Till The Blood Stops Flowing

-1-

Maandag

Ik pak mijn sleutels, iPhone, zonnebril en koffer. Ik zeg mijn ouders gedag en loop samen met mijn broer naar onze nieuwe auto's. We stappen gelijk in en rijden weg.

'U bent bij uw bestemming' zegt de navigator, ik kijk uit mijn raam en zie alleen een modern parkeergarage. Ik rijd in en parkeer. Terwijl ik mijn spullen uitlaad, ik voel een paar zenuwen op komen, wat als iedereen me haat? Straks is iedereen hier nog rijker! Had ik maar geprotesteerd om naar hier te gaan, misschien heb ik wel een nerdje als kamergenootje, of is alles hier superoud behalve het parkeerterein. Opeens sta ik voor een deur waar trap op staat, Wow ben ik zo diep in mijn gedachtes geweest. Ik loop de trap op en zie een oud groot maar mooi gebouw. Nu ben ik benieuwd hoe het er binnen uitziet. Ik zie allemaal moderne rijke studenten, totdat er een groepje nerdjes uit de deur komt. Ze lachen me aan, ik kijk argwanend naar ze. Ze moeten niet denken dat ik bij hen wil horen, NO WAY! Ik draai me om terug om naar de deur en dan BAM! Ik hoor nog net 'gaat het!' en langzaam verandert mijn zicht naar zwarte vlekken.

Ik wil mijn ogen openen, maar het doet pijn, ik voel iets op mijn  achterhoofd. Ik laat mijn hand er rustig overheen gaan en voel een grote knobbel, mijn oven gaan abrupt open, en ga meteen recht zitten. 'Hoho, blijf jij maar rustig liggen', hoor ik een lage, schorre stem zeggen. Ik zoek naar diegene die tegen me praat. Ik zie allemaal vrouwen posters, aan één kant van de kamer hangen. Ik ga weer direct recht zitten. Ik kijk recht in de ogen van een, jongen? 'Ben jij mijn kamergenoot?' 'ja' zei hij met zijn schorre ochtendstem, hoe ik weet dat het een ochtendstem is, er hangt een klok op, zo dom ben ik dan ook weer niet. Toch vind ik het raar, sinds wanneer mag je als meisje, een kamergenoot hebben die een jongen is?. Dat word maar vragen. 'Hallo?' 'huh' zeg ik  geschrokken. 'Sorry, ik was aan het denken, sinds wanneer mogen jongens een kamergenoot van een meisje zijn?' 'hoe...' lang laat ik hem niet uit praten, ik wijs naar de posters. Hij lacht, 'mijn vriend wilde ze hier hangen, mocht hij niet hebben van zijn vriendin. Maar in ieder geval, dat is voor een experiment, ze willen ons koppelen door populariteit te testen, en zo te zien ben je net zo populair als mij'. Hij wijst naar allemaal bloemen en kaartjes. 'Ik hoop niet dat die van de nerdjes zijn?' 'nope, die zijn van de populairste jongens en meisjes'. Knipoogte hij naar me. 'Dus wat wil je als eerste date doen?' vraagt hij, alsof het super normaal is. Ik denk na, aangezien  deze kamer wel een opknapbeurt kan gebruiken word onze eerste date, een ontwerp voor deze lelijke kamer. 'We gaan een ontwerp maken voor deze lelijke kamer'. Zeg ik vastbesloten, hij kijkt me eerst verbaasd aan, alsof ik gek was, maar dank knikt hij instemmend. 'Dan rust je vandaag nog, ik ga nog voetballen met de jongens, die stel ik je overmorgen voor, want morgen gaan we een beetje aan de kamer werken'. Ik knik bevestigend en ga weer liggen. Ik hoor de deur dicht gaan. Mijn ogen voel ik langzamerhand zwaar worden en val in slaap.