4.Bölüm "Kavga"

155 10 3
                                    

Herkese merhaba ve yine ben.Bölüm geç hatta baya geç geldi ve bunun farkındayım.Çünkü iki haftadır okul sınavları ile cebelleşiyorum .Bu yüzden kusura bakmayın sizleri bekletmek istemezdim.Neyse fazla konuşmayayım.

İyi Okumalar...

Medya~AREL

"Neon Jungle-Louder"

"Jahkoy-Still In Love"

"Bir andır o;
Ama bütün zamanlara siner.."

Gözlerimi yavaşça açtığımda perdenin örtemediği aralık kısımdan güneş ışıklarının odamı aydınlatıp ,parlaklık saçtığını görmüştüm.

Kirpiklerim usul usul göz kapaklarım ile açılıp kapanıyordu.Odamdaki parlak ışıltının etkisi pek fazla olmasada;yaydığı enerji ile beni mutlu etmeye yetmişti.

Boynuma dolanan saçlarımı geriye doğru atarak ; yumuşak ve sıcacık yorganımı ayaklarım ile itmiştim.

Gözlerimi ovarak yataktan uyuşuk bir şekilde kalkmıştım.Aynadaki yansımam ile ağzım açık kalmıştı.

Dağılmış saçlar , göz altlarım kızarmış ve mavi koca gözlerim ise yorgun yorgun bakıyordu.

Oysaki uykumu tam olarak almış ve kendimi bu kadar halsiz hissetmiyordum.

Işıl ışıl parıldayan güneşi en küçük hücreme kadar hissetmek için,perdeleri geriye doğru itmiştim.

Perdelere karşı bir antisempatim varmış gibi görünüyordu;yağmur yağınca,güneş doğduğu ve battığı zaman odamın gardiyanları geriye doğru itilirdi.

Gözlerimi kapatıp, kollarımı öne doğru germiş ve derin bir nefes almıştım.

İçimdeki küçük kız daha doğrusu çocukluğum"yaşam dolu bir sabah"diye sevinç çığlıkları atıyordu.

Ciğerlerime doğru yol alan temiz hava , bütün vücudumda rahatlama hissi bırakmıştı.

Gözlerimi açtığımda bana gülümseyip el sallayan kıvırcık saçlı minik çocuğa ; sıcacık bir gülümseme yollayarak el sallamıştım.

Gözleriyle üstümü işaret ederek büyük ve somurtkan birini bile gülümsetecek bir kahkaha atmıştı.

Küçük beyaz dişleri, kahkahasına eşlik edip bende onu ısırma isteği uyandırmıştı.

Gözlerinin içi gülüyordu.Bu görüntüyü gördükçe güzel şeyleri olacağına inanma gücüm artıyordu.

Kendime bakınca çocuğun gülmesi normal diye içimden geçirmiştim.Penguenli pijamalarım ben buradayım diye adeta bağırıyordu.

Kafamı kaldırıp karşı penecereye bakınca minik farenin orada olmadığını görmüştüm.

Tabi benimle dalga geçip eğlenmişti.

Fakat hep kendi gülmüş hemde beni güldürmüştü.Bu sabah küçük mutluluk kaynağım olmayı başarmıştı.

Anneannem her zaman bir güne nasıl uyanırsan geri kalan zamanda öyle geçer demişti.

Yani bir sabaha mutlu uyanırsak tüm günün güzel geçeceğine inanıyordu.

Bana bir yandan mantıklı bir yandan ise olabileceğine inanamadığım bir şeymiş gibi geliyordu.

Ama yinede bilinç altıma yerleştiği için sabahları mutlu uyanmaya çalışıyordum.

Cıvıldayan kuş sesleri kulaklarımda yer edinince bahar aylarını anımsamıştım.

OKYANUS KOKUSUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin