I love you, Ugly Duckling!

Day III (The Meeting)

Authors Note:  

Dito na po magmemeet ang atin mga bida.  

This time, mas mahaba na talaga ang chapter na to. :))

Sandy's POV

Nakakainis! Late na naman pala ako. Akala ko ksi alas syete pa lang ng umaga e. 8 na pala.

"Naniniwala ba kayo sa love, class?"

Wow. Interesting ang topic namin for today. About love.  

By the way, nakatalikod si Ma'am Hitler kanina kaya hndi nya namalayan ang pagdating ko. Odiba? Nice!

"Love? What the fuck. Wala ng naniniwala sa ganyan ngaun, Ma'am." tumatawang sagot ni Tyson. Ang kaklase kong ubod ng pilyo. Ito ang pinakakinaiinisan ko sa lahat ng mga kaklase ko. Bukod kasi sa mayabang ay babaero pa ito.

"Sinabi ko bang magmura ka Mr. Tyson Alfonso?"

Aww. Buti nga sa kanya. Galing kasi nyang magmura e.

"Sorry naman daw ma'am. Hot nyo!" nangaasar pa na sagot nya..

"Tss. Okay class! Do you believe in love? Raise your hand and explain to me."

Walang nagtaas ng kamay. Aba, lahat ba ng mga to hndi naniniwala sa love? O sadyang natatakot lang silang magrecite? Sabagay nakakatakot nga namang mareject ang paliwanag mo lalo nat napaka terror ng nagtatanong.

Pero dahil sa naniniwala ako, ako ang nagtaas ng kamay.

"Yes Sandy. Wait wait, kanina parang di kita napansin kanina. Late ka na naman ba?"

Pinagtinginan na naman ako ng lahat.

"Ah hindi ma'am. Kanina pa kaya ako nandito. Baka di nyo ko napansin."

Buti naman at walang nagreact na kaklase ko.

"Okay. So do you believe in love?"

"Yes ma'am. I do."

"Explain."

"Ah eh, pwedeng tagalog na lang ma'am? Mahihirapan kasi ako pag english e."

"Okay. Go."

"Yes ma'am. Naniniwala ako sa love. Bakit? Kasi ang love ang bumuo sa ating lahat. Pwera na lang kung dumaan ka sa cloning process o kaya ginahasa ang nanay-"

"Is that your explanation, Miss Sandy?"

Natigil ako. Mali ba ung sinabi ko?

"Opo ma'am pero may continuation pa po. Excited ka masyado ma'am e."

"Go."

"Isa lang po ang pananaw ko sa Love. As long as may love sa mundo, lahat ay magiging maayos. Mas magiging masaya ang buhay. Because love is the most powerful weapon of this world. Odiba ma'am? Sosyal ng sagot ko! Yun lang po. Thanks."

----

Mag-isa na naman akong nagtungo sa canteen pagkatapos ng klase ko kay Ma'am Hitler. 

Alone lang ang peg ko this week dahil aabsent ng buong linggo ang dalawa kong bestfriend na sina Kat at Roj. Parehong may pinagdadaanang problema ang dalawang iyon. Problema sa lovelife. Sosyal ano? Umaabsent sila dahil lang jan sa walang kwentang problema nila. 

Buti pa ako, walang pinoproblema. Free akong gawin lahat ng gusto ko sa buhay. At kahit kailan hindi ko papagurin ang sarili ko sa lovelife lovelife na yan. I am born to be single.

"Please let me explain, Aria. I love you but I need to do this. Kailangan mong ifocus muna ang sarili mo sa pag-aaral mo. You're giving too much time to me. Nawawalan ka na ng oras sa pag-aaral at sa family mo. I'm sorry but we need to cut this off."

"Pero bakit? Pwede namang ayusin pa ito diba? You're not leaving me. You're not."

"I'm sorry Aria. Break na tayo." 

Tumayo ang lalake at umalis sa lugar na iyon. Naiwan ang kausap nitong babae na umiiyak.

Tsk. Kawawa naman yung girl. Basta basta na lang iniwan. Ang masaklap pa, iyong lalake ang nakipagbreak. Tsk.

Chismosa talaga ako ano? Kung saan may nagaganap na kadramahan laging doon ako napupunta.  

Pinagmasdan ko ang babaeng basa na ang mukha sa mga luha nyang pumapatak. 

She was so pathetic . Yan kasi eh, papasok pasok sa walang katiyakang relasyon. 

Nakaramdam ako ng awa. Palibhasa kasi hindi ko pa nararanasang magkaboyfriend kaya hindi ko nararamdaman ang nararamdaman nya ngayon. 

Tumayo ako at lumapit ako sa kinauupuan nya. 

"Miss are you okay?" tanong ko. Malamang di sya okay. Umiiyak e. May okay bang umiiyak? Ano ba naman. Ang tanga tanga ko talaga. 

"Who are you?" saad ng babae sa pagitan ng pag-iyak.

"I'm Sandy. Sorry ha kung nakikialam ako sayo pero narinig ko kasing nagaaway kayo nung lalake kanina."

"He broke up with me."

"Sorry to hear that Miss.

-- 

To be continued.