14 iyul 1911-ci ilde Romada demir yol vağzalından "Sanetti" şirketine mexsus qatar yola çıxır. Qatar sırf zengin italyanlar üçün idi. 106 sernişin yeni yollara baxmaq üçün seyahete çıxmışdılar. Qatar XX esrin ölçülerine göre en uzun, bir kilometrlik tunele yaxınlaşır ve ona daxil olur. Amma çıxmır. Günlerle tunelin içinde her millimetr araşdırılır, amma qatarın izine-tozuna rast gelinmir. Xatırladaq ki, bu tunel heç de dolaşıq, dolanbac tunellerden ibaret deyildi. Adi, sade tunel idi. Qatar ise, izsiz-tozsuz itmişdi. Demiryolu işçileri tuneli derinden araşdırırlar. Amma qatarın izi-tozu yoxdur. Yegane tapılan, qatarda seyahet edenlerden iki nefer idi. Bu iki sernişin de derin şokda olurlar. Bir müddet sonra özlerine geldikde, onlar qeribe hadiseden danışırlar. Qatar tunele daxil olduqdan sonra onun etrafını süd rengli, ağ duman ehateleyir. Sonra duman yavaş-yavaş mayeye çevrilir. Ele hemin vaxt bu iki sernişini panika bürüyür ve onlar özlerini vaqondan atırlar. Diger sernişinler ise, şokda olduqlarından heç yerlerinden de terpene bilmirler. Bu iki sernişin uzun müddet psixi pozğunluqdan eziyyet çekdiler. Qatardan ise, xeber çıxmadı. Hadiseden qorxuya düşen İtaliya demiryolu xidmeti işçileri tuneli bağlayırlar. Hetta ağzına daş da yığırlar. İkinci dünya müharibesi zamanı ise, tunelin üstüne bomba düşür ve o öz sirri ile birlikde tarixe qarışır.
Amma bu, heç de hadisenin sonu deyil. İller sonra 1955-ci ilin 29 oktyabr gecesinde Rusiyada Poltavsk eyaletinde gözetçi Petr Ustimenko birden-bire açıq qapılı, boş qatarın sessizce hereketini müşahide ederek qeyde alır. Araşdırmaçıların cehdlerinden sonra melum olur ki, "xeyalet qatar"ı gören yegane adam heç de Petr Qriqoryeviç deyilmiş. Onun sessiz hereketini daha bir neçe nefer görmüşdü. En maraqlısı ise, odur ki, qatarın idare kabinetinde heç kim olmayıb, qatar öz-özüne hereket edirmiş. Qatar sonralar da bir neçe defe görünüb. Hemişe gece vaxtı, hemişe sakit... Bir müddet hereket etdikden sonra yeniden yoxa çıxıb.Hele de bu sirrin üstü açılmayıb.
