Connected Lies

✴CHAPTER 1 New Beginning

We must Accept the end of something in order to begin, to build something New.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

"Ladies and gentlemen welcome to NAIA's INTERNATIONAL Airport. Local time is 5:22 pm and the temperature is 34.2°C. For your safety and comfort, please remain seated with your seatbelt fastened, until the captain turns off the Fasten seat belt sign. This will indicate that we have parked at the gate and that it is safe for you to move out. I'd like to thank you for joining us on this trip and we are looking forward to seeing you on board again in the near future. Have a nice day stay.

Napadilat ako ng tinggin sa bintana "It's real" .
May dumaang stewardess malapit sa kinauupuan ko. "How many hours?" Tanong ko dito. Ngumiti muna siya bago magsalita
"Young Lady Approximate duration time from Rome,Italy to Manila, Philippines is 13hrs, and 28 mins.
Tumango na lamang ako dito at sinagot naman niya ng ngiti.

Di naman ako nahirapan sa pagbaba dahil ako lang naman ang sakay nun. Yea, my Private plane.

The Ambiance, the feeling of belongingness, iba pa rin talaga ang pakiramdam ng pinanggalingan mo. Mas masaya pa rin siguro kung nandito ka at nabubuhay ka pa, kung di ka lang sa-- "Ghadd, Van stop thinking like that! Aughh!!"

Buti nalang naaninag ko na ang sundo kong Mercedes Benz kung hindi baka dito pa ako mamatay sa kadahilanang pagtotor-ture ko sa sarili ko. Tss, Hindi man ako mamatay sa kamay ng iba sa sarili ko namang kadahilanan.
Nilapitan ko na ang kotse.
"Young Lady, Pasensya na po talaga, nahiya po kasi akong lumapit sa inyo, Hindi ko na ho kasi kayo makilala, bata pa po kayo noon Simula ng nilisan niyo ang pinas. Si Manang Linda naman kasi ehh do nagpadala ng Litrato"
-mahabang paliwanag niya.

"Tyak--" Tinaas ko na ang kamay ko bilang hudyat na tumigil na siya, dahil pakiramdam ko nilalamok na ako sa kinatatayuan ko.
"It's getting late" Sagot ko dito at dali-dali naman akong pinagbuksan ng pinto.

Buong byahe lang ako nakadunggaw sa bintana, Its been a long years since the day na nakatira pa kami dito, And the day when mom and dad die, Yes I always blame myself why they left me in early age, Kung nuon halos magkulong ako sa kwarto para lang walang makakita ng namumugto kong mata, ngaun kahit kirot di mo na iyon makikita. "Huh! Should i congrats myself? Tss"

"Naku Young Lady, siguradong gugutumin ka talaga sa sarap ba naman ng luto ni Manang Linda, Bising-Bisi ang mga tao sa mansion, kung di ko lang talaga alam na darating ka, aakalain kong nagpapiyesta sa dami ng putaheng niluto. Balak ko sanang Yayain ang pamilya ko, Lalo na yung mga anak ko, naku tuwang-tuwa iyon. Hahaha! -patawa-tawang kwento nito.