Sevi

BABAMIN HASTALIĞI

Onu bir süreliğine burada tutmamız gerekecek."dedi ve sessizce odadan çıktı.Babamın bu konuşmadan haberi yoktu.Doktorla tekrar görüştüm ve babamınne zaman hastaneye yatırılacağını sordum,Yarın diye cevap verdiğinde ne yapacağımı bilemedim.
Nerden gelmişti de babamı bulmuştu bu illet.Babamdan başka kimse yoktu ki dertleşeyim.Eve döndük.Babamla güzel bir akşam yemeği yedik. Beraber iyi bir akşam geçirdik.Sabah kahvalti hazirladim.Hazırlandık, hastaneye yola koyulduk.Babam taksiden yandaki büyük şaşalı apartmanlara bakarken ,ben ne yapacağımı düşünüyordum. Babamın kulağına doğru eğilerek annemlerin haberi varmi diye sordum.Hayır dermişçesine kafasını salladi.Haber veriyim mi dedim,sen bilirsin dedi.Babamın yüzündeki eski neşe kaybolmuştu sanki .Benzi solmuş ,halsiz,çaresiz bir adam gibi duruyordu karşımda.Babama farkettirmeden cam kenarına doğru bakarak ağlıyordum .Sonunda hastaneye gelmiştik.Yatis işlemlerini tamamladıktan sonra doktor beni yanina çağırdı. Babamın hastalığının fazlaca ilerlediğini ama ne olursa olsun ümidimi kaybetmememi söyledi.Babamın odasına gidip onu yatağa yatırdıktan sonra babamla vedalastim. Odadan çıktım.Babamın telefonundan annemi aradım."Alo"diye ses verdikten sonra"Babam kanser oldu."dedim. "Ne?Tamam hemen ilk uçakla geliyoruz."diyerek hızla telefonu kapattı.Annemin bu kadar çok endiselenmesine anlam verememistim .Saat 12:30'da annemler hastaneye geldiler.Annem doktorla konuştu.Sevil ve Selim ise odanın camından babama bakmakla yetindiler.Kardeşlerim ve ben beraber eve gittik.Sevil'de Selim'de 14 yasindalardi.Onlara ne kadar kızgın olsamda onları seviyordum.Eve gelince"Kahvalti yaptınız mı?" diye sordum. "Hayır"dediler.Annem kardeşlerimi arayarak" ben babanızın yanında kalacagim."dedi.Babam için endişeleniyor-
duk. Yine de sakin olmaya çalıştık.Kardeşlerimle güzel bir kahvaltı yaptık.Onlar kaşarlı tostu çok sevdikleri için kaşarlı tost yaptım.Bir de çay ...Sevil"Abla seni çok özledim."dedi.Kısaca "Bende."diye cevapladim. Daha sonra sessizce ,hiç konuşmadan yemeğimizi yedik.Annem kardeşim Sevil'i aradı. "İyi misiniz? Yemek yediniz mi?"dedi. Sevil"Evet"diye cevapladı.O an anneme kızmıştım. Ben bunu sormayacak kadar düşüncesiz miydim?Annem benim hakkımda kötü düşünceler içerisinde olduğunu yine ispatlamıştı. Ama buna eskisi kadar fazla takılmıyordum. Benimsemiştim artık annemin benim hakkimda ki kötü düşüncelerini ...