ESKİLERDEN

49 4 0
                                    

Gozlerimi açtığımda beni telaşla uyandırmaya çalışan anneme;
-O şaka mı yapıyor?
Dedim doktoru göstererek.sesim titremisti
-Bunu kabullenmek zor biliyorum damla ama maalesef gerçek
Ağlayarak anneme sarıldım.
-Anne bu doğru olamaz annee 😭
-Damla hadi kızım kalk eve gidelim sakinleşmen gerek hadi canım.
***
Gözlerimi açtığımda aşşağı kattaki oturma odasından sesler geliyordu bir kaç kat aşşağı indiğimde annemin babamla konuşmalarını duydum yine kavga ediyorlardı annemle babam yaklaşık bir ay önce boşanmışlardı hala bunun yükünden kalkamadim babam "eğer ben burada yasarsam hiç yoktan morali yerine gelir" diyordu annem ise hayır asla burada kalamazsın damla yı bahane etme sakın" demişti ne olurdu sanki böyle tekrar eski günlerdeki gibi beraber olsak ne olurdu sanki? Eski günleri unutup aşşağı indim artık kavga etmelerini istemiyordum. Aralarına girip;
-Yeter artık kavga etmeyin! Dediğimde annemle babam;
-Sadece oyun. Dediler artık ben çocuk değildim
-Artık ben çocuk değilim 15 yaşındayım bunlara inanacağımı mı sanıyorsunuz?
Dediğimde annemle babam sakince yanıma gelip beni koltuğa otutturdular ve bana bi daha kavga etmeyeceklerine söz verdiler ama bu sözlerini tutamayacaklardı. Tam odama gidecekken kapı çaldı umursamayip odama çıktım ve yatağa uzandım kanser olduğum aklımdan çıkmıyordu. Bu hastalık varken bide annemler kavga ediyorlardı. Beni hiç düşünmüyorlar mıydı? Hastalığımı unutmaya çalışırken eski fotoğraflara bakmaya karar verdim. İlk fotoğrafta kuzenim vardı bebekken(multi) gerçekten çok tatlıydı. Bir anda kapımın önünde o duruyordu ne işi vardı burada?

SESSİZ SOKAKLARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin