O'na Dair

4

"Yine kitap mı okuyor o?" dedi Edi, ranzanın yukarısından.

"Nasıl yapabiliyor anlamıyorum. Kitap mı? Şaka mı bu kız?" diye cevap verdi Büdü ona.

Evet. Hayatımda ilk defa bir ortamda kitap okuyan bir insan olduğum için iyi olmayan bir yorum alıyorum.
Ha, yanlış anlaşılmasın. Her an başım kitabın üstünde, hiçbir şeyle ilgilenmeyen, kitaplardan başka değer verecek kimsesi yada bir şeyi olmayan biri olduğum kanısına varılmasın buradan tabi ki.

Kitaplar bana babam tarafından küçük yaşımda, daha harfleri bilmezken kalbime kazınmış şeyler. Imm, şeyler işte.. Öğreticiler! Daha sonra belki yol göstericiler! Kitaplar, sanırım şu an burada durup harfleri yan yana koyma isteğimin de başlangıç noktası.

Her neyse. Ailemden uzaktayken birlikte yaşamam gereken birçok farklı insan çıktı karşıma. Birçok ama! A'dan Z'ye, mutludan mutsuza, eğriden doğruya, gerekliden gereksize. Şimdi ise, 7 aydır aynı odayı paylaştığım Edi ve Büdü'nün kitap okumaya karşı tutumu, benim sabrımı sınar derecede.
Boş zamanlarında ve canları sıkıldığında gidip makyaj malzemesi satın alarak kendilerini mutlu eden ikili, derslerden ve sınavlardan arda kalan zamanlarında yatağına uzanıp kitabını okuyan bir insanı yargılıyorlar.
Neyse ki karşılarında herkesi kendi özellikleriyle hoşgören, ucubelik sayılsa da değişik huyları olanları bile kabul edebilen ve gelip geçiciliği kabul edilmiş insanlara karşı saygı duyabilen bir insan var.

Egosu Everest'i aşan insanlardan değilim. Hiçbir zaman olmadım.
Hümanist miyim? Hayır.
Sanırım bazı insanlara karşı hissettiğim şeyler pek de hümanist duygular içermiyor.

Size son okuduğum kitaptan bahsedeyim. Kitap Hırsızı.

Yıllar önce filmini izlemiş ve kitabından bihaber olarak, en güzel filmler listesinde üst sıralara koymuştum aklımda.

Üç gün önce kütüphanede Tess Gerritsen kitaplarına bakarken gözüme tanıdık gelen ismi çarptı. Hemen aldım, yarım saat kütüphanede okuduktan sonra derste ve çıkınca devam ettim. İki günde bitirdim bitirmesine ama sonunu bildiğim halde bir kitabı okumak bu kadar heyecan verebilirdi. Eğer bu yazdığımı okuyorsan, bence oku onu.

Her zaman kitaptan uyarlanan filmlerin eksik, özensiz yada gereksiz olduğunu düşünmüşümdür. Eğer bir kitabı okuduktan sonra filmini izlersem, film bana bayat gelir. Ama sanırım, küçük kitap hırsızının hikayesi her ikisinde de hoşuma gitti benim.

Ne ile başladım, ne ile devam ediyorum değil mi?

Gel gelelim ders başlıyor. Hoca tam 19.00'da sinifta oluyor ve benim önümde asansörü kullanmadan çıkacağım birçok kat var. O yüzden kahvemi de bitiriyorum, yazmayı da. Edi ile Büdü'yü şikayet etmemle başlayan bölümümü, Kitap Hırsızı'ndan bir cümleyle bitireyim.

Benim işime yaramaz, sadece hoşuma gittiği için fotoğrafını çektim. Ama siz kaydedin de, belki bir sosyal medya hesabınızdan yazarsınız bir şey bulamayınca! :)

Caddenin her yerinde insanlar vardı.
Ama boş olsa, yabancı bundan daha yalnız olamazdı.