****
Hayallerimi karanlık ruhumun derinliklerine gömdüm ben,
Kendi ördüğüm ağa yapışıp kaldım ben,
Her umudumun yitip gidişini,
Günden güne yok oluşumu izledim.
Bir mum misali erirken,
Biraz daha acıdı kalbim.
Sanki bir hançer vardı kalbimin üzerinde,
Ve her seferinde, daha derine saplanıyordu o hançer,
Zaten ruhum ölmüştü benim.
O hançer de,
Ölü ruhumun temsilcisi olan bedenimi,
Günden güne yok ediyordu...
****
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Satırların Sükuneti
NonfiksiBen değil, kelimelerim konuşacak bu sefer. Kelimeler birleşecek satırları oluşturacak. Ama satırlar da konuşmayacak. Siz konuşacaksınız, Siz, benim satırlarımı konuşturacaksınız. Eee, daha ne bekliyorsunuz? Konuşturun satırları... (Tüm hakları saklı...
