-MISSION 1-: COMPLETE THE UNIVERSITY

-GÖREV 1-3.BÖLÜM

*Ozan'ın ağzından*

Posteri görünce büyük bir şok yaşadı Elif, ve eminim ki yine şaka yaptığımı sandı bir an. Ama posterin tamamen gerçek olduğunu far kesince gerçekten hayallerinin ana karakterleriyle tanisacagini anladı. 15 adamın büyüsüne katılmıştı ve ilkokuldan beri bir kere bile döneklik yapıp onlara hakaret etmemişti. Elif'i dost olarak seçmemin bir diğer sebebi de bu işte. Asla iki yüzlülük yapmıyor. Burada neyse orada da o.(Burada Elif kendini övüyor arkadaşlar o yazdigi için :D)Zaten yalan söylediğinde kızarmadan başlıyor ve gülüyor. Dolayısıyla yalan söylediği de belli oluyor. Yalan söyleyemeyen bir arkadaşa sahip olmak çok hoş!

*
Sabah sabah gözlüğünü kırmak nasıl bir duygu bilir misiniz? Ah, ah! Sabah gözlerimi açar açmaz boynum tutuldu. Normal olarak da elim boynuma gitti. Ellerimi o kadar hızlı ve şiddetli kaldırdım ki gözlüğüme çarptı ve yere düşüp kırıldı T-T Yani anlayacağınız okula gözlüksüz gittim. Babama gözlüğümü verip hemen evden çıktım. Servisi yaklaşık 15 dakika bekledim ve gelmeyince hostes aradım. Servis beni burada bırakıp gitmişti. Elif'i aramak geldi aklıma. Onu amcası getirip götürüyordu ve babasının aksine amcası çok anlayışlı biriydi. Tam Elif'i arıyordum ki vazgeçtim. Bir kızdan beni okula bırakmasını isteyemezdim. Evet kesinlikle karizma yerlerde geziyor zaten... Hemen Dora'yı aradım(KANKİM) Telefonu elinde olmalıydı ki hemen açtı telefonu.

-Dora?

-He kanka.

-Sus da dinle. Benim servis kaçmış abi ya, gelip alsana beni.(Dora okula motoruyla gidiyordu)

-Valla abi gelirdim de ben okuldayım kanka ya.

-Neyse tamam hadi görüşürüz.

-Kusura bakma.

-Yok tamam görüşürüz hadi.

-Görüşürüz.

Telefonu hışımla kapattım. Tek şansım Elif'i aramaktı.Hen rehberden bulup ara tuşuna bastım:

-Alo?

-Efendim Ozan?

-Ya Elif ben servisi kaçırdım.

-Neredesin?

-Evin çıkışında.

-Tamam geliyoruz.

-Belki ben gel demiycektim.

-Peki gelmiyorum.

-Ya aslında.

-Geliyorum.

Daha ondan istemememe rağmen anlamıştı ve geliyordu. Kulaklığımı taktım ve Elif'i beklemeye başladım... Elif ve amcasının gelmesi çok uzun sürmedi. Hemen geldiler ve ben de kulaklığımı çıkardım çünkü Elif'in amcası yolda ya da başka bir yerde ne zaman beni görse bana sorular sorardı. Arabaya adımımı atar atmaz Elif'in amcası dudaklarını araladı:

-Hoşgeldin küçük bey.

-Hos bulduk Yavuz abi.

-Naber?

-İyidir, sizden?

Elifin hafif hafif güldüğünü farkettim. Fakat bir şey demedim çünkü amcası vardı:

-Dersler nasıl bakalım?

-İyi...

-Elif mi iyi sen mi?

Şu soruyu dokuz yaşımdan beri duymaktan bıkmıştım artık! Doğru söyleyeyim Elif benden daha iyi ama hiç övünmüyor.(Övünüyor)Bunu Elif'in yüzüne baka baka imalı imalı söylemiştim. Sonra Elif bir kahkaha attı. Ardından amcası da gülmeye başladı. Ben de çoğunluğa uymak için güldüm. Etrafı daha da germistim! Kahkahaları bölen Yavuz abi oldu:

-Tamam bu kadar yeterli. Okula geldik. Derslerinizi iyi dinleyin. Haydi bakalım.

Yavaşça arabadan indik. Bize el salladiktan sonra arabasıyla uzaklaştı Yavuz abi. Biz de okula yöneldik. Elif pek konuşmuyordu ama yüzüne bakılınca ne kadar da mutlu olduğu belli oluyordu. Hala o posterdekileri ve konseri düşünüyordu. Gozlerinin ici eskisinden de fazla parlıyordu. Ben yüzüne bakarken birden sarılıverdi bana. Kısa bir şok yaşadım ve ben de karşılık verdim.

-Teşekkürler...

Bu bölüm bayağı uzun oldu değil mi? Basinda "Ozan'ın ağzından" yazan bölümleri Elif, "Elif'in ağzından yazanı ise ben yazıyorum.
Hikaye düzenli olarak en fazla 4 gün sonra gelecektir.