Το χαμένο μενταγιόν...

Κεφάλαιο 1

Η Άννα Τζόουνς είναι ένα 14χρονω κορίτσι. Ξανθιά με γαλάζια μάτια. Είναι ένα κοινωνικό κοριτσί. Ζει με τον πατέρα της και την μητριά της. Ο μπαμπάς της, της έχει πει πως η μήτερα της έχει πεθάνει. Το μενταγιόν που φοράει της το είχε δώσει η μητέρα της και με αυτό την είχε πάντα στο πλάι της. Έτσι ποτέ δεν έμενε μόνη της ό, τι και αν συνέβενε. Αυτό το μεντάγιον ήταν χρυσό και στο κέντρο είχε ένα πολίτυμο πετράδι. Αυτό το ωραίο πανω στο πετράδι ομώς 'ήταν πως όταν υπήρχε ένα πρόβλημα λαμπήριζε και αυτό της άρεσε. Άκομα της άρεζε που βοηθούσε κόσμο με όποιοδήποτε τρόπο και αυτό ξάφνιαζε τον κόσμο...

" Ουάου!!! Πως το κάνεις;"

Η Άννα απαντούσε πάντα με την φράση:

"Δεν ξέρω, έχω διαισθηση.."

Πάντα αυτό... Ο πατέρας της ήξερε τα πάντα. Ήξερε για το μενταγιόν και πως είχε μια δύναμη μέσα του. Ήξερε ακόμα πως η μητέρα της Άννας ζει... Αλλά ποτέ δεν είπε τίποτα ούτε στην μητρία της Άννας σε ΚΑΝΕΝΑΝ. Η Κέιλα έτσι έλεγαν την μητριά της Άννας δεν ήταν καθόλου καλή. Όλοι την ώρα ή φώναζε ή έβριζε. Αυτό δεν άρεσε καθόλου στην Άννα και συνέχεια παραπονιούνταν στον πατέρα της. Ευτυχώς είχε την συντροφιά της καλύτερης της φίλης της Ρόζι.Η Ρόζι ήταν ένα κορίτσι με μακρία μελαχρινά μαλλιά γκριζογάλανα μάτια και είχε ένα υπέροχο χαμόγελο. Μόνο στην Ρόζι είχε μιλήσει για το μενταγιόν, πως λαμπηρίζει και πως της το είχε χαρίσει η μητέρα της όταν ήταν μόλις 4 ετών. Η Ρόζι καταλάβαινε την Άννα και αύτα που της έλεγε δεν τα έλεγε σε κανέναν. Κάθε βράδυ η Άννα έβαζε το μενταγιόν δίπλα από το κρεβάτι της συνέχεια. Ένα βράδυ λοιπόν έκανε το συνηθησμένο πράγμα το έβαλε δίπλα από το κρεβάτι της και το πρωί που ξύπνησε είχε εξαφανιστει... Πανικοβληθηκε, άρχισε να φώναζει σαν υστερική. Ήταν ο μόνος τρόπος επικοινωνίας με την μητέρας της και τώρα χάθηκε. Άρχισε να κλαίει. Ο πατέρας της μπήκε στο δωμάτιο τρομαγμένος και την ρώτησε την συμβαίνει. Αυτή του απάντησε κλαίγοντας:

" Το μενταγιόν... Πάει... Χάθηκε, μου το πήραν..

Για μια στιγμή σκέφτηκε πως μπορεί να το είχε κάνει η Κέιλα.. Ήταν που ήταν.. δεν θα της έλειπε κι ένα μενταγιόν. Νευριασμένα πήγε και της είπε:

" Δώσε πίσω ότι μου πήρες! Τώρα! Αλλιώς... αλλιώς δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει.

Και η Κέιλα απαντά:

Δεν σου πήρα τίποτα... Άλλωστε όρεξη έχω να τρέχω να σου πέρνω τα πράγματα.. (αχαχαχα)

Γέλασε με ένα ύφος.

Ο πατέρας της ήταν ακούμπησμενος στο τείχο και σκεφτόνταν. Η Άννα είχε γίνει έξαλλη με ότι έγινε.. Πήγε και είπε και είπε στον πατέρα της:

" Εσύ τι κάθεσαι; Πες και εσύ τίποτα! Δεν βλέπεις μου έκλεψε το πολιτυμότερο πράγμα ου είχα από μικρό παίδι!!!

Ο πατέρας της είπε:

Δεν ξέρω κόρη δεν ξέρω τι να πιστέψω.. Από την μία λέω πως μπορεί να έγινε κι έτσι όπως το λες από την άλλη λέω μα πως, η Κέιλα ήταν πολύ καλή, μα πως θα μπορούσε να κάνει ένα τέτοιο πράγμα και ειδικά σε έσενα.

Ο πατέρας της Άννας ήταν σε απόγνωση, η Κέιλα ήταν πολύ χαλαρή αλλά η Άννα ήταν στεναχωρημένη, νευριασμένη και πολύ σκεφτική για το πιος θα μπορούσε να κάνει αυτό το πράγμα. Το είπε φυσικά και στην κολλητή της την Ρόζι. Η Ρόζι έμεινε κόκαλο, δεν μπορούσε να σκεφτεί πως κάποιος θα έκανε αυτό το πράγμα.