gozlerın doguyor gecelerıme ama senın ıgneleyıcı lafların var arada bana cok dokanıyor duymak ıstemedıklerımı soyluyorsun bunun gıcıklıklada alakası yok gıcıklık uyuzluk olmus olsa sonunda gulunur ama bunun sonunda huzun gozyası oluyor kusmeler oluyor nedemek ya ben senın hayatına karısmıyorum ne yaparsan yap ıyı bende karısmayım ne yaparsan yapmı dıyeyım kımle gezersen gez ne gıyersen gıy mı dıyeyım ne anlamı kaldı ozman buzmana kadar olan seylerın ben sana esımsın dedıysem sende benı oyle gorduysen karısacan bende karısacam ama ben cok uzuluyorum boyle seylerı duyunca bilmıyorum nıye boyle oluyo afedersın de oktan boktan bı megzu ıcın allah bılır ne kadar tırıp atcan msj atmıyacan konusmuyacan benle bakalım aksınede ben bısey demedım megzu uzamasın dıye bıle bıleıyı gorusuruz dedın gen ekapattın telefonu suratıma ben hıc bırsey dememe fırsat bıle koymadın neyse sorun degıl ben de alısırım boyle seylere sıkıntı degıl dunden berı yasadıklarınız benı cok etkıledı olan seyler ıyı yada kotu ben cok mutluydum cunku sabah sana sarıldım yapmadıgım bırseyı yaptık sana sarıldım hayattan bıan zevk aldım yasamaktan sımdı nıye boyle oldu ben anlamıyorum kafam almıyor ya sen cok rahat dıyorsun bay bay demeyı gorusuruz deyıp bıan kestırıp atmayı ben yapamıyorum bılmıyorum ben dıyemme ben senı kaybetmekten cok korkuyorum ya ondan galıba benım agzımdan duyamazsın oyle seyler ama bunun ne oldugunu nasıl bı duygu oldugunu cuma gunu anlıyacaksın bunu bılıyorum ama benım hıssettıklerımı benım ıcın ne kadar endıselecegını bılıyorum suan kıyle o ankı dusunceler hal ve hareketler cok farklı olcak senden tek rıcam hanı ben su hastane ye gıtsem gelsem olabılırsem su amelıyatı bı olsam ondan sonra yapsan boyle seylerı ben uzulmesem ben cok kotu oluyorum artık agladıkca uzuldukce kaldıramıyorum artık yemınle yoruluyorum artık vucudum yorgun dusuyor
Gözlerinden yaşlar akar yavaş yavaş yüzünden aşağıya doğru iner, burnun akar inceden inceye, bir hıçkırık yükselir yukarıya ve hıçkıra hıçkıra ağlarsın. Ve ağlayınca herkes etrafına toplanır ne oldu niye ağlıyorsun diye hemen lavaboya götürürler seni bir su vururlar yüzüne. Ağlamaman için, mutlu olman için sanki karşındaki insanlar şair kesilmişçesine sana umut verici güzel söylerler. Sonra ne oldu soruları gelir bitmeksizin. Anlatmak istemezsin ne olduğunu içinde yaşamak istersin acını, hayatını ama insanlar seni rahat bırakmazlar ve sonu gelmeyen sorular sorarlar. Bir tanesi de alıp bağrına basıp ağla demez. Çünkü herkes ağlamayı üzülmek sanar. Halbuki ağlamak üzülmek değildir, insanlar neşeli olduğu zamanlar da ağlar, insanlar sadece üzgünken ağlamaz ki sinirden de ağlar. Ama ağlamak bir insanı rahatlatır. Ve bazen sana sorulan sorulara rağmen sonsuza kadar ağlamak istersin. Bilirsin ki acıyı yaşamadan, zoru görmeden mutlu olunmayacağını bilirsin. İnsanlar bunu da bilirler ama sen ağlayınca her şeyi unuturlar tüm bildiklerini. Lavabo merasimi de bittikten sonra açılman için belki de sinirlerini boşaltman için dışarı çıkartırlar seni. Hadi bağır len sinirlen ama ağlama gibi sözler söylerler. Ama ağlamaktan sinirini çıkarmayı da istemezsin. Aslında ağlamak bir nevi sinirlerine olmaktır. Ama insanlar birisinin ağlamasına dayanamazlar. Ve gözlerinden son defa yaşlar yüzünden aşağıya doğru süzülür, burnunu çekersin, hıçkıra hıçkıra, bağıra bağıra son defa ağlarsın. Ağlamak kötü bir şey değildir bazen. Ağlamak pes etmek de değildir şüphesiz. Ağlamak üzüntünün, sinirin, aşkın, hayatın zorluklarının çıkışıdır.
