Sınıfa girdiğimde en yakın arkadaşım Nevbahar sıraya kurulmuş kitap okuyordu.Kendisi yaklaşık liseye başladığımızdan beri aynı kitabı yüzlerce kez okumuştur."Hala ezberlemedin mi kızım sen bu kitabı?"O kendine özgü kahkahasıyla gülerken,ben de yan sıraya çantamı bırakıp cevabını beklemeye başladım.Yaklaşık 2 dakika sonra kahkahası bitti ve bana dönüp "şu kitabı bir oku o zaman anlarsın. Ya bu öyle bir kitap ki her okuduğumda sonunu sanki bilmiyormuş gibi merak ediyor ve her defasında ağlıyorum.Ayrıca bu yazar Nobel'e aday gösterilmiş eskiden o derece."
Şimdi gülme sırası bendeydi."Ee kazanmış mı peki?"1-2 dakika sustuktan sonra "Aday gösterilmiş dedik.Kazandı demedik herhalde.Hem o da bir şey yani.Sen hiç aday gösterildin mi?"
"Ben fizikten 3 alan insanım.Unuttun mu?"
"Ay türkçen güzel senin.Bence alacaksın yani ileride."
"Kızım Fatma teyze ne yediriyor size?Ben de istiyorum cidden." Yine aynı kahkahayla başladı katıla katıla gülmeye.O sırada içeri inek Mehmet girdi.Milattan önce kalma kahverengi,yuvarlak gözlüğü,göğsüne kadar çektiği okul pantolonu ve elinden ameliyatla alınacak hale gelen kimya kitabı ile karşımda duruyor.Karanlık geçmişimde asılı duran,3 aldığım Fizik yazılısından sonra çok asıldım ben derslerime.Ama yine de bu ineği geçemiyorum.Mehmet sınıfa girer girmez sınıf limon kolonyası kokmaya başladı.Evet limon kolonyası.Ve benim gibi limon kolonyası fobisi olan bir arkadaşı sınıftayken resmen annesi kolonya ile çocuğu bir güzel yıkamış yani.Ah birde gelip önüme oturmasın mı?Başladım Nevbahar'a doğru yolculuğa.İşi sezmiş tabii,kıkırdıyor sinir edici bir şekilde.Bu arada ben size limon kolonyası fobimin nereden geldiğini anlatmadım.
***
Her şey bir öğleden sonra diş ağrısından kıvrandığımı gören öğretmenlerimle başladı.İngilizce öğretmenim,kantine çıkıp tuz bastırmamı söyledi.Koşa koşa gittim kantine.Bastırmak için pamuk olmadığını söylediler ki zaten küçücük okulumun kantininde pamuk olacağını düşünmüyordum ama onlar da müdüre gönderince koşa koşa birde oraya gittim.Müdür bana kolonya koy dedi.Büyük bir korkuyla kolonyayı aldım ve dişime koyup sınıfa gittim.5 dakika geçti veya geçmedi kendimi tuvalette kusarken buldum.Kantini satın aldım diyebilirim o iğrenç tadı geçirmek için.İşte dostlarım benim bu iğrenç anı sayesinde limon kolonyasına karşı çok büyük bir fobim başladı.Fobi denmez gerçi buna.Ölüm denir yemin ediyorum...
