Ειμαι η Μελινα ειμαι 17 ειμαι loner δεν εχω φιλους και ουτε θελω ξερω πως πληγωνουν.Οι γονεις μου θελουν να δειχνω χαρουμενη μονο για τα ματια του κοσμου.Αλλη μια μαλακια...με αλλαζουν τμηματα.
Ειμαι ο Παυλος ειμαι 19.Ειμαι Καπνιστης,Αθεος,Καφρος κα...
Εφυγε ποσο πιο μαλακας;Ε μα τα ηθελα και τα επαθα μαλλον δεν εχει καλες σχεσεις με τους γονεις της και για αυτο τους αποκαλει με τα ονοματα τους...Αλλα δεν ξερω και εγω οι δικοι μου εχουν πεθανει.Πηγαινω και εγω κανω ενα μπανιο τρωω και το δικο της σουβλακι (Αριστοτελη σου λεει κατι αυτο;;).Παω για υπνο αλλα δεν μπορω να κοιμηθω,τι μου εχει κανει ενα κοριτσακι...αλλα τι να κανω δεν βρισκεις τοσο καλους ανθρωπους σε αυτην την εποχη.Σηκωνομαι και ντυνομαι περνω τον Αριστοτελη τον κολλητο μου ξερει ολο το σχολειο απο τον τελευταιο μεχρι τον πρωτο: -Τι θες ρε ΜΑΛΑΚΑ ειναι 1..Γαμω -Πες μου ξερεις μια Μελινα που παει φετος στο τμημα μου; -Αυτο ηθελες ρε μαλακα! -Γαμω πες τωρα... -Ναι την ξερω. -Ωραια που μενει; -Τι το θες εσυ αυτο;; -Πες ρε πουστη μια ωρα -Εμενα δεν θα με λες πουστη καριολη...Λοιπον...Μενει κοντα στο σπιτι του Δημητρη...πεντε σπιτια και αριστερα,μετα θα δεις μια μονοκατοικια με αυλη...εκει ειναι...Αυτα κλεινω για και θα μου πεις αυριο τι θες γιατι με εκοψες ... -Καλα ευχαριστω bro -Bros before hoes Παω στην ντουλαπα και φοραω μια ασπρη μπλουζα με ενα μαυρο τζιν , τα μποτακια και το μπουφαν μηχανης.Βγαινω και βαζω μπρος.Φτανω σε ενα μεγαλο σπιτι μια λεξη μου ερχεται στο μυαλο...λεφτα...καταραμενη λεξη μονο κακο φερνει...και αυτη πως και ειναι τοσο...τοσο επαναστατρια;Ειναι κατι αλλο αυτη η κοπελα...Σταματαω και κατεβαινω απο την μηχανη μο,περπαταω και φτανω στην πορτα...Οχι ειναι 1 το χαραμα,κοιταω πανω και βλεπω ενα παραθυρο...Ναι θα ανεβω εως εκει..θα προσπαθησω δηλαδη...Αρχιζω την αναριχηση και φτανω επιτελους,βλεπω για καλη μου τυχη ενα σχετικα κοριτσιστικο δωματιο.Ειχε, ενα ασπρο κρεβατι,μια μωβ ντουλαπα και ενα καφε γραφειο με εναν υπολογιστη απανω του.Διαφορα ρουχα πεταμενα οπως και κατι all-star, χαρτομαντιλα επισης...πες μου πως δεν εκλαψε...οχι εκανα εναν αγγελο να κλαψει...πουστη,λεω στον εαυτο μου.Χτυπαω το παραθυρο και περιμρνω λιγο,μπορω να δω μια φιγουρα να σηκωνεται και να ερχεται προς τα εμενα.Η Μελινα με κοκκινα ματακια απο το κλαμα και με ενα εκρου τουβε κρου χρωμα δερματος.Ανοιγει να δει τι εγινε αλλα με το που με βλεπει μενει εκει και δεν κανει τιποτα,παει να φωναξεια αλλα της κλεινω το στομα με το χερι μου και την φερνω κοντα μου, σαν αγκαλια αυτη αρχιζει να κλαιει βουβα και να με χτυπα με τα χερια της στο στηθος.Η αληθεια ειναι πως δεν αισθανομουν τιποτα αλλα αυτη πρεπει να πονεσαι,ετσι πιανω τα χερια της και τα φιλαω γλυκα.Μετα ακουμπαω το προσωπο μου στον λαιμο της
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
Οσο αυτη με αγκαλιαζε...καταλαβαινα πως αυτο ηθελα την αγκαλια της.Και ετσι οπως ημασταν την σηκωσα και την ξαπλωσα στο κρεβατι.Ημουν ετοιμος να φυγω οταν μου επιασε και προσπαθησε να με φερει κοντα της. -Μην φυγεις...θελω...θελω προσθαθουσε να πει αλλα ο υπνος δεν την αφηνε. -Θα κατσω...λεω και το εννοω.Βγαζω την μπλουζα και το παντελονι.Καθομαι διπλα της και εκεινη αμεσως ερχεται κοντα μου γιατι κρυωναι...εγω την αγκαλιαζω και αφηνομαι στα ομορφα ονειρα να με παρασειρουν στον δικο τους κοσμο...
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
