Ben Zombi Değilim! -Askıya Alındı-

Bölüm1-Ölmek İçin Çok Gencim!

Duck önümde diz çökmüştü, elindeki kutuda ışıldayan bir yüzük vardı. Çocuk bu haliyle çok çekiciydi.

''Orsay... Benimle evlenir misin?''

Bense donup kalmış görüntümle ve şişik suratımla adeta travestilere benziyordum. Ağzımdan sadece ''Hrk?'' sesi çıktı. Ebeni Orsay, çocuk senden korkup kaçmazsa iyidir!

Duck kaşlarını çattı ve bağırmaya başladı. ''Uyansana götelek!''

Sonra elindeki yüzük bir bardak suya dönüştü ve kafamdan aşağı döküldü.

Gözlerimi açtığımda geri zekalı kardeşim elinde bir bardakla tepemde dikiliyordu.

''Uyansana mal! İki saattir alarmın çalıyor bütün evi uyandırdın.''

Haklıydı. Alarmım Green Day'di ve iki dakikadır çığırıyorlardı.

Homurdanarak üstümdeki yorganı ittim. ''Tamam ya uyuyakalmışız işte ne bağırıyosun?''

Gözlerini kısarak bana baktı. ''Uykunda saçma sapan sesler çıkarıyordun Ors. Ne tür rüyalar görüyorsun öyle?''

Evet, kendisi aynı benim gibi meraklıdır.

''Duck bana evlenme teklifi ediyordu, mutlu oldun mu şimdi?''

Gözlerini kısarak bakmayı sürdürdü. ''Siz ergenleri çözmek çok zor.''

Hah! Güleyim bari. Kendisi sanki yetişkin de bana bunları söylüyor. O da yakında 13 yaşına girecek. Ama görseniz, benden bile akıllı davranıyor pis bücür.

Masanın üstündeki telefona zorlukla uzanarak telefonumu aldım. Eğer John'dan isteseydim bana pis bir sırıtışla bakıp ona hizmet etmemi isterdi. Evet, böyle çıkarcı olma huyunu da benden almıştı.

Whatsapp grubundan 128 yeni mesaj gelmişti. Yuh! Ben uyuduktan sonra iki saat daha konuşmuşlardı demek ki.

''Orsay uyudun mu? *saçma sapan bir üzüntü işareti* ''

''Cevap vermediğine göre uyumuş tavuk.'' Saat dört olmuştu, ne bekliyordu ki bunlar?

''Aman iyi, bu mesajı gördüğün zaman beni çaldır.''

Hanımefendinin dediğine göre hareket ediyorduk biz zaten!

''John, odamdan çık.'' dedim sinirle.

Orda heykel gibi dikildiğini görünce de elimin altındaki bütün yastıkları ona fırlattım.

O ise adeta bir Ağlayan Melek'mişçesine yerinde duruyordu. Ellerini gözüne siper etseydi tıpatıp benzeyebilirdi aslında.

Teni aynı onlarınki gibi bembeyazdı. Fazla beyaz. Sarımsı kahverengi saçları düzgün bir biçimde kesilmişti. Annemizin katı kuralları. Gözleri de benimki gibi açık kahverengiydi.

Aslında tip olarak o kadar benzemezdik ama hareketlerimiz ve özelliklerimiz çok benzerdi. O da benim gibi kurnaz,çıkarcı,yalancı ve yalakaydı.

Evet, kötü bir kızdım. Hikayelere konu olan diğer sönük kızlar gibi değildim. Hani şu bir anda kaslı bir çocukla arkadaş olup kötü kızdan kaçmaya çalışan tiplerden bahsediyorum.

Genelde o tür sönük tiplerle benim gibi kötü kızlar uğraşırdı. Ama gerçek hayatta kaslı tipler o içine kapanık tiplere bakmazdı. Yani hikayeler yalan söyler. Tanrı aşkına! Ben varken onlar mı? Güldürmeyin.

''Çıksana odamdan John!'' diye bağırdım tekrardan.

O ise pis pis gülümseyip kaş göz işareti yaptı. Kimbilir o beyninin içinde neler dönüyordu?