Donderdag
Ik hoor allemaal gerommel en kreun dat ik wil slapen, gisteren was zo vermoeiend uiteindelijk. 'Je mag ook nog blijven liggen, je hoeft niet de hele dag mee' zegt zijn rustige ochtendstem, ik zucht dat is een opluchting, ik ga weer slapen.
De wekker gaat weer af. Ik kijk op het schermpje en zie dat het 13:00 is, aangezien ze me om 13:30 op zouden halen, sprong ik het bed uit. Ik deed alles wat belangrijk was. Ik stop mijn tandenborstel in mijn mond en hoor geklop, ik roep:' ff wachten'. Ik spoel mijn mond. Straks is er een super knappe jongen bij, met de look van Cameron Dalas. Ik check mijn make-up nog één keer. Dan loop ik naar de deur. Ik trek de deur van het slot en dan open. Er staat een groepje jongeren en ouderen, van het groepje ouderen weet ik dat ze voor de kamer komen. Dus laat ze in. Ik zeg 'hey', tegen Jonathan, 'kom mee, we gaan naar ons plekje, daar zal ik iedereen aan je voorstellen'. Hij maakt er een gebaar bij van "loop maar achter me aan", dus ik volg hem. Ik ben nog niet verder gekomen dan de ingangdeur en de kamer. Daar heb ik nu spijt van, het heeft iets weg van zweinstein, al die trappen en torens, de torens had ik pas net voor het eerst gezien. Uiteindelijk stopten we bij een hele lange spiraaltrap. Ze renden erop alsof hun leven eraf hing, dus ik deed ze natuurlijk na. Uiteindelijk kwamen we bij een lang gang, ze bleven maar rennen, toen zag ik een deur, ze gingen nog harder. Wat bezield hen. Ik ren automatisch mee harder. Ik zie iedereen door de deur verschijnen, ik wilde stoppen maar het ging gewoon niet. Ik stond opeens stil, in een moderne luxe kamer, met zwembad en al. De rest zat al in een comfi bank, terwijl ik verbaasd keek. Ze lachten, ertussen hoorde ik een bekende lach, een lach die ik bij iemand uit mijn verleden kon plaatsen, iemand die me pijn had gedaan. Ik voel opeens iets scherps in mijn zij. En nu iets nats langs mijn lijf druipen, het is bloed ik kijk langzaam naar mijn zij en zie een mes. Nu kijk ik naar de bank, iedereen kijkt me geschrokken en verbaasd aan, ze kijken mij niet alleen aan, ook kijken ze Lucas, diegene die mij pijn heeft gedaan aan. Langzaam voel ik alles zwak worden en val ik, hier ben ik nog van bewust totdat alles zwart word.
JE LEEST
Till The Blood Stops Flowing
Romance'Wat moet je van me!' snauw ik naar hem, hij pakt een mes en zegt op zijn gemak: 'Ik wil dat je uit de buurt blijft van Gray of' hij maakt een gebaar met zijn mes van hij zal vermoord worden, ik keek hem raar aan en deed alsof ik niet begreep wat hi...
