Gözler dedim. İyiki varlar. Yoksa içimde kalanları nasıl dökeceğim? Sonbahardayız biliyorsun. Annemin öldüğünü yeni öğreniyorum. Ve yağmur ,yağmur yağıyor. Sanki ona üzülmüş gibi , sanki ağıdını yakıyor gibi. Yıllarca beni büyüten kişiye bunu nasıl yapabildim? Bendeki nasıl bir mantık? Mis gibi toprak kokusunu içime çektim. Geçmişe döndüm bir an.
'' Toprak nasıl bu kadar güzel kokuyor anne? Parfüm yüzünden mi, kim ona parfüm sıkıyor ? ''
Annem ağlayordu. Dedem yeni gömülmüştü . Gene bir sonbahardı.
'' Belkide sevdiklerimizi bizden aldığı için bu kadar güzel kokuyordur.''
Bu çok anlamlıydı.
GÜNÜMÜZ;;
Doğruydu , belkide toprak annemi ve dedemide içine aldığı için bu kadar güzel kokuyordu. En önemlisi annem kokuyordu toprak , buram buram dedem kokuyordu...
Bulutlarda olduğu gibi döktüm gözyaşlarımı. Tek farkı pişmanlık gözyaşlarım olmasıydı. Bütün suç benimdi . Bir banyo ve bir küvet dolusu su iyi gelecek gibiydi. Çünkü annem '' Su her zaman iyi gelir'' derdi. Annemin ilk kez lafını dinledim ve kendimi banyoya tıkdım. Suyu doldurdum ve içine uzandım. Sonra gözlerimi kapattım ve düşündüm. Belkide sonu böyle olmamalıydı. Eğer o gece ben gitmeseydim Zayn'i affetmeseydim ve o lanet hırsız eve girmeseydi... B-biz yakalnamyacaktık. Annem ölmeyecekti. Gözüme ilişen metal cisime baktım. Şu an o kadar caziptiki. Küvetten çıktım ve elime jileti aldım. Tekrar küvete girdim ve sonra bileğime ufak kesikler bırakmaya çalıştım. Yavaş yavaş yukarıya çıktıkca kanlar bir o kadar daha artıyor , acılarım genede dinmiyordu.
'' Effy , ben sanırım söylemek zorundayım''
Zayn'in sesi kulaklarımda milyonuncu kez yankılandıktan sonra ancak konuşmaya başladı.
'' A-annen Effy , cenazesi . B-bu ö-ğlen.''
'' B-biliyorum Zayn''
Ağlamaya başladım.
ZAYN:
Ağlamasını duyabiliyordum.Ama onu yalnız bırakmaya karar verdim. Bu nasıl olmuştu bilmiyorum ama cenazesi vardı işte. Sanırım hepsi benim yüzünden olmuştu. O gün yerine başka gün olamaz mıydı? Ya da onunla yatmak zorundamıydım bilmiyorum. Ama hepsi benim yüzümden oldu. Onu ne kadar üzdüğümün , insanları bu kadar hafife almamam gerektiğini anlıyorum şu an. Ama onu o kadar seviyorum ki , ona bir şey olursa dayanamam hiç bir şekilde yaşamaya devam edemem. Dediğim gibi onu çok seviyorum.
EFFY:
Beni burda yalnız bıraktığında koluma bir havlu sardım ve suyun boşalmasını , soğuk fayansların üzerine çömerek izledim. Bornozumuda giydim ve kanları temizleyip banyodan çıktım. Odama kaşla göz arasında çıktım ve valizde bulduğum sargı bezlerini koluma sarıp uzun kollu bir şeyler ve üzerine bir trençkot geçirdim. Birde dar kadife pantolan giydim ve koşa koşa aşağı doğru indim. Zayn'i bulduğumda şu kovulan hizmetçi hakkında konuşuyordu. Boynuna sarıldım ve telefonu kapattı. Ağlamaya başladım , her hıçkırığımda duvarlar dahada üzerime geliyor , o ise beni daha çok kendine sarıyordu. En sonunda beni kaldırdı ve arabaya götürdü. Paul onun arabasını getirmiş olmalıydı.Nereye gittiğimizi bilmiyorumdum ama sanırım tanıdık geliyordu buralar.Sanki eskiden gelmiş gibiydim. Bir mezarlığın önünde durduk. Annemi gömdüler sanırım. Ama burası unutulmuş bir yer gibiydi. Mezarlardan otlar fışkırmış , çok bakımsız görünüyorlardı. Arabadan indiğimizde Zayn koluma girdi ve bir tülbent uzattı . Burası bir hristiyan mezarlığıydı ve buraya neden geldiğimizi bilmiyordum. Yavaş yavaş ilerlerken bir yere geldik. Mezarın üzeri renk renk çiçeklerle doluydu. Tıpkı bembeyaz karda açan mor bir kardelen gibi. Ya da kurumuş ağaçların olduğu bir yerde , inadına yemyeşil kalmış bir çam gibi...
