Down Memory Lane (On-hold)

Chapter 3: New School

"When the student is ready, the master appears" -Buddhist Proverb  

-----------------------

When carlo is really bored and he needed to get home,

all his friend inside the car can't do anything to stop him.

A chaos is start, but end eventually

because of a man called Sir. Marcus.

In the end, Carlo is safe back home

and now his uncle tell very important to him.

-----------------------

Carlo's POV

Pagkatapos ng nangyare kanina ay dumiretso na ako sa kwarto ko. Pagkapasok ko ay tumingin ako sa buong bahagi ng aking kwarto. 

Nothing change. Ganito padin ang itsura for almost 10 years. Black and white ang motif. The curtain is white the bed is black the ceiling is black pero kapag inoff ang ilaw or dim lights lang ay makikita ang mga stars na glow in the dark na parang titignan mo ay isang galaxy ito. Because I like stars and the beautiful galaxy I see in this ceiling.

Binaba ko ang mga gamit ko at inoff ang ilaw at nahiga sa kama kong queen size bed. Now I finally saw the beautiful stars who always guide even they are so far.

---

"Young Master? Gising na po ba kayo?"

"Young Master?"

Namulat ako sa boses na naririnig ko. 

"Young Master? Dinner na daw po sabi ni Sir.Stephen"

I realize its manang who calling me. Umupo ako sa hinigaan ko. Anong oras na ba? Tiningnan ko ang alarm clock ko sa small table beside my bed, 8pm. Anong oras ba kami nakauwe at nakatulog? Tss

"Young Master?"

"Susunod na ako manang pakisabe" sabi ko sa intercom. Pero itong intercom ay nakalagay sa likod ko na parang design or display lang. Isang puting parisukat lamang siya na babagay sa design sa buong kwarto. A card game na may queen, king, ace and jacks.

Pero kapag kukunin mo siya ay nag-aautomatic na hahaba siya na kala mo ay telepono ito.

Tumayo ako at mag-unat-unat sadlit at pagkatapos ay dumiretso na ako palabas ng akong kwarto.

Pagkababa ko ay nakita ko ng kompleto sila sa dining area. Lumapit ako sa kinaroroonan nila.

"Andyan ka na pala Carlo, Let's eat" pang-aayaya ni Uncle sakin. Umupo na ako sa malapit na upuan mula sakanya. Siya ay nasa center at katabi ko sa kanan ay si Louie. Nasa harapan ko naman ay si Sander at ang katabi niya ay si Ken.

             Sander   |   Ken    

Uncle -----------------------------

              Carlo    |    Louie

Habang kumakain ay nagkwekwento si Uncle habang wala ako sa bahay.

"Well, you know its hard for me since Carlo decided to study at England for almost 2 years but eventually I realize hindi na pala bata si Carlo. Lumalaki siyang matatag at independent, right?" 

Hinarap ko ng tingen si Uncle at tumango ako sa sinabe niya. Nasilayan ko naman ang ngite niyang nagpapaalala sakin na may tao pading nagmamahal saakin na may proprotekta at may mag-aalala kapag wala ako. Ngumite ako na nagpapakita na pag-galang at pasalamat sa lahat ng sakripisyo niya para saakin.