Η Πτωση

Ανεξήγητος εφιαλτης

Η Άλισον είναι πλεον δεκαεπτα . Χαρούμενη απο την μια, αλλά λίγο αναστατωμενη απο την αλλη. Ζει ακόμα με τους γονεις της κάτι που δεν την ενοχλεί και τόσο.Τα παιδικά της χρόνια κυλισαν σχετικα ήσυχα χωρίς γενικοτερες φοβίες ή δυσκολιες. Ηταν παντοτε ενα πλάσμα που ενέπνεε ζωντάνια στους αλλους. Ηταν ενα πολυ έξυπνο παιδι απο μικρή ° το μονο ανησυχητικό ηταν οι εφιάλτες που έιχε, και συνεχίζει να έχει μερικές φορες,απο τα πεντε της. Παντα το ίδιο όνειρο...χρόνια με τα χρόνια γίνεται όλο και πιο αληθινο... όλο και πιο ζωντανο ... Όλοι προσφέρθηκαν να την βοηθήσουν. Οι γονεις της έψαξαν μέχρι τελικής για τους καλύτερους ψυχολόγους μα κανένας δεν μπορεσε να αντιμετωπίσει τους βραδυνους εφιάλτες του μικρού κοριτσιού ... Όταν πλεον είχε μεγαλώσει σταμάτησε να παραπονιέται και ας ξυπνούσε μέσα στην σκοτεινιά της βραδιας κατά ιδωμένη... Και αυτό συνεχίστηκε για πολυ καιρό ακόμα... Το ίδιο ονειρο ... Η μέρα της Πτώσης... Εκπτωτοι άγγελοι να ξεγλυστρουν απο τους καταγαλανους και χλωμους ουρανούς... Ηταν σαν μεγάλη έκρηξη φωτός που κανεις δεν γνώριζε απο που προήλθε...και υστερα καταστροφή... Ο ουρανος κλαίγε για μέρες που έχασε τους γιους του αδικα ....