Ανελέητη Καύλα

Μέρος 3ο

(Το ιδιο βραδυ το τηλεφωνο της Αννας χτυπησε).

- Γεια σου Αννα! Ο Κωστας ειμαι.
- Α ελα κωστα μου τι κανεις;
- Καλα σευχαριστω! Οπως βλεπεις δεν αντεξα να μη σου τηλεφωνησω και ηθελα επισης να σου ζητησω συγγνωμη για αλλη μια φορα που εχυσα τον καφε σου. Αν μου επιτρεψεις και μου δωσεις αλλη μια ευκαιρια θα επανορθωσω.. Να θυμηθουμε και τα παλια.. Τι λες?
- Με βαζεις σε διλημμα τωρα.. Να σου πω την αληθεια και γω θελω να βρεθουμε να τα πουμε λιγουλακι..
- Κερναω καφε λοιπον..
- Χαχα οτι θες. Αυριο στις 19.00 ειναι καλα;
- Τελεια,ναι! Θα σε παρω να συνεννοηθουμε, φιλια!
- Φιλια!

Αφου συναντηθηκαν λοιπον οπως ειχαν κανονισει φαινοταν πως δεν ειχαν και οι δυο σχεδια απλα για καφε.

- Αννα εχεις αλλαξει πολυ απο τοτε που σε θυμαμαι. Το σωμα σου, τα μαλλια σου μακρυναν, εχεις ομορφυνει παρα πολυ!
- Σευχαριστω.. Και συ δεν πας πισω ομως. Παντα ησουν ενα απ'τα ομορφοπαιδα του σχολειου. Τωρα που σε χω διπλα μου θα πρεπε να χαιρομαι λοιπον .. Χαχαχα
- Μμ, μαρεσεις οπως τα λες. Να σου πω. Ψηνεσαι να παμε σπιτι μου; Θελω να μεινουμε πολυ λιγο μονοι μας.
- Και γω θελω. Θελω να..

Δεν προλαβε να τελειωσει την προταση της, την αρπαξε και εκλεισε το στομα της χωνοντας τη γλωσσα του μεσα στο στομα της. Η ανασα της Αννας αρχισε να βαραινει. Το ηθελε απ'τη πρωτη στιγμη που τον ξαναειδε.
Τον σταματησε λεγοντας του παμε σπιτι σου τωρα! Σε θελω!