Celladıma Gülümserken ✔️

GÖKYÜZÜNDEN HIZLA ÇAKILIYORUM

Kara bulutların arasına dalıyorum apansız, gözlerimi kapatan yorgun bir uykuyla .

Sarsıntıdan hissizleşmişim artık, içimde ki her duygu hava boşluğunun savurganlığında bir yana dağılıyor,

Uçağım irtiba kaybediyor düşüyorum, içimde umutlarım, görüyorum yaşam avuçlarımdan kayıp yok oluyor sabun köpüğü gibi.

Her şeyi bir kenara atıp bu ölümü unutmaya çalışıyorum, yeniden ayağa kalkmak için direniyorum ama olmuyor. GÖKYÜZÜNDEN HIZLA ÇAKILIYORUM OKYANUSUN bulutları yansıtan aynasına paramparçayım.

Toplamaya çalışıyorum kendimi ama olmuyor.

Kollarım sarmaları unutmuş boynum bir omuza düşmeyi, ayaklarım güzelliklere yürümeyi unutmuş

Toplayamıyorum her bir parçam o kadar uzakta ki birbirinden gücüm yetmiyor yeni baştan ekleyip onarmalara.

Bir başımalığımın uğultusunda derin sulara gömülüyorum sessiz, sakin,

Dalgalar artık çok geride...

hareketi kayıp artık bir zamanlar içinde var olduğum dünyanın.

Artık her şey gerimde kaldı nefesimle beraber

Artık her şey geçmişte yer etti, haykıran hıçkırıklarımla beraber

Omuzlanmaya çalışıyorum cesedimi ruhuma ama artık bu et yığınını da taşımaya halim yetmiyor.

Yorulmuşum çok yorulmuşum bakıyorum deniz kan olmuş kanayan düşlerimle beraber

Bakıyorum yok olmuş bir zaman yanımda sandığım tüm sevdiklerimin sevgi hücreleri etrafımdan

Geceler çöküyor dağılmışlığıma yavaş, yavaş dibe doğru çöküşlere devam ediyor bedenim ve artık dibin çıkmaya hevessiz yerindeyim.

Soluk soluğa yaşamaya çalıştığım bu hayattan geriye kalansa üzerimdeki giysilere sinmiş yorgun terim ve omzuma silinmiş acı çığlık kokan tuzlu gözyaşlarımdan başka bir şey yok, hem de hiçbir şey yok. 

Senay T.