Pretend

Chapter 10

REANNA'S POV

Kakarating lang namin dito sa videoke bar. Ano kaya yung kakantahin namin ni Patrick?

"Uy, Patrick."

"Mm. Bakit Reanna?" Tanong niya.

"Anong bakit Reanna? Hindi kaba nagisip kung anong kakantahin natin mamaya? Uy. Patrick. Kailangan natin manalo." Eh, kasi competitive naman kasi ako. Kaya gusto ko manalo sa laro nato.

"Kala ko ba na ikaw mamimili? Diba sabi mo ikaw mamimili ng kantahin natin?" Sabi niya na may irritadong tono. Eh, busy kasi siya sa kakatext nang gf niya. Ayan tuloy, naiirita.

"Hay. Pwede ba? Magfocus ka muna sa laro natin kesa magtext ka diyan sa gf mo? Alam mo naman na competitive ako. Sabay naman sakin pre!" HAHAHA. Di ko alam kung bakit sinabihan ko siya nang pre.

"Ano? Pre? Hahahahaha! Sige pre! I'm giving you the opportunity to choose. Pre." Tawang sabi niya na may sabay pang-tap sa balikat ko.

"Hay. Oh, sige. Ako nang mamili. Sabihan mo nalang ako pagmagustohan mo ang kanta para satin." Sabi ko at kinuha ang song book.

Ano nga ba kakantahin namin? At ba't parang may tumingin sakin habang pumipili ako? Tiningnan ko si Patrick pero nagtetext lang naman siya. Aish, hayaan ko nalang.

.

.

.

"Uy, Patrick! May nakita akong kanta!" Yes! Sa wakas nakahanap na ako ng magandang kanta!

"What is it Anna?" Tanong niya habang nagtetext. Hayaan ko nalang.

"Ito kayang 'Almost Is Never Enough'?" Di ko alam pero may feeling nag push sakin na ito kantahin namin.

"Oh? Nakapili na ba kayo?" Tanong ni direk Timmy.

"Kami po yung mauna!" Sabay sabi namin ni Clark. Ay, panira naman nito! Tinignan ko sila Clark at sinensyahan niya akong ako nalang muna. Gentleman, ah?

Nang magsimula na ang intro ay hindi ko maiwasang tumingin sa mga mata niya. Ba't hindi umiiwas yung mga mata ko?! Nakakahiya! Mag feelingero na din siguro ito si Clark mamaya.

'I'd like to say we gave it a try
I'd like to blame it all on life
Maybe we just weren't right,
But that's a lie, that's a lie

And we can deny it as much as we want
But in time our feelings will show

'Cause sooner or later
We'll wonder why we gave up
The truth is everyone knows

Almost, almost is never enough
So close to being in love
If I would have known that you wanted me
The way I wanted you
Then maybe we wouldn't be two worlds apart
But right here in each others arms

Here we almost, we almost knew what love was
But almost is never enough.'

"Ba't kay Clark ka nakatingin kanina uy? Hmm," Sabi ni Patrick pagkatapos namin. Nahalataan niya rin 'yun? Ugh!

"'Wag ka ngang magisip ng kung ano diyan! Namalik mata ka lang. Hindi ako nakatingin sakanya." Pag deny ko.

"Ses. Indenial mo." At bumalik na siya sa pagtetext. Hay nako, Patrick.

"Kami na po." Pag announce ni Bernadette. 'Kala ko naman na sila na talaga sa isang relasyon. Buti naman iba pala. Hays tumigil ka nga, Reanna!!

'Walang ibang tatanggapin
Ikaw at ikaw pa'rin
May gulo ba sa'yong isipan
'Di tugma sa nararamdaman
Kung tunay nga ang pag ibig mo

Tumingin sa'king mata
Magtapat ng nadarama
'Di gusto ika'y mawala
Dahil handa akong ibigin ka
Kung maging tayo
Sa'yo lang ang puso ko.'

Ang weird!! Tumitingin rin siya saking mga mata!! Di ko nanaman maiwasang mag eye contact! Kainis naman nito!

"Hmm, para kanino ba 'yan, Clark? Nandito ba?" Pag biro ng ibang casts.

"Tumigil nga kayo." Natatawang sabi niya. Ay? Kinikilig ang shunga?

"Ayan nanaman. Tumitingin." Pagsaway ni Patrick.

"Alangan may mga mata ako." Sagot ko.

"Sa lahat lahat dito, siya pa?"

Hindi ako naka sagot. Umiwas nalang ako dahil nakakainis na talaga. Ano ba talaga 'tong nararamdaman ko?!

"Reanna." Nabigla ako sa tumawag sakin, pero mas nabigla ako nung nalaman ko kung sino.

"Clark? Bakit? Anong---" Bago kong matapos yung sasabihin ko ay agad na niya akong hinila palabas. Ano kaya 'to?!

-