IS THIS FOR REAL?
"Jen wait up" rinig na rinig ko ang sigaw na yun pero nag bibingi bingihan laman ako sapagkat ayaw kong makasabay umuwi ang taong yun.
"Hoy Jen sabing hintayin mo ako ohh" pagmamaktol niya ," hayy nako ganyan siguro talaga noh kapag matatalino di namamansin sa walang utak na gaya ko." Napahinto ako dahil sa sinabi niyang yun.
"Luch alam mo? Ikaw lang yung nakilala ko na laging dina.down yung sarili niya. Grade 10 na tayo ohh expect something big naman para sa sarili mo." Sabi ko sabay erap sa kanya.
Actually matalino rin naman yang si Luch ehh magkaibigan kami niyan since .... I don't know when basta ayy magkaibigan kami. Para na nga kaming magkapatid niyan ehh. So yes matalino rin yan ngunit tamad nga lang.
"Then please hintayin mo ako ng sabay tayong maka-uwi." Labag man sa kaluoban ko na hintayin siya ay wala na akong choice kundi hintayin siya.
"Bilisan mo nga ang kupad mo naman . Kaya ayaw kitang kasabay ehh aabotin ako ng end of the world kakahintay sayo." Excited na kasi akong umuwi ngayon dahil may mahalang sasabihin ang parents ko.
"Luhh teka lang noh. Ikaw kaya tong maglalakad ng naka heels tingnan natin kung bibilis ba yang pag lalakad mo."
Alam niyo yung feeling na gusto mong sigawan ang isang tao kaso di mo magawa dahil nasa public place kayo at madaming tao sa paligid? Well yan yung feels ko ngayon.
"Sino naman kasing nagsabi sayo nag mag suot ka ng heels pauwi? Mind you marami kang oras kanina para sana palitan yang suot mong sapatos ngayon sa mas comportableng sapatos, pero anong ginawa mo? Ayun ka at umakyat sa stage at nag ala model kakapose doon, at dahil nag mamadali akong umuwi at ayaw mong napagiiwanan ay di mo nalang pinalitan yang mga sapatos mo. Goshness Luchi." Pataray kong saad sa kanya.
"Oiy Jen makapag salita ka naman. Nandun kasi yung crush ko sa baba kaya nag momodeling churva ako dun. Lam mo na nag papa cute." ani nito sabay tawa na tila nag papacute.
Luchi had a long term cursh on this boy in the varsity team. And by long term it means since 3rd grade pa.
"Paki ko bah kung nadun yung crush mo?" Patanong kung taray sa kanya. Well we are friends pero di tulad sa kanya, hindi ko pa na feel yang crush thingy na yan. Well I do have a crush once but he used it as an advatage para maka cheat ng answers tuwing may quiz kami.
"Arghh akala ko ba support ka sakin? Ehh malamang nagpapapansin ako dun ng magka crush rin siya sakin." ngingiting saad niya. Ghourl kung may kilala man akong tanga ay walang iba yun kundi ang kaibigan kong ito. Napag pasyahan kong huwag nalang siyang sagutin at binilisan ko pa ang lakad ng sa ganun ay makauwi ako kaagad.
I've never been this excited to go home. Usually tumatambay ako sa may café sa labas ng school para gumawa ng assignments o kundi ay magbasa ng libro. My parents told me that they have a surprise for me kaya maaga akong uuwi ngayon, at dahil matagal ko ng gusto yung Heroes of Olympus series ni Rick Riordan ay super duper excited talaga ako dahil baka iyon ang surprise nila.
"Oh my feet is now sore , bakit ba kasi tayo nag lalakad eh pwede naman tayong sumakay." pagrereklamo niya.
Her question made me chuckle. Oo nga noh? Bakit nga ba kami nag lalakad? Well di ko nalamang siya pinansin. Gusto ko na talagang makauwi kaagad ng sa ganun ay hindi ak mapagaliatan ng mga magulang ko.
At isa pa di naman ganun kalayo yung bahay namin sa school ehh. Mga 8- 10 km away kang naman. Maliban sa malapit lang sa bahay ang school ay nagtitipid rin ako ngayon. Idunno why but even though parehong may work yung parents ko ay di ko talaga gustong gumastos.
"Ayan nakikkita ko na rin yung gate ng village." I just rolled my eyes dahil sa sinabe niya. She's right. I really can see the gate but ewan ko. Kanina lang ay excited ako pero ngayon ay parang gusto kung bumalik sa dinaanan kong book store.
The gatekeeper greeted us when we come in. Bago lang kami sa village nato but you can say naman na mabait ang mga tao dito. Well most of them. Malapit nako sa house namin when I spotted someone.
"OMG, it's the two faced brat." Pabulong na saad ng kaibigan ko.
"Oh hi Jennice. Peluchi. Mukhang maaga kayong naka uwi ngayon ahh? No books to entertain bah Jen? Ikaw Luchi? It looks like you've been entertaining boys before you decided to went home with your best friend." Ngising saad ng babaeng makukulam sa harapan ko. Actually maganda siya. I just don't like her attitude and her name. It reminds me of one of the villains in Harry Potter.
"Hi Belat." Putik. I wanna laugh so hard. Luchi loves pissing her off.
Imbis na sagutin pa ni Belatrix ay umalis nalang ito. "And that's how you piss her off. Kakagigil talaga yung babaeng yung. Hindi naman kagandahan."
"Maganda kaya siya. Pangit nga lang yung ugali niya." She rolled her eyes at me as a sign of disagreement. She even muttered whatever to me. Goshness this girl. I kennat with her.
When we reached the entrance of my home Luchi waved good-bye to me. "Hoy bukas hah gisingin mo ko para hindi ako laging nalelate." I just nodded and smiled at her.
"Mama? Papa? I'm home." Pagod na sambit ko. Arghhh we shouldn't have walk home.
"Oh anak anjan kana pala." Papa ko yang nag salita.
"Yes Pa. I'm heeeereee." I don't know if it sounds sarcastic but I'm trying to be one.
Ng pumasok si Mama sa living room ay biglang lumaki ang mga mata ko. Uhhh??? WHAT?
"MAAAA? PAAAAAAA? WHAT IS THIS?" Literal na sumigaw ako.
Ngumisi lamang sila sakin and handed me the envelope. WTF? Is this for real? I don't have to open the envelope to know what's inside of it. Wala sa sarili kong tinanggap ito at pumunta na ng kwarto ko.
I really can't believe my parents. I think mababaliw ako dahil sa kanila.
🌹
OPSSS PABITIN MUNA. SO HERE IS THE PROMISED CHAPTER 1 HOPE YOU'LL LIKE IT. IF YOU HAVE ANY PROBLEM OR CORRECTIONS FEEL FREE TO MESSAGE ME.
LOVE AND PURPLY YOURS,
PurpleVioletPink
