Sevi

Ben Sevi Genç.18 yaşındayım.Annem ve babam ayrı. 3 kardeşiz. Tabii kardeş denirse.Hepsinin bana inadı var sanki.Annemin bile.Annem 14 yaşımdan sonra benimle ve babamla hiç anlaşamamaya başladı. 15.yaşıma girdiğim gün yani doğum günümde ayrıldılar. Bende babamın yanında olmak istedim.Diğer kardeşlerim Sevil ve Selim ise annemle kalmak istediler.Tam bir ana kuzuları.Oysa ki her zaman babam haklıydı .Onlarsa annemi seçtiler. Babamla ayni apartman fakat farklı dairelerde oturuyoruz.Çünkü babam eve arkadaşlarımın ödev yapmaya gelmesinden bile rahatsız oluyordu.Bu yüzden ben karşı dairede tek başıma yaşıyorum.
Babam emekli öğretmen. Derslerimde başarılı olmamın sebeplerinden biri de bu.Lise son sınıf okuyorum.Benim gerçek anlamda bir dostum yok.Yalnızım diyebiliriz.Neden yalnızsın diye sorarsınız herkes benim inatçı,bencil ve kötü biri olduğumu düşünüyor. Annem de hep böyle derdi.Ama ben onlara aldırmıyorum.
OKUL

Çalışkan biri olmama rağmen okulu hiç sevmiyorum. Öğretmenler size sürekli bir şeylerden dolayı kızıp duruyor,hem de ödev veriyorlar. Hele ki bu ilkokul ,ortaokul da çoktu. Şimdi ödevleri az veriyorlar.Bence ödev öğrencileri acele ettirmekten başka birşey yapmıyor.Sürekli birşeyleri yetiştirmek zorundasın .Yapmazsan hem eksiyi yiyorsun hem de
öğretmenden azar isityorsun .Belki zamanın yetmedi.Ne var ki bunda.Okulda bir sürü kendini beğenmiş insan var. Hele ki biri var sanki babası cumhurbaskani .Adı Eda.Ben gibi birinden herkes nefret ederken ondan kimse nefret etmiyor.Hatta
bir sürü arkadaşı bile var.Ama ben onların hiçbirinin gerçek arkadaş olduğunu düşünmüyorum.
Bir gün Lys sınavından gayet yüksek bir puan almıştım .Okulda ki tum öğretmenler beni kutladı. Beni gördü ve bana doğru yaklaştı .Bana "Sen şu Lys 'den yüksek alan kız mısın? Dedi."Evet te,sana ne ki bundan " dedim tam arkami dönüp gidiyordum ki kolumdan tutup beni çekti.Tam bırak demeye kalmadan "okuldaki tüm ilgiyi kendi üstüne çekmeye çalışıyorsan boşuna uğraşma. "Dedi ve arkasını dönüp gitti. Bunu söylerken kolumu o kadar çok sıkmıştı ki kolum morarmıştı.Ona diyecek lafım vardı da bu tip kızlara bulaşmayı hiç sevmem.
Bu arada lysden yüksek bir puan aldığım için
Eskişehir Üniversitesi 'ni tutturmusum.Babama söylediğimde o da beni tebrik etti. Çok mutluydum. Akşam yemeğini babamın evinde yedik. Yemektensonra biraz televizyon izledik. Babamın yüzüne baktığımda bana birşeyler anlatmak istediğini anladım. "Baba birsey mi demek istiyorsun? "dediğimde "Sana birşey söyleyeceğim ama korkma. "diye cevap verdi."Kötü birşey mi oldu?"
"Halsizdim, atesim çıkıyordu ,sen de farketmissindir biraz zayifladim .Bugün hastaneye gittim birşey mi oldu diye.Ultrason çektirdim.Ben,ben..."
"Baba hadi bekleme söyle, kötü birşey mi var?"
"Ben kanserim."dediğinde şok oldum .Ne yapacağımı şaşırdım.Bir anda "Annemlerin haberi var mi?"sözleri ağzımdan çıkıverdi ."Hayır,daha söylemedim kızım ."dedi.Bir süre evde sessizlik oluştu .Babam" Hadi sen evine git,aklın bende kalmasın ."dedi.Babamın yanından ayrılmak istemesemde evime gitmiştim.Sabaha kadar uyuyamadim.Kendimi kötü düşüncelerden uzaklaştırmaya çalışıyordum.Yani kendimi mutlu etmeye...
BEKLENMEDİK BİR OLAY
Bir anda üniversiteyi kazandığım aklıma geldi ve bununla mutlu olmaya çalıştım.Ama bu mutlulugum da kısa sürmüştü.Çünkü Eskişehir 'de annemler yaşıyordu. Babam hasta oldugu icin kesin benim onların yanina gitmemi isteyecekti.Peki ben bunu kabul edecekmiydim.Tabii ki HAYIR!!!Tek başıma yaşarım daha iyi ...Ne yapacağımı bilmiyorum. Bazen içimdeki ses bana o senin annen ona ne kadar kızsanda onu seviyosun diyor.Ama o benim kötü biri olduğumu düşünüyor .Ve hiçbir zaman beni desteklemedi.O yüzden bende onu desteklemedim.
Her babamla kavga ettiklerinde babamın yanında oldum.Neyse daha fazla bunu dusunmemeliyim.
Bugün okula gitmedim.Babamla birlikte hastaneye gittim. Doktora babamın durumunu sordum. "Daha erken gelseydiniz,hastalıktan kurtulma şansı daha fazlaydı."
"Ne yani, durumu iyi mi kötü mü? "
"Elimizden geleni yapacağız .