Moffenhoer

De aanslag

'Dans je vaker?' vroeg Robert terwijl hij met Catharina over de dansvloer dansde. Ze genoot van elke seconde die ze onbezorgd dansend doorbracht. Ze lachte naar hem en schudde haar hoofd

'Heel af en toe, als ik het huis uit sluip om naar een dansfeest te gaan maar mijn moeder hoort en ziet alles' verzuchtte ze terwijl Robert haar meenam naar een tafel waar hij een glas champagne voor haar pakte. Dankbaar nam ze het glas aan en ze nam een grote slok.

'Waarom zijn ze zo beschermend?' vroeg hij geïnteresseerd en hij gebaarde naar haar dat ze moest gaan zitten. Ze nam op de stoel naast hem plaats en staarde in de verte terwijl ze begon te vertellen.

'Voor ik geboren was hadden mijn ouders een andere dochter, Eefje' begon ze

'Ze was het oogappeltje van mijn vader en mijn moeder hield volgens mij meer van haar dan ze ooit van mij heeft kunnen houden... Toen Eefje 4 jaar oud was liep ze met mijn moeder op de stoep op weg naar de bakker'

Even slikte Catharina voor ze verder ging 'mijn moeder was 8 maanden zwanger van mij en ze voelde plotseling  een wee. Die ene seconde dat ze het handje van Eefje losliet om die op haar buik te leggen was genoeg. Eefje zag een kat aan de overkant van de straat en rende de weg op... Ze was op slag dood toen ze overreden werd en mijn moeder heeft het zichzelf nooit kunnen vergeven'

Met tranen in haar ogen keek Catharina Robert aan. Het moest de champagne geweest zijn dat ze zo plotseling dit taboe verhaal vertelde aan een man die ze nauwelijks kende. Ze slikte haar tranen snel weg en nam nog een slok champagne.

Robert legde zijn hand op haar wang en keek haar met een lieve lach aan 'wat vreselijk moet dat geweest zijn... Maar jij hoeft daar niet het slachtoffer van te zijn. Je bent volwassen, het werd eend tijd dat je voor jezelf koos'

Ze nam de laatste slok en greep meteen naar een nieuw glas.

'Doe je rustig aan? Ik wil je wel heelhuids weer thuis afzetten' Robert gaf haar een knipoog en hees haar omhoog aan haar arm. 'Kom op schoonheid dan gaan we dansen'

Ze liet zich gewillig de dansvloer weer opslepen en zette haar glas neer voor ze zich verloor in het dansen.

Robert trok haar dicht tegen zich aan en fluisterde zachtjes in haar oor 'jij bent zo mysterieus mooi, ik wil alles over je weten Catharina de Graaf'

Ze giechelde zachtjes en keek op. Plotseling was zijn gezicht heel dicht bij de hare and ze keek hem in zijn mooie blauwe ogen aan. Ze voelde hoe ze dichter bij elkaar kwamen tot net voor hun lippen elkaar konden raken Robert op zijn schouder werd getikt.

'Obersturmführer Baumann' sprak de man in een SS uniform hem aan en hij salueerde.

Geboeid keek Catharina toe hoe Robert knikte 'Untersturmführer Albers, waar kan ik u mee van dienst zijn?'

'Er waren een aantal rellen in de stad, we hebben ze de kop ingedrukt en een paar terroristen opgepakt. Wanneer zullen ze ondervraagd worden? Één is er slecht aan toe en haalt de nacht waarschijnlijk niet' zei de man tegen Robert in vloeiend Duits en ze zag hoe Robert bedenkelijk knikte.

'We moeten ze ondervragen nu het nog kan, laat Herkenhoff ze ondervragen, maar jij staat onder toezicht. Zorg dat je alle informatie eruit krijgt en begin met die zwakke' beviel Robert hem in het Duits en de man knikte.

'Het rapport zal morgen op uw bureau liggen' beloofde ze man 'heil Hitler'

Hij salueerde en Robert volgde zijn voorbeeld voor hij zich weer naar Catharina draaide.

'Mijn excuses voor de onderbreking, je hebt nooit echt een vrije dag met deze baan'

Catharina wist dondersgoed dat ze het vreselijk moest vinden wat hij deed. Dat ze hem zou moeten haten voor wat hij deed, maar ze kon het niet. Ze voelde geen haat als ze naar deze man keek. Ze voelde enkel respect en ze voelde zich vereerd dat hij met haar dansde. Die mensen die rellen hadden geschopt hadden het vast verdiend.