Το χαμένο μενταγιόν...

Κεφάλαιο 3

Αυτό σήμαινε ναι.. Κατέβηκαν,εψαχναν πολύ ώρα αλλά τίποτα. Τότε η Άννα άρχισε να κλάει.

" Ήταν ό,τι πολιτυμότερο είχα στην ζωή μου και το έχασα" είπε

Η Ρόζι της είπε:

" Δεν χρειάζεται να κλαις δεν ήταν δα και κάτι το τόσο σημαντικό..

Η Άννα κοίταξε την Ρόζι ενθουσιασμένη. Δεν είχε ξαναμιλήσει ποτέ έτσι. Αυτό έδειξε στην Άννα πως είχε κάνει λάθος όλα τα χρόνια που εμπιστευόταν του Ρόζι.

" Ρόζι τι έχεις πάθει;; Είσαι πόλυ διαφορετική τον τελευταίο καιρό και δεν μου αρέσει αυτό. Τι σου συμβαίνει; Μίλα μου! Είμαστε οι καλυτερες φίλες, μίλα μου.."

Εκείνη την ώρα η Ρόζι την κοιτάει και αρχίζει να γελάει ασταμάτητα.

" Αχαχα Άννα έλεος σαν τι δηλαδή να' χω πάθει" είπε η Ρόζι

" Δεν ξέρω είσαι πολύ διαφορετική τώρα τελευταία και δεν μ' αρέσει αυτό"

Η Ρόζι γελούσε συνέχεια και αυτό εκνεύρισε την Άννα.

" Κοίτα εγώ σε θεωρούσα πραγματική φίλη αλλά...δεν είσαι, δεν ήσουν πότε.. Φύγε!" είπε η Άννα

" Καλά εγώ θα φύγω από' δω αλλά κάποια στιγμή θα το μετανιώσεις. Και θα με παρακαλας!"

" Αυτό ποτέ μα ποτέ δεν θα γίνει!!!"

Η Ρόζι έφυγε. Η Άννα ανέβηκε στο σπίτι της ό,τι έγινε το είδε η Κέιλα αλλά δεν είπε τίποτα καθόταν στην κουζίνα. Η πόρτα του δωματίου της Άννας χτυπά. Ήταν ο πατέρας της.

" Τι θες;" είπε η Άννα

" Εεε ήρθα να δω αν είσαι καλα κόρη μου"

" Καλά είμαι.. Τελικά αποφάσισες να μου πεις την συμβαίνει;"

Ο πατέρας της αναστέναξε

" Άννα είπα θα σου πω όταν θα ' ναι η κατάλληλη στιγμή"

" Μπαμπά θέλω να μάθω τώρα!!!"

Ο πατέρας της φεύγει από το δωμάτιο και κλείνει την πόρτα. Την επόμενη μέρα η Άννα ήταν στον δρόμο για το σχολείο και συναντάει τον Μέισον έναν συμμαθητή της και συνεχίζουν να πηγαίνουν μάζι σχολείο. Ήταν πολύ όμορφος, ψηλός με καστανά μαλλιά και ωραία μελλί μάτια. Πάντα άρεσε λίγο στην Άννα αλλά δεν φαινόταν. Έφτασαν στο σχολείο και εκεί είδαν την Ρόζι. Η Ρόζι ήταν το πρώην κορίτσι του Μέισον αλλά και αυτός κατάλαβε τι χαρακτήρας είναι και την χώρησε.

" Γεια Μέισον βλέπω...με την Άννα εε;" είπε η Ρόζι

" Ναι συναντηθήκαμε και ήρθαμε μαζί. Πιο είναι το πρόβλημα;" ρώτησε ο Μέισον

" Κανένα απολύτως... Απλά ρώτησα" είπε η Ρόζι

Ο Μέισον συνέχισε με την Άννα να περπατάει στο προαύλιο. Χτυπάει κουδούνι και ο καθένας παέι στην τάξη του. Περνάνε όλες η ώρες ύσηχα και έρχεται και το σχόλασμα. Και πάλι ο Μέισον μαζί με την Άννα γυρνάει. Είναι σαν να ντρέπονται ο ένας τον άλλον και δεν μιλάνε πολύ. Άλλα συνέχεια χαμογελάνε. Ο Μέισον συνόδεψε την Άννα σπίτι της και έφυγε. Εντωμεταξύ όλα όσα συνέβαιναν τα παρακολουθούσε η Κέιλα. Η Άννα σκεφτόταν συνέχεια το μενταγιόν της, είχε ψάξει πάντου και δεν το έβρησκε πουθενά. Ο πατέρας της και αυτός βοηθούσε στο ψάξιμο γιατί ήξερε πως ήταν πολύ σημαντικό το μενταγιόν. Πουθενά δεν ήταν έψαχναν τζάμπα μες στο σπίτι. Η Άννα προσπαθούσε να σκεφτεί ποιος θα το είχε κάνει.. Είπε από μέσα της:

" Η Κέιλα δεν νομίζω, αλλά ποιος;;" 

Δεν ήξερε τι να κάνει. Ένιωθε πως είχε χάσει την μητέρα της. Όταν είχε το μενταγιόν ήταν σαν να ήταν εκεί μαζί της να την συντροφεύει. Την επόμενη μέρα ξανά συναντήθηκε με τον Μέισον. Κάνανε συχνά παρέα.. Άρχισε να τον εμπιστεύται. Του είπε για το μενταγιόν και προσφέρθηκε να την βοηθήσει κι έτσι κάθε μέρα μετά το σχολείο και οι δυο έψαχναν.