Sizinde gerçekten sıkılır mı içninz. Hem de bu kadar çok.
Ben nerdeyse herzaman böyleyim.
İnsanlardan, hayattan,herşeyden o kadar çok nefret ediyorum ki bazen. Diyorum ki bu kadar sıkılacak ne yaptim?
Yeri gelir hata bende yeri gelir hata onlarda. Ama bu genelde onlarda oluyor.
Hani bazen boşlukta hissedersin kendini ve hiçbir zaman çıkamayacak hissiyle...
Bizi o boşluktan kim kurtaracak? Bir fikrimiz varmi? Şahsen benim yok. Zamana bırakıyorum. Zaman herşeyin ilacidir derler. Gerçektende öyle mi. Onu gün geçtikçe