Sa bagay may point naman siya. Hindi nga alak ang sagot sa saket na to. Siguro nga acceptance. Kailangan ko na talagang tanggapin na di na babalik si Mela.

"Thank you Cyd. Sorry ha." Niyakap ko siya para ipakita na sorry talaga ako. Ngumiti siya saken at lumabas ang mga dimples niya. Grabe ang lalim pala ng mga dimples niya. DAMN!

"Ganda mo pala." Alam kong ang intense na ng tingin ko sa kanya. Sa kanya lang ako nakatingin. Sa mga mata niya specifically. Pwede kang maligaw sa mga mata niya kase sobrang ganda. Pero wala akong pake that time. Dun na sigiro nagstart yung infatuation ko kay Cyd. Sana infatuation lang to. Sana lang talag.

"Nubayan lasing ka lang e! Pero selemet."
Napatawa ako sa sabi niyang yon. Unti unti na lumapit mukha ko sa kanya. Closer. Closer. Closer. Pero wala na akong maalala non kase nakatulog ako sa balikat niya.

-End of Flashback-

Biglang pumasok ang mga magulang ni Mel.

K: Hi po tito, tita.sabay mano*
T: Hello, Kim. Pinapatawag ako ng doktor at gusto ko na andon ka.
K: Sige po, tita.

Kinakabahan ako sa sasabihin ng doktor. Di ko alam kung may magagawa pa ba sila sa kondisyon ni Mela. Stage 4 na cancer niya. Leukemia. And these past few years, wala talagang improvement ang nakikita sa kanya. Yung mga chemo niya ang dahilan kung baket pa siya nabubuhay. Nabubuhay. Ayaw kong isipin na mawawala si Mela. Kase ako dapat ang maging proton in her world full of electrons.
Nandito na kami kay Dr. Sy. Pinaupo niya kami sa harap ng desk niya

Dr: Mrs. Tunay, Kimmy, Goodmorning.
K & Mrs. Tunay: goodmorning den po.
Dr: Andito po ako para sabihin na wala na po kaming magagawa kay Mela. Her kidneys are failing to function na kahit ano pa ang gawen namen. Also, humihina naren ang puso niya. I'm sorry to say this, pero wala nang pag-asa pang gumaling si Mela.

Umiiyak na si tita. Napasandal siya kay tito at alam kong nasasaktan na sila sa kanilang narinig. Lumabas ako ng kwarto at dun na ako umiyak. Tumakbo ako papuntang chapel at dun ko nilabas ang lahat ng hinakit ko.

Iyak ako ng iyak. Ungol ako ng ungol. Para akong tanga dito pero wala akong pake. Kase kay God lang ako naglalabas ng mga hinakit ko sa buhay. Sige Kim, iyak pa. Pero nagulat ako nang biglang may kumalabit sa balikat ko. Isang lola. May tungkod. Sobra pagkapayat niya at ang singkit at ang gray na ang nga mata niya.

Lola: Tama na yan, iho.
K: Sorry po, La, nastorbo ko ata kayo sa pagdadasal niyo. S-Sige a-aalis nalang p-po ako.
Lola: Nako iho. Sa dami ba naman na nakilala ko sa 10 dekada e di na ako nagtataka kung bat ka nagkakagnayan.

10 dekada? Grabe naman. Ang tanda na niya pala. Kaya pala ang payat  payat payat niya.
L: Siguro iniisip mo sa ngayon na ano ba kaseng ginagawa ng isang makulubot na lola sa tapat ng binatilyong ito.
K: Grabe naman po kayo La. At Lola, babae po ako. Tomboy lang.
L: Ay ganon? Mga kabataan na talaga ngayon. E basta. Bat ka nga pala umiiyak? Ako nga pala si Lola Edna. Pasyente kase dito ang anak ko kaya dinalaw ko siya dito. Napadaan naren ako sa chapel.
K: Ah ako naman po si Kim Fajardo.

Pagkatapos kong magpakilala e kinuwento ko na kaagad ang mga nangyari this week. Yung tungkol kay Mela. Lahat. Grabe ang sarap papa sa feeling na nailabas mo na ang lahat ng hinakit mo. Lalo pa't ngayon ko talaga kailangan ng matinong kausap.

L: Alam mo, alam ko yang nararamdaman mo.
Yung mawalan ka.

Ngumiti siya saken at parang naluluha na siya.

L: 10 dekada, nakita kong pumanaw mga mahal ko sa buhay.  Nung 50 pa ako, pumanaw ang anak ko. Tanda ko ren noon, 2009, asawa ko, yung pinakamamahal kong nilalang sa mundo, hinawakan niya ang kamay ko sa huling pagkakataon. Ang ganda ng araw na yon sapagkat andon kami sa rocking chair namen, ako nagbabasa ng libro gamit ang kaliwa kong kamay, at yung kanan kong kamay e hawak niya. Yung kamay niyang magsapang at punong puno ng sugat na humilom dahil alam kong dahil sa giyera yon. Ang ganda ng pagkasikat ng araw at puro huni nalang ng mga ibon ang naririnig namen. Pero bigla nalang siya bumitiw. Parang naren akong nanghina noon kase yung mismong pinaguhugutan ko ng lakas, wala na. Pero alam mo kung ano ang natutunan ko? Sa tuwing may aalis, may dadating. Nagkaroon din ako ng mga apo pagkatapos ng 1 taon. At nagkataong kambal pa. Hindi ba masaya? Wala kang magagawa kundi tanggapin na lamang ang mga bagay bagay at maghintay nalang kung ano pa an nakalaan para sayo. Hindi ba , Kim?

Natulala na lamang ako sa kwento ni Lola Edna. Dami niya ren palang pinagdaanang hinakit sa buhay. Ngumiti siya at napangiti naren ako. Tama si Lola, Pag may umalis, maghanda ka na kase mah darating na bago. Hmm. Lord? Thanks for answering my prayer and questions.

Kim: Lola?
L: Hmm?
K: Maraming salamat po. Malinaw naren po saken ang mga bagay bagay. Dahil po sa inyo yon. Salamat.
L: Walang anuman iha. Sana magkita tayo uli.
K: Sige po La, mauuna na po ako.

Gumaan pakiramdam ko. Gumaan kase nailabas ko mga hinakit ko. Tsaka ang dami ko pang natutunang aral. Grabe Lord. Thankyou po.

Habang papunta ako sa room e nadatnan ko na sila Tita, Mika. Ara, Jessey at Ria ang magkakausap sa labas. Lahat sila umiiyak. Si Jessey nakasandal kay Ria para may pagkunan din siya ng lakas para tanggapin ang mga nangyayare kay Mela. Oo. Huli na ang lahat. May taning na ang buhay ni Mela. At di ko na alam kung ano gagawin ko. Pero kailangan ko ring magpakatatag kase ako dapat ang maging pag-asa ni Mela para mabuhay.

Jessey: Oh si Kim pala. *sabay iyak*
Tita: Sige, maiwan ko muna kayo diyan.
All exc Tita: Sige ho.
Mika: Uy kaf. *sabay yakap*
K: Okay lang ako.
Ara: Kahit napapaiyak ka na. Hayst Kaf. Okay lang yan. Andito kami para damayan ka. We got your back. And we got Mela. Pero let's face na fact naten na talagang may taning na buhay ni Mela. Kaya guys, let's pray for her nalang.
Ria: Kaya nga. This is the time wherein ate Mela needs our supports the most. Kaya walang titibag mga tsong.
Na lighten up naman ang mood namen.
Bumukas ang pinto sa room ni Mela at lumabas si tita.
Tita: Kim, Mela wants to talk to you.

Please vote, comment, spread.
Please follow me also on twitter: hirongray :-)))
An1mo La Salle!