Bir pazartesi günü yine okul var.Bugün yeni okulumdaki ilk günüm.Hiç kimseyi ne tanıyorum ne onlar beni tanıyor.Okul araç gereçleri için kırtasiyeye gittik.Ve ihtiyaçlarımızı aldık.Okuldaki ilk günüm olduğu için hem heyecanlı ve o kadar şaşkındım ki.Sekizinci sınıf bitti diye okul bitti sanıyoduk.Ama asıl herşeyin farkına burda varmaya başlıyormuşsun.Yurtta ilk günüm.Tanıdığım tek arkadaşım benimle aynı okuldan gelen "İbrahim".Yurda ve okula alışmaya başlamıştım.Dışarıdan saray gibi görünen yurdumuz içinden bakılınca hiç de öyle güzele benzemiyordu.İkinci gün bizim sınıfta bir kız gördüm.Bu aşk olsa onun sürekli bana baktığını zannederek yeni bir aşka yelken açmış bulunmaktaydım.Derslerde,tenefüslerde,ve hatta yurtta yediğim her yemekte ona bakar oldum.Onunla daha tanışmadık.Ne o beni tanıyo ne ben onu.Bu yüzden utanıyodum,onunla konuşma cesaretini bir türlü bulamadım kendimde.Ona karşı bir şey diyecek olsam kalbim çarpıntıdan ölcek gibi hızlı atıyodu.Ne zaman benden tarafa bakarsa yüzümü başka yöne çevirip ona baktığımı anlamaması için çabalıyordum.Yazın facemi silmiştim.Sonra o kız yani "Ayşenur"aklıma geldiğinden onunla arkadaşlık yolunda ilk adımımı atmak için geri yükledim.Nihayet hafta sonu oldu.Ona arkadaşlık isteği gönderdim.Kabul etmesini bekliyodum.Onun isteğimi kabul ettiğinde ne kadar sevineceğimin farkında bile değildim.Kabul etti mesajı geldiginde kalbim pır pır atıyordu.Çok heyecanlanmıştım.Ama işte bu hafta hayatımın hatasını yaptım.Daha arkadaşlığımızı yeni kurmuşken başlamadan bitirmiştim nerdeyse.Ayşenur'un yüzüne bakacak halim yoktu.O kadar utanıyordum ki.Kıza yaptığımı kimse düşmanına yapmazdı bence.Aradan haftalar geçti ben kızla göz göze bile gelmeye korkuyor, utanıyordum.Bütün arkadaşlarımda numarası varken bende yoktu.Bana vermemelerini söylemiş.Sürekli numarasını almaya çalıştım.Arkadaşlarım vermediler numarasını.Ona bir şiir yazdım.Arkadaşımın biri "İstersen Ayşenur'a gönderiyim." dedi.Ben çok sevinmiştim.Arkadaşlarım ve Ayşenur numarasını benden en fazla üç hatfa saklayabildiler.Sonunda Ayşenur'un numarasını ezberledim.Ona ilk mesaj attığımda biraz ters cevap vermişti.Ama sonradan yavaş yavaş buzlar soğudu.Onun için ödevlerini yaptım.Zamanla aramız iyileşti diye düşünüyodum.Belki de öyleydi ama ismimi bile kaydetmemiş.Gerçekten çok iyi bir kız.Sırf bazen ben üzülmiyim diye benimle konuşuyo.Bazen "sen benimle konuşurken kötü oluyosun,istersen konuşmayalım"dedi.İşte bu kıza bu yüzden bayılıyorum.Ben konuşmak istediğimi söyleyince o da beni kırmayarak benimle konuşuyordu.Telefondan ne kadar konuşsak da hala onunla yüz yüze konuşacak cesaretim yoktu.Bana şarkılar fotoğraflar gönderiyo,ben de güzel diyodum.Bana eski sevgilisinden bahsetti.Ben de onu ne kadar seviyorsamda dikkatle saygıyla dinliyorum.Onunla aramızda sırrımızdı o. Onu başka biriyle görünce uzun bir süre hele de yağmurun altında görünce çok ağladım.O'nun benim agladığımdan haberi yok tabi.Her gün onun fotoğraflarına bakıyor,müzik dinliyor,ağlıyordum.Kendime engel olamıyordum,onları öyle hallerini görünce. Arada günün birinde beni engellemiş ben de bana küstü bir daha da zor alır diye düşünmüştüm.Meğer fiziği yapamadığına sinirlenmiş.O sırada ben de mesaj attığım için o sinirle engellemiş.Neyse ki sonradan halloldu.Bana fiziği yapamadığı ve o sırada da benim sürekli mesaj attığımdan engellediğini söyledi.İçim rahat bir nefes aldı.Ona beni engellediği için bileklik alıp affettirmek istedim.Aldım ve sontaki gün okulda verdim.Başta itiraz etti sonra ısrar edince aldı.Aradan bir ay falan geçti. Nihayet 29 kasım gelmişti.O gün 4 ruh videosu izlemiş,korkudan uyuyamamış.Bütün arkadaşları yatmış.Başbaşa sadece ikimiz kaldık.Korktuğunu söyledi,neden olduğunu anlattı.Ona onun ne kadar yanında olmak istediğimi söyledim.O da birinin yanında olmasını istiyomuş.Keşke Allah bütün ömrümü alsa o gün gece onun yanında olsaydım.O jadar onun yanında olmak ona sarılmak, onu kucaklamak,ona güven vermek istiyodum ki.Bu olaydan 4-5 gün sonra sahile gittiğimiz gün ikindin benimle konuşmak istemediğini moralinin bozuk olduğunu söyledi.Üsteleyince biraz kızdı,ben de daha fazla kurcalamadım.
V
e beni engelledi en sonunda.Bi gün ona fenerbahçeli atkı aldım vermek için.Bir hafta sonra çaktırmadan çantasına koydum. Alperen diye 11. Sınıf bir abiyle çıktı,ben önce o kadar benimle çık diyip "Ben milleti çekemem derken."
Onun bunu dedikten sonra biriyle çıkması beni çok üzdü.Onunla konuşmayalı yaklaşık bir ay içinde 3-4 rüya gördüm.Birinde el ele tutuştuk ,o bana gülüyodu.Bir başkasında saatkerce konustuk. Perşembe günü gördüğüm şeylerden dolayı tam Ayşeden nefret etmeye başladığım gün bu rüyayı görünce ona daha da bağlandım.Sırf bunların bir işaret olduğunu düşünerek Ayşe'den vazgeçmedim.Onunla konuşmayalı üç buçuk dört ay olmustu.Sevgilisinden ayrıldığını sandığımdan ona mesaj atmıştım.İlk kim olduğumu sordu.Erdem dedim."Tamam bb."dedi.Ben de yani küs değiliz dedim.O "Erdem küsüm ya işim var bb"dedi.İki üç gün sonra sevgilisi beni odamda bastı.Konustuk 15 dakika kadar.Benim yüzüme bile bakamıyodu.Galiba baksa sinirden döverdi.Şimdi önce o kadar beni düşünerek konuşuyo,sonra birden bire engelliyo ve başka biriyle çıkıyo.Ve şuan beni engellediği whatsapp'tan engelim kaldırılı.Hala o Alperen denen çocukla çıkmasına rağmen.Ama şimdi bana desenis onu seviyomusun? "Evet"derim.Ama ilk günkü kadar mı o kadar değil.Çünkü her şeyin ilki güzeldir ve ilki bitti gitti.O benim onu ne kadar sevdiğimi bile bile bunları yapması önümde sevgilisiyle öpüşür gibi haşır neşir olusu beni piskolojikmen bozsada ben onu ilk hatfasından bu yana tüm kalbimle seviyorum.Ve hep o benim kalbimin en üst köşesindeki sultanı olacak.Benim için o kadar yaptığı şeyden sonra başkasıyla çıkması ve benim, sevgilisinin görüşmemize bile izin vermediğini bile bile engelimi kaldırmış olması.Bilerek açık kapı mı bırakıyo ?Yoksa başka birinin işi olarak engelimi kaldırıp yine benin yalnış anlamammı?
