Το Αγορι Με Τα Μαυρα(editing)

Εγω.

Γεια σας ειμαι η Μελινα ειμαι 17 παω 3 λυκειου.Φιλους δεν θελω και δεν εχω.Οι γονεις μου ειναι αρκετα ευκαταστατει κατι που τους κανει εγωιστες και ψυχρους.Μονο για τα ματια του κοσμου ασχολουνται μαζι μου.Να ειμαι καλη να εχω καλους βαθμους και να μην μπλεκομαι.Εγω βεβαια δεν τα θελω αυτα...εγω θελω να αλλαξω τον κοσμο...τα παιδια να ειναι ελευθερα να μην αποφασιζουν οι αλλοι για αυτους και να μην υπαρχουν πλουσιοι ή φτωχοι.Ειμαι μια βασανισμενη ψυχη, μονο η καρδουλα μου ξερει τι εχω περασει...απο την μερα που πεθανε ο αδελφος μου,απο τοτε εχω να γελασω, απο οταν οι γονεις μου εγιναν ετσι...Ασε που με αλλαζουν τμημα δεν ειναι οτι εχω και φιλους εκει αλλα να τοσα χρονια...Τωρα βρισκομαι στο δωματιο μου ειναι 5:00 πμ και ειναι η ωρα που ξυπναω...εχω θεμα με τον υπνο...ειναι οι εφςιαλτες ή απλα το βαρος που νιωθω.Παω προς το μπανιο και κανω ενα ντους,πλενω δοντια ,φτιαχνω μαλλια και παω προς την ντουλαπα βγαζω ενα τζιν με σκισθματα μια μαυρη μπλουζα,ενα κοκκινο καρο πουκαμισο, μαυρα vans και το δερματινο μου.Παω κατω και βαζω να φαω λιγα δημθτριακα.Παω στον καθρευτη.Δεν μου αρεσω καθολου...εχω καστανα μαλλια ισια και καστανα ματια αν και ειναι παρα πολυ ανοιχτα σαν καραμελα.Ειμαι γυρω στο 1,72 ειμαι ψηλη για μεση ελληνθδα .Η ωρα ειναι 7:32 πρεπει να φυγω γιατι μενω μακρπα και παω με τα ποδια.Φτανω , μπαινω...δεν θελω ειναι χαλια ...παμε Μελινακι... παω στην καινουργια μου ταξη.Χτυπαω ακουω το περαστε περνω ανασα και ανοιγω ολη η ταξη με κοιτα σαν να είμαι αγνωστη λογικο ειμαι μια αγνωστη .Παρατηρω ειναι γυρω στους 19 μαθητε.Στα πρωτα θρανια ειναι δυο κοριτσι μετα στα αλλα δυο ειβαι τεσσερα αγορια και μιλανε διακοπτουν για να με κοιταξουν με τσεκαρουν, ανωμαλα με την τεσοστερωνη σας .Ποτε δεν ειχα αγορι.Ουτε πρωτο φιλι τιποτα.Ψαχνω για κενο θρανιο.Τελικα βρικα το προ τελευτεο, στο τελευτεο καθοταν ο-ο Παυλος...αχ αυτο το παιδι ...ειναι το "κακο"παιδι του σχολειου.Αναρχικος,Αθεος,Επαναστατης αλλα πολυ ομορφος...Να σας τον περιγραψω ειναι 1,97 γιγαντας .Ξανθοκαστανο μαλλι και γαλαζια σαν την θαλασσα ματια αν και καποιες φορες νομιζω οχι οτι ξερω γιατι εγω μονη μου ,ειναι και λιγο πρασινα.
Τον φοβαμε τον κερατα...καθομια ομως στην κενη θεση μπροστα του νιωθω τα ματια του στην πλατη μου...