"What's happening?! Call a doctor pleaseee!" Anong nangyayari sa kanya?! Bakit tumutunog ung mga machine sa gilid niya na nakaconnect sa kanya? Agad din namang dumating ung doctor at mga nurse
"Omg! Doc! Doc! What's happening to my husband? Is he okay? Is he fine? Tell me please! He's going to be alright. Doc!" Humahagulgol na ako habang pinagmamasdan si Blaze na nanginginig ang katawan. NOOO! He'll be fine.
"Time of death 11:10 pm. Im sorry Mrs.Fuentabella but we try our best for him to survive" sabi ng doctor matapos niyang tumingin sa wrist watch niya.
SOBRANG sakit na mawalan ng minamahal at katuwang sa buhay. Kailan man ay hindi ko na siya makikita, makakasama, mayayakap at maaalagaan. Wala na akong kasama magpalaki ng kambal. Pero masaya ako dahil alam kong kami lang ng mga niya ang minahal niya hanggang sa huli niyang hininga. Miss na miss ko na siya. Ang hirap sobra.
Pero alam ko naman na ang pamilya ko ang magpapasaya sakin ngayon at ang kambal.
"Mom. Let's go? I cant take my tears anymore." My son said. At agad kong pinunasan ang luha kong kanina pa tumutulo.
"Hahaha you're funny kuya" biglang tawa ng aking anak na si Nikkoraine. Hilig niya talagang asarin ang kuya niya. At eto namang si Nikko, madaling mairita at mainitin ang ulo. At parehas silang pilosopo. Namana nila lahat kay Blaze. Hay nako.
"Hi guys!" Biglang may nagsalita sa likod namin. Boses ng isang lalake.
"Titooo!! Titaaa" agad na tumayo ang kambal at sinalubong ang nag mamayari ng boses na iyon. Nandito sila.
"hey twinss! Miss us?" Sabi ng babae na kasama niya. At agad akong lumingon sa kanila.
"Hi ate! Miss na miss kami nitong kambal oh hahaha" sabi niya habang buhat niya si Nikko at papalapit sa kinaroroonan ko. Habang ung kasama niya naman ay buhat si Nikkoraine at nakasunod sa kanila.
"Oo nga eh haha. Oh Blaze! Nandito kapatid mong si Eros and his wife Audrey."
"Oyy kuya kong panget! Hahaha kamusta ka na? Pumogi ka na ba? Haha pero mas pogi pa din ako noh!" Nakoo. Mapangasar talaga tong si Eros. Mas matanda ng isang taon si Blaze sa kanya. At kakabalik lang nilang magasawa galing sa US.
"Nakoo by! Pag ikaw minulto ni Kuya Nikko. Hahaha ewan ko na lang sayo." Pangaasar na sabi ni Audrey.
"Hahaha ewan sayo Eros. and by the way. Where's Louise and Aubrey?" sina Louise at Aubrey ang anak nila. 6 years old na pareho and yeah twisn din sila. Ewan ba namin kung bakit parehas twin ang mga anak namin. Eh wala naman daw sa lahi nila ang kambal.
"Eh nasa school pa po ate eh. Susunduin na nga din namin. Pero dumaan muna kami saglit dito kay kuya. Pasensya na ate di kami makapagtatagal eh" Sabi ni Eros at binaba niya na si Nikko.
"Ay ganun ba? Sige okay lang ano ba kayo. Hahaha. O baka magintay na ung kambal dun." sabi ko kaay Eros at Audrey.
"Ay oo nga ate . Buti pinaalala mo. O siya mauna na kami. Bye twins! Visit kami ng kambal sa inyo sa saturday ok? bye kuya. papagwapo pa ko." At hinalikan niya lang ung kambal. "Ate. Una na kami. Ingat kayo pag uwi." paalam nilang magasawa at umalis na din kaagad.
BINABASA MO ANG
Still In love
Teen Fiction"Kung kayo talaga ang itinadhana para sa isa't isa, kahit na magkahiwalay kayo ng ilang taon, magkikita't magkikita parin kayo" Totoo nga ba ang kasabihang yan? Kahit na magkalayo kami? weh? nang gogoodtime lang kayo e. Magkikita pa rin kami? ha! I...
