Etraf balonlarla dolu. Yaşlı insanlar aralarında beni çekiştiriyor. Hava bunaltıcı şekilde sıcak. Dilimiz olmayan yazılar asmışlar. "Happy Birthday" yazılı afişler. Özentilik. Yanağım acımaya başladı. Koca koca teyzelerin upuzun tırnakları batıyor yanağıma. Canım acıyor. Hemen bağırıyorum. Herkes bana bakıyor. "Sussa da kurtulsak." diyorlar. Yaşlı dedelerimin ağzından salyalar akıyor. Şu an aliemden tiksindim. Annem ışıkları kapattı. Babam ile yanıma oturdu. Kuzenim pastayı getirdi. Üzerinde nedensizce bir sürü mum ortalarında da yetmiyormuş gibi kocaman '1' yazılı bir mum var. Sanki üfleyebileceğimde. Klasik yalan uygulandı. Ben üflüyormuş gibi yaptım annem üfledi. Sonunda herkes yerine oturmuş pasta yiyordu. Gitseler ne güzel olurdu. Ama gitmiyorlardı. Saatler geçti. Dayanamadım ve uykuya teslim oldum. Ve sıradan bir gün gibi tükettim bu günüde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ADALET Mİ BU ?
Teen FictionHayat sizce de adaletli mi? Bunu birlikte keşfetmeye ne dersiniz...