Eve gitme vakti... 23 saat 12 dakika sonra orda olucam. 10 yıl aradan sonra tekrar.
Büyükannemiz yani babamın annesi dün daha fazla dayanamamış. 8 yıldır süren hastalığı onu günden güne eritmiş. En son 6 ay önce görüntülü konuşmuştuk ve beni zor hatırlamıştı. Bana çok anlamsız şeyler anlatmaya başlamıştı ama annem onu durdurmuştu. Son sözü onun için ne kadar özel olduğumdu. Tabi sadece büyükannem böyle düşünebilir. Aileme göre eve gelmemek için bitmek bilmeyen bahanelerim bu ölümü geçiştirmeme yetmezmiş. Aslında çok iyi geçiştirmiştim şu ana kadar ama ölüm noktayı koymuştu. Tabi orayı ne kadar özlediğimi bilmiyorlardı. Ama gidemezdim, yüzüne bakamazdım onun. Neyse bunları düşünmek istemiyorum.
"Ross! Siyah şortum nerde?"
Ahh...
"Hadi ama neden hazır değilsin Ross. Ne konuştuk bu akşam benimsin. Gideceksin zaten."
Tüm bu sızlanmalar oda arkadaşım Alycia'ya ait. Onunla aynı odada kaldığımızdan beri ki bu bir yılı geçiyor, hiç ayrı kalmamıştık. Ne ben ailemin yanına gitmiştim ne de o. Söylediğine göre ailesi yokmuş ama ben buna inanmadım. Aslında samimi olduğunu hissetsem de içimde bir şey bu bilgiye inanmıyor. Bunun dışında onu severim ve güvenmeye başladığım da söylenebilir.
Sonuç olarak ayrı kalacağımız zamanı bu gece ki planıyla kapatmaya çalışıyor. Ve tabiki ben o kadar istekli değilim.
"Emin olamıyorum Ally bana planların hakkında birşey söylemedin."
"Şimdi kalkıyorsun ve hazırlanmaya başlıyorsun. İtiraz istemiyorum dedim."
O çok bilmiş sırıtışını atarak devam ediyor.
"Sen kendini bana bırak..."
İşte şimdi başımız belada. Kim bilir bu gece nerede bitecek.
Yarım saat sonra hazır olarak Alycia'ya bakıyorum. Sözde ben giyinmeye başlarken sadece makyajını tamamlayacaktı ama tabiki de söz konusu makyaj olunca kalkamadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YETENEK (Düzenleniyor)
Fantasy-TANITIM- Rosalia yeteneksiz bir kaçaktı. Başkaları yeteneği olmadığından kendini kötü hissettiğini ve normal insanlarla birlikte yaşamaya başladığını düşünüyordu. Ailesi dışında onu yıllarca gören olmamıştı. Kendi dünyasından bu denli kaçsa da sona...
