Chasing Odds

2nd Chapter

I need to

I am on my way sa Saint Joseph Cemetary kung saan naroroon ang puntod ni Gelo. I am driving my car because I don't wanna be there with my driver. I wanna be alone, with him.

Kilala ang family namin bilang isa sa mga pinakamayaman dito sa Ilocos Sur. Marami kaming pag mamay-aring farm at mga construstion sites at bussiness rito. My family name is Gines. I am a half British because dad's grandmother was a half british too. My mom is Angelina Gines. Pure pinay. I am not that close to her because she always treat me like a nobody. Yes, she treats me that way and I don't know why. She don't want me to mingle with others and I don't like that idea of hers. Like hello! But, I love her so much, even if she doesn't like me that much though. I have a siblings. A girl and a boy. Si ate Dash yung panganay. She's like my mother so much. Hindi niya ako gusto at hindi ko alam kung bakit. At si Nash, siya yung bunso namin. Unlike ate Dash and mommy, he's my bestfriend in our family. I love him and he loves me too. My dad? Ayun. Puro trabaho. He don't have time on wasting such petty things.

Malapit na ako sa puntod ni Gelo. Nakaramdam ako ng sakit sa aking ulo kaya itinigil ko muna ang sasakyan. But, it was a wrong move. A very very wrong move.

"Ash, I wanna tell you something." Oh my god, Gelo. Masyado mo naman akong pinapakaba.

"What is it, Mr.Serrano?" Nagtaas pa ako ng kilay sa kaniya. Well, ganito talaga ako pag kinikilig. At alam niya yun.

"Kinikilig ka na naman, Ash. Btw, I love you, baby. And I won't give a crap in giving you up." Ani niya.

"I love you too, Gelo. But, please. Can you tell me what's going on your mind right now? You're giving me.. Ugh. Just tell me, please, Gelo." Paglalambing ko sa kaniya. May hint na ako kung ano ang ibig sabihin niya. But, I want that thing to be clear by him to tell me.

"Please don't give me up, baby" ani niya habang patuloy na nagmamaneho sa kaniyang kotse. We are on our way to the mall because he asked me for a quality time.

"Of course, I won't. Gelo, I won't give you up." Sinsero ang pagakakasabi ko niyon sa kaniya. Kumislap ang kaniyang mga mata. At unti-unting ngumiti.

"I love you so much, baby. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag bumitaw ka. I want you to stay by my side. Alright?" Malambing na sabi niya.

"I love you even more, Gelo. I promise. I will stay by your side no matter what." Sabi ko

"Alright then." Ani niya na may ngiti pa sa kaniyang mga labi. Malayo ang daan papuntang mall kaya napapikit na lang ako. Hinila na ako ng antok.

"Faster. Check his vital signs now!" Sabi ng di pamilyar na boses.

"Gelo.. Gelo.. Doc, please. Gawin niyo ang lahat lahat sa anak ko." Tinig iyon ng isang pamilyar na boses. Dahil sa kaguluhan sa labas, dahan dahan kong iminulat ang mga mata ko.

"Ash! Are you okay now?" Ani ni mommy na may bakas ng galit at inis. Pero ramdam ko ang kaniyang pag-aalala.

"Are you okay ate?" Tanong naman ni Nash.

What the hell is going on?

"Psh. Ano ba kasing pinaggagagawa niyo? Nag-iisip ba kayo?!" Tanong ni ate Dash na may taas ang kaniyang tono.

"Can..can you please tell me what happened? My, Nash, Ate? Why am I here? The last time i checked, i was at Gelo's car, leading to the mall. Why am i here?" Naguguluhan kong tanong

Wala sa kanila ang nagsalita. Kaya mas kinabahan ako at nakaramdam ng inis sa kanilang mga inaasal!

"What?! Mom, why am i here?!" Pagalit na tanong ko

"Why are you here?!" Pagalit at ramdam mo ang bakas ng inis sa kaniyang boses. Sarkasmo ang pagkakasabi niya sa akin kung bakit ako nandito.

"You're here because you killed him!" I killed him? Wha- What?! Him? Gelo?! Is she serious?!

"Tita-" diko na natapos dahil nagsalita ulit siya.

"Don't call me by that! Hindi kita mapapatawad dahil pinatay mo siya! Pinatay mo ang anak ko!" Humagulgol si Tita Gema habang niyayakap siya ni Tito Victor. They are both Gelo's parents.

"Sabi ng police, mabilis daw ang takbo ng sasakyan niyo, Ash. May humahabol daw kasi sa inyong mga masasamang loob kaya mas pinabilis ni Gelo ang pagmamaneho" ani ni tito Victor. "So, ililiko na sana niya ang kotse ng may truck naman na nakasalubong" mas lumungkot ang mga mata ni tito Victor. "Dahil mahal na mahal ka niya, Gelo protected you.." tumulo na ang luha niya. Tumulo na rin ang mga luha ko. "You only got injurie on your feet, while Gelo, he was.." di maituloy tuloy ni tito ang nais niyang iparating dahil tulad ni Tita Gema, humagulgol na rin sya. "he was..dead on arrival, Ash" ani ni tito..

Is this real? Is this true? Ang saya saya lang namin kanina. Ang saya saya pa niya lang kanina. Tapos, ngayon..

Napatakip na lang ako ng bibig at nagsimula nang humagulgol.

"Mom, is it true? Tell me, is it true?!" Tanong ko kay mommy.

"Yeah" saad ni mommy at napatungo narin.

"It is because you told Gelo na magdate kayo para mapahamak siya! You planned for this! I am sure!" Sabi ni tita at dinuro duro pa ako.

"Gema! Wag mong sisihin ang bata!" Sabi naman ni tito.

Kasabay ng paggulo ng utak ko ay ang paggulo ng mga tao sa paligid ko. Sina mommy ay tahimik lang sa sulok habang nakatungo. Hindi man lang niya ako icomfort dahil nasasaktan na ako ng sobra. But, knowing mom? She doesn't give a damn in comforting me. While, ate Dash, nakaupo lang siya doon habang pinapasadahan ako ng mga irap. Seriously, where is my family?!

Pero hindi ko na inintindi ang mga tao sa paligid ko. Patuloy pa rin ako sa pag-iyak, paghikbi, pag-iisip. Bakit siya pa? Bakit si Gelo pa? Bakit ang taong mahal ko pa?

Sana ay sumama na rin ako sa kanya. Nangako kami, nangako ako sa kaniya na hindi ako mag gigive up. But, he gave up easily. My Gelo gave up so easily.

"Gelo.." Usal ko. Pinasadahan ang mukha ko ng maliliit na butil ng luha. Masakit pa rin pala talaga hanggang ngayon.

Kailan ko kaya siya makakalimutan? Why do I need to suffer all of these?

Kasabay ng pagluha ko ay ang pagliliko ko ng aking sasakyan pabalik. Alam kong hindi ako makakalaya kapag itinuloy ko ang pagbisita sa kaniya ngayon. I need to be free. Not that I want to, but because I need  to.

Gelo, I love you. But, I want to move on. I want to be happy, again...

Pinadausdos ko ang aking sasakyan pabalik sa bahay. I know and I am sure, na makakalaya na ako sa sakit at pait na kinalalagyan ko sa ngayon.