VAMPİR İLE KARŞILAŞMA

Bölüme Devam !!!

Bende alaya alarak vc17'yi araştırmalarını söyledim. Ama pişman oldum. Benden korkacaklardı. Bir daha benimle konuşmayacaklardı. Bundan gerçekten çok korkuyordum. Ama tahmin ettiğim gibi olmadı.
Onlarda bu konuyu alaya aldılar. Bazıları hariç. Hergün aynı soruyu soruyorlar. "Sen vampir misin? " Ne diyeceğimi bilemiyorum. Gerçeği söylersem benden korkabilirler. Ama korkmadilar. Onlara söylemek istemiyorum. Bir melez olduğumu onlara söylemek istemiyorum. Daha fazla soru soracaklar. Benimle daha fazla uğraşacaklar. Ama bir şeyi bilmiyorlar. Onlar benimle uğraşırken sakin kalamıyorum. Sinirlenmek istemiyorum. Ama onlar bunun farkında değiller. Sinirlendiğimde neler yapabileceğim hakkında en ufak bir fikirleri bile yok. Açıkçası benimde bir fikirim yok. Yinede sinirlenmek istemiyorum. Onlara zarar verebilirim. Bunun olmasını istemiyorum. Onlara zarar vermek istemiyorum. Zaten bu sıralar onlara zarar vermem imkansız. Çünkü güçlerimi kullanmıyorum. Neden mi?
Çünkü bir çocuğu seviyorum. Açıklaması çok zor ama seviyorum. Zaten başıma gelenlerin tüm sebebi aşk. Ben severken o bunu farkında değil. Bu beni içten içe öldürüyor. Bu üzüntüyle güçlerim zayıflıyor. Beni hasta ediyor. Oysa ki melez olduğumdan beri hasta olmamıştım. Ama şimdi ise çok hastayım. Bana iyi gelebilecek tek şey sevdigimin bana gülümsemesi. Ama bunu hiç yapmadı. Bana bir kere bile gülümsemedi. Kalbim paramparça oldu. Artık bu tür şeylerle uğraşmak istemiyorum. Canım gerçekten çok yanıyor. Bunun acısını tarif etmek çok zor. Şu anda ona herşeyden çok ihtiyacım var. Ama o bunun farkında değil. Ne olursa olsun, canım ne kadar yanarsa yansın ben güçlü bir kızım. Bunların üstesinden gelebilirim. Artık kimseyi arkadaştan üstün görmeyeceğim. Kimseye âşık olmayacağım.
Ve işte hikayem başlıyor...