My Ex Boyfriend Is Back [Editing/Rewriting] #Wattys2020

MEBIB Wishes Granted

Bwah!!!! Hello ulit.. goodvibes everywhere hooo!!!

Grabe kuya pala ni tia si jin!! Omo di ko alam hahahaha kahit ako ang author di ko alam ... hahaha

------------------------------------------------

Jungkook's pov

"Anak dumadating talaga tayo sa punto ng buhay na MASASAKTAN TAYO NG SOBRA hindi man by physically but by EMOTIONALY ... alam ko ang nararamdaman mo anak kasi ganyan din ako nung nawala yung daddy mo nakita mo yun diba?!! Nasaksihan mo kung pano ako nawawalan ng gana sa buhay diba? Pero anak nakita mo rin naman diba kung paano ako lumaban? Kasi naisip ko MAY NAGMAMAHAL PA SAKIN, may mga bagay at tao pa akong hindi dapat iwanan .... Anak kahit wala na yung tao o bagay na mahalaga sayo dapat tuloy parin ang buhay sa tingin mo ba matutuwa siya kung makikita ka nya sa taas na nagkakaganyan ka... nakita mo ba kung ano itsura mo ngayun tinignan ko sa bagong post ni decery jusko anak hindi pa nga sya nawawala sa buhay natin pano pa kaya pagwala na sya.. ... Anak pagdumating yung araw nayun sana wag kang gagawa ng bagay na mas makakasakit sa mga taong nasa paligid mo wag mong kakalimutan nandito ako... pati narin si lime at decery pati mga kaibigan mo... anak sa ngayon IPAKITA mong walang problema at MATAPANG ka sa harap nya ... andito lang ako para makausap mo pagmay problema ka hah... i love you ... kumain ka ng mabuti ...lagi mong tandaan EVERYTHING HAPPENS FOR A REASON ... tuloy ang buhay!"

Naiiyak ako habang binabasa ang chat sakin ng mama ko ...

Jusko bakit kasi si tia pa?

Bakit sya pa?

Nahihirapan ako sa tuwing nakikita syang ngumingiti kasi mamimiss ko yun...

She's in Stage 4 Brain Cancer at mas lalong lumalala narin yung memory disorder nya ayaw nya kasing pumuntang ospital kasi wala naman daw syang dahilan para pumunta doon at yung time na yun na sinabi niya yun i just smile bitterly and say okay but inside in me im deeply in pain seeing her that she looks strong pero hindi nya alam unti unti na pala syang nanghihina...

Tita Lyn... her mom .. she knows all ... alam nya na may ganyang sakit si tia pero nawala naraw yun nung five years old pa sya at hindi nya alam na babalik pa raw yun at nadagdagan pa ng memory disorder ... she always say to me that i have to be strong whatever happens... and the time na kinuwento ko kay tita ung tungkol sa tinanong ni hyung jin nung nasa van kami nung nagadventure kami ...bigla nalang sya napaiyak hindi nya alam na pati sya makakalimutan ng anak nya... nagsisisi sya kung bakit hindi niya nakakasama ang anak nya at maalagaan ng mabuti ganun din yung sinabi ng daddy ni tia ... Alam kong sobrang sakit sa isang magulang na bigla nalang silang makakalimutan ng anak nila ...

At di ko maalis sa isip ko kung paano pag pati ako makalimutan nya? Paano pag itaboy nya ako palayo?

Jusko hindi ko yun kaya pero mas hindi ko kayang mawala sya ng tuluyan...

*tok* tok* tok*

Pinunasan ko muna ang mga luha na nasa mata ko at binuksan ang pinto ng kuwarto ko at nakita ko si jin hyung pala

Pinapasok ko sya at pinaupo sa kama ko at ako naman ay dali daling shinut down ung laptop ko ng bigla syang nagsalita

" hindi mo kailangang itago .. alam ko..." napatingin ako sa kanya at tumulo agad yung luha ko... shet nababakla na talaga ako hinawaan ata ako ni jin hyung

"Kailan pa hyung?" Tanong ko ... bigla syang tumayo at kinuha yung envelope na resulta nung mga test na pinagawa ko para kay tia at tinuro nya yung date na nadudoin...

"Jin Hyung pasensya na kung kailangan kong ilihim sainyo .. yan ang dahilan kung bakit lagi tayong namamasyal at laging nagsasaya at kung bakit binigyan ko ng singsing si tia!" Sabi ko at lalong lumakas ang hikbi ko... tinap nya ang likod ko at tumahimik kami ng isang minuto