Chapter 1
“Kay simple simple ng pinapagawa ko hindi mo pa magawa? Ano ba naman yan Jamaeca! Anlaki pa naman ng tiwala ko sayo!”sabi ng teachersa Filipino. Hindi ko kasi nagawa ng maayos ang pinapagawa niya sakin dahil madami akong kinikimkim na problema.
Problema sa pamilya, sa eskwela, sa mga tao sa paligid ko. Ang hirap pala talaga kapag wala kang kaibigan. Wala kang mapagsabihan ng sama ng loob, yun bang pakiramdam na walang pakielam sayo ang mga tao sa paligid mo? Dahil sa sobrang pagka down ko umuwi na lang ako sa bahay.
“Jamaeca, anong nangyari sa school nyo? Tumawag dito ang teacher mo sa Filipino. Lagi ka daw lutang at parang wala sa sarili. Ano bang nangyayari sayo ha?! Di ka nag aayos sa pag aaral mo.”yan ang sumalubong sa akin pagdating ko sa bahay. Sabi na nga ba nakapagsumbong na agad ang teacher kong utusera -____-+++ nu ba yandahil sa sobrang inis ko nakalimutan ko na magpakilala. :3
“Ako nga pala si Jamaeca Louise Park” half Korean half Filipino ako. Nagtataka ba kayo kung bakit ganyan ang salubong sakin ni umma? Wag na kayong magtaka Lagi namang ganito eh. Sermon dito , sermon doon. Nakakabingi ng pakinggan.
Dahil sa hindi makayanang emosyon, umalis ako ng bahay. Pumunta ako sa lugar kung saan nararamdaman ko ang presence nya.
“Ate Tin-Tin miss na kita. Bakit kasi ang aga mo nawala. Wala tuloy akong best friend. Sana nandito ka. Edi sana may kakampi ako ngayon” di ko na mapigilan ang aking emosyon. Ang hirap talaga sa pakiramdam ng mag isa.
*flash back*
Ate Tin-Tin: Jamaeca pagod ka nab a? Tara munang bumili sa tindahan ^___^
Jamaeca : ako na lang po ang bibili ate di naman po ako masyado pagod eh. Pahinga ka na lang po ^___^
(habang naglalakad ako papunta sa tindahan biglang Boooogggsssss)
Jamaeca: ate tin- tin gumising ka... ate :’(
*end of flash back*
“bata bakit ka umiiyak? Eto ang panyo oh.” Tanong ng isang batang lalaki
. “wala. Wag mo na kong intindihin.” sagot ko sa kanya.
“Bakit ka nag iisa? Nasan ang mga kaibigan mo?” muli niyang tanong sa akin. Nang Makita ko ang batang iyon, sobrang gaan ng loob ko sa kanya. Kapareho ng pakiramdam ko nung nakilala ko si ate Tin- Tin.
At dahil nga magaan ang loob ko sa kanya, Kinwento ko ang lahat ng nangyari.
“wala kang kaibigan?” tanong ng bata na may halong pagtataka.
“oo. Takot na kasi akong maiwan.” Sa totoo lang pwede naman akong magkaroon ng mga bagong kaibigan yun nga lang, takot na akong mangyari sa akin ang nangyari sa pagkakaibigan naming ni ate Tin-Tin. 3 taon na ang nakalipas pero hindi ko pa din matanggap na wala na ang best friend ko.
Hindi ko napansing iyak na pala ako ng iyak mula kanina.
“sige wag ka ng umiyak. Ano bang pangalan mo?” sabi ng bata sabay pahid ng luha ko.
“Jamaeca ang pangalan ko.” Sagot ko sa kanya.
“ah ang ganda naman ng pangalan mo. Ako nga pala si Nathan Darryl Smith . Mula ngayon ako na ang best friend mo. Wag ka ng iiyak ha? May best friend ka na ulit” pagkasabi niya noon gumaan ang loob ko.
Maya maya mag lumapit saaming isang babae. “Nathan let’s go. Hinihintay na tayo daddy mo.” Mommy nya siguro yun. “pano ba yan Jamaeca kelangan na naming umuwi. Bye “
.6:15 na pala ng hapon kaya’t umuwi na din ako
