Moffenhoer

Robert

Catharina opende moeizaam haar ogen toen het felle zonlicht 's ochtends vroeg in haar gezicht scheen. Haar moeder opende bruut de gordijnen en de jonge vrouw draaide zich nog maar een keer om in bed.

'Catharina de Graaf opstaan en maak je klaar voor de dag, dit geluier tolereer ik hier niet in huis' beet haar moeder haar streng toe voordat ze naar beneden liep om ontbijt klaar te maken.

Ze rolde zich om in bed en keek vermoeid op haar klok. Het was pas acht uur, waarom wilde moeder nou weer dat ze zo vroeg in de ochtend uit bed kwam? Dat was toch niet menselijk? Toen ze aangekleed en klaar voor de dag beneden zat kreeg ze een bord pap voorgeschoteld. De oorlog had hun gezin niet veel goeds gedaan, ze hadden al nooit veel geld maar met die zinloze bonnen was er nog minder eten voor iedereen. Laat staan lekker eten in plaats van de smaakloze troep die ze nu elke dag voorgeschoteld kreeg.

Haar vader zat al aan de ontbijttafel toen zij aanschoof en haar moeder was nog aan het rommelen in de keuken.

'Goedemorgen vader'

Er kwam een zacht gebrom uit het lijf dat bij haar vader hoorde en ze negeerde het maar. Haar vader was geen ochtendpersoon, zeker niet als hij door haar moeder uit bed werd gesleept. Catharina legde zacht even een hand op de arm van haar vader voor ze een hap nam van de smaakloze drap die voor haar lag te dampen.

'Ben jij nog iets nuttigs van plan Catharina?' vroeg haar moeder toen zij zelf haar man en dochter aan de tafel vergezelde voor ontbijt.

Catharina haalde haar schouders op en keek de oudere vrouw aan 'nee ik had nog niks in mijn agenda staan'

'Mooi dan kan je met je vader mee naar het werk, sinds die joodse secretaresses weg zijn is er zo veel werk dat nog gedaan moet worden en hij kan de hulp vast goed gebruiken'

Haar vader werkte bij de Volkskrant die vrijwel direct nadat Duitsland Nederland binnen was gevallen was overgenomen door de Duitsers. Alles dat werd gepubliceerd werd door de Duitsers bekeken en gelezen voor het in de krant kwam te staan. Haar ouders probeerden zich zo veel mogelijk neutraal op te stellen en mee te werken met de Duitsers om maar geen bonje te krijgen. Achter gesloten deuren hoorde Catharina echter elke avond hoe erg haar moeder die moffen wel niet haatte en hoe ze wenste dat ze ze allemaal kon doodschieten. Haar vader knikte dan alleen maar instemmend, hij was meer een volgende dan een leidende man. Dit was iets dat haar moeder geweldig vond want nu kon ze over iemand de baas spelen.

'Moeder alstublieft ik wil niet helpen bij de krant. Ik heb het wel eens eerder gedaan en me alleen maar de hele dag verveeld'

'Gelukkig is er vandaag genoeg werk te doen'

Catharina zuchtte diep, ze wist dat ze hier niet tegen in kon. Haar ouders hadden haar altijd zo beschermd mogelijk opgevoed. Ze had dit altijd wel oké gevonden tot zij er rond haar 15de achterkwam wat echt leven was. Ze zag hoe haar vriendinnen met jongens afspraken en gezellig naar het strand gingen wanneer ze wilden, maar zij moest na school altijd meteen naar huis komen en haar moeder begon bijna de koken van woede bij alleen al het horen van een jongensnaam.

Toen Catharina even later naar beneden kwam om met haar vader mee te rijden naar de krant riep haar moeder haar de keuken binnen. 'Catharina laat mij even naar je kijken'

Met een zucht liep ze de keuken binnen want ze wist zeker dat ze commentaar zou krijgen. Haar moeder keek haar streng aan van top tot teen.

'Haar vast, lange jurk... wat is dat op je gezicht?' vroeg ze met een stem vol afschuw en ze wees naar Catharina's lippen.

'Dat is uhm lippenstift...' ze had maar een kleine beetje donkerrode lippenstift opgedaan maar blijkbaar genoeg voor haar moeder om het te zien.

'Wat vreselijk ordinair!' ze pakte snel een tissue en gaf deze aan haar dochter 'Haal het er maar af voor iemand bij de krant je zo ziet, ze zouden denken dat je je geld verdient met langs de kade lopen!'