Hayatımın en güzel günlerini onunla geçirdim ben. Başımı omzuna koyduğumda hissettiğim o huzur o güven, bir daha bulamadım kimse de o duyguları. Hep beni yakıp kül edecek bir aşk istemiştim; bulmuştum da. Ona bakarken, onun elini tutarken hem yanıyordum hem de onunla olmak istiyordum. Dokundukça yanıyordum, uzak kaldıkça kül oluyordum. Gülmeyi, yaşamayı, nefes almayı onunla öğrendim ben. Ne yani onsuz yaşamıyor muydun diyorsunuz belki bana. Yaşıyordum ama yaşamak ne bilmiyordum onunla öğrendim ben her şeyi. İlk adımlarımı atarken annem ve babam yanımdaydı, hayata ilk adımımı atarken de o yanımdaydı
ayım
iki dünya arasındayım
ne yapacağımı bilmiyorum
bir sen bir ben varmısız sanki
sen doldurdun boşluğumu
ne olacağımı bilmiyorum
sen yoksun ya şimdi zaman hiç gecmiyor
Neden özlem duyduklarım uzak olmak zorunda,
Dertler, sıkıntılar hep yanı başımda.
Dostlar, arkadaşlar ise, karlı dağlar ardında
Yalnızlık daha öncelerde
Bu kadar acı vermezdi bana
