We Didn't Know

Part2

မုန္႔စားဆင္းေတာ့ ... ခ်န္းေညာ နဲ႔ ဘတ္ဟြန္း ထမင္းဘူးေလး ကိုယ္စီကိုင္ျပီး ... ဆယ္ဟြန္း အတန္းဆီသို႔ ...

ယားးး ဟိတ္ေ႐ာင္ ငဘတ္ ျမန္ျမန္လာ ... ဟြန္းေလး ဗိုက္ဆာေနေတာ့မယ္ ...

ဗိုက္ဆာေတာ့ သူ႔ပါသူ ဖြင့္စားထားနွင့္မွာေပါ့ ခ်န္းေညာ႐ာ ...

ဘတ္ဟြန္း မင္း ငယ္ေလး အေျကာင္း မသိတာျကေနတာပဲ ... ငါတို႔မလာမခ်င္း အဲ့ထမင္းဘူးကို
ေယာင္လို႔ေတာင္ ဖြင့္မွာမဟုတ္ဘူး ... ျမန္ျမန္လာကြာ ...
မင္းက လိပ္လိုပဲ ေနွးေနတာ ...

ေအးပါ ... လာေနပါျပီကြ ... စိတ္ပ်က္တယ္ ...
ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေနတာ ... သူ႔မို႔ သြားေန႐င္း ...
မေမာတဲ့အတိုင္း ...

ငယ္ေလး ေစာင့္ေနတာ ျကာျပီလား ...
ေဟ်ာင္းတို႔ အတန္းက ဆ႐ာမ မလႊတ္ေသးလို႔ ျကာသြားတာ ... ေဆာ႐ီး

္ျကာပါဘူး ေဟ်ာင္း႐ဲ႔ ... ဟြန္းတို႔လည္း အခုေလးတင္မွ
အတန္းလႊတ္တာ ...

ေတြ႔လား အ႐ိုးေကာင္ ... မင္းက အသည္းအသန္ျဖစ္ေနတာ ... ငဆယ္ဟြန္း ...

ဗ်ာ ...

မင္းေစာျပီးလို႔ ငါတို႔မလာေသးဘူးဆိုလဲ ... စားထားနွင့္
ျကားလား ... နို႔မို႔ မင္းအကိုက အသည္းအသန္ ခဲမွန္ေနတာ ... ျကည့္လို႔ကို မ႐ဘူး ...

ျကည့္လို႔မ႐ေနကြာ ...

ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဟ်ာင္း ... ေဟ်ာင္းတို႔ကလည္း
ဟြန္းဗိုက္ဆာေနျပီ ထမင္းစားျကမယ္ေလ ...

အင္း ...

ဒါေတာင္ ဟို ၂ ေယာက္ အျကည့္ခ်င္းျပိဳင္လို႔မျပီးေသး ...

က်ေတာ္ ၃ ေယာက္ စလိုက္ စိတ္ဆိုးလိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ ... ေဟ်ာင္းေကာ ဘာေတြ လုပ္ေနလိမ့္မလဲ ... ေဟ်ာင္းမ႐ွိတာတစ္ခုေတာ့ က်ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိတယ္ ...

ေက်ာင္းဆင္းေတာ့ ...

ငယ္ေလးေ႐ ... ျပန္မယ္ေလ ...

က်ေတာ္က ေက်ာင္းဆင္း႐င္ အေပ်ာ္ဆံုးပဲ ...
အိမ္ျပန္႐လို႔မဟုတ္ဘူး ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ...
က်ေတာ္တို႔ ၃ ေယာက္ ေက်ာင္းဆင္း အိမ္ျပန္႐င္
မင္ေဆာ့ ေဟ်ာင္းတို႔ ေက်ာင္းကိုသြား မင္မင္ ေဟ်ာင္းကို ၀င္ေခၚျပီးမွ ျပန္တာေလ ... အဲ့တာေျကာင့္ပါ ...