Zaman çakalların insan sureti çaldığı zamanlardı tüm vefa denizleri kurumuş bencillikten insanların kanı çekilmeye başlamıştı her gece halka halka oyardı sessiz kalan hüznü içimize öyle bi geceydi yalnızlıktan bi çare olmuş koca yeryüzünde yapayalnız kalmış keskin acısının sızısı hançerle deşerken yüreğini çaresizliği halka olup boğmaya başlamıştı henüz çocuk olan yüreğini pişmanlıgı yine acı bi duman olup çökmüştü geceye kimsesiz caresiz ve aslında milyonlarca kalabalık kocaman çığlıklar sessiz gözyaşına dönüşüp kan olup akmaya başlamıştı işte öyle bi gecenin son çıglıgıydım ben adım ELİF...
Ve umutları kalbi gibi paramparça olmuştu gerçek tüm hırçınlıgıyla silivermişti seker pembesi hayallerini acılar boğazını tıkamış nefes alamaz olmuştu çaresizdi... su akar yolunu bulurdu zamanla herşey yoluna girerdi ama ne akacak su vardı ortada nede yoluna girebilecek yol. iki cehennem arasında çalkalanmış kalmıştı... aşk nasıl birşeydiki bunca işkenceye vefasızlıga katlana biliyordu hemde hiç karşılığını göremeden aptallıktı bu hatta köpeklik!...İnsan yanıcagını bile bile nasıl koşar alevlere okyanusmu sandında gömüldün kor alevlere sen?
Zaman ilaç gelir yuttugunuz acılara ilaçmı oldu zehirledi mi bilmem ama unutuldu tüm sızılar
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆▪▪▪▪
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yasak sızılar
Non-FictionZamanın kor gibi aktığı dilin hançer gibi kestiği kan pembembesi hayallerin parçaladıgı keskin ve ucu zehirli kılıca dönen sevdanın neresinden tutsan aslında ölümü göze aldın demek. yaşarken ölmekti aşk...