'' Dedemin mezarı''
Ağlamaya başladı Zayn , bende onun arkasına hıçkırıklara boğuldum.
'' Anneni buraya getirecekler. Ve ben burayı özledim , onu özledim. ''
Daha çok ağlıyordu ve yüzünü arkaya döndü , tekrar ve tekrar...
'' Bu benim yüzünden oldu.''
Derin bir iç çekti.
'' Kendini suçlamak bir işe yaramaz hiç bir zaman , sadece daha hızlı ölmene neden olur. ''
Yağmur başlamıştı.Vücüdum suya hasret bir çiçek gibi eğilmişti . Ama damlalar her temas ettiğinde tenime , biraz daha dikiliyordum.
'' Zayn , bu benim hatam''
Tekrar üstelemiştim. Başım çok kötü dönüyordu. Yerinde durmuyordu sanki. Omzuna tutundum ve tekrar ettim.
'' Benim hatam Zayn''
Omzuna koyduğum elini tuttu ve dudaklarını dudaklarıma götürdü.
''
Bunları düşünme , ben yanındayım ve burada olmaya devam edeceğim. Ve sen kendini suçlamaktan vazgeçeceksin. Hemde hemen. Çünkü her ne zaman bunu yapmaya devam etsen , onun geri gelmeyeceğini biliyorsun. Onun tekrar yanında olacağını bil ama. Sen göremesende o hep burada''
Son cümlesinde eli kalbimin üzerindeydi. Onun her dokunuşu dahada çok attırıyordu kalbimi.Ve sonra cenaze arabası geldi. Bir tabut. İnanır mısın bu benim annem. Kendimi yere attım ve ağlamaya devam ettim. O kadar kötü hissediyordum ki. Babam elinde kürekle dedemin yanına bir yer açmaya başlamıştı bile. Ve ben hala benim hatam olduğuna emindim. Başım dönüyordu. Herkes ağlıyordu delicesine. Zayn'in koluna tutunarak ayağa kalkmaya çalışmıştım. Midem bulanmıştı ama genede kalkıp son bir kez tabutuna dokunabilmiştim. Bu hatayı hala nasıl yaptığım vardı aklımda. Gözlerim kararıyordu.
----
Uyandığımda bir hastanedeydim ve başımda babam vardı.
'' Zayn'in işi vardı.''
Hala etrafta başka biri var mı acaba diye bakarken doktor içeri girdi.
'' Ufak bir bayılma genç bayan , bebekte sizde iyisiniz ama artık daha fazla dikkat etmelisiniz. Düşük riskiniz oldukça yüksek. Bunu söylemeden geçmemeliydim.''
Bababm gözlerini açmıştı ama ağzından bir laf dahi çıkmamıştı.
'' B-ebek mi?''
Diyebildim sadece.Doktor çıkmıştı ve taburcu kağıdımı bırakmıştı. Bunu Zayn'e yetiştirmeliydim hemen ama hey söylemesem nasıl olurdu acaba?
'' Ben nasıl oldu bilmiyorum baba. Ki bu imkansız. B-ben ''
'' Sus ve sevgilinin yanına git. Bir daha asla evime uğrama. Kimsenin yüzünde bakamaz oldum. Bu yaptığın şerefsizlik ağır geldi artık.
Kulaklarımda yankılandı.
''Bu yaptığın şerefsizlik ağır geldi artık.''
Zayn'i aradım ve buraya gelmesini söyledim. Arabayla beni aldı ve yüzüne dönüp bir hamlede söyledim ağlaya ağlaya.
'' Ben hamileyim''
Tebessüm etti
'' Bu harika bebeğim''
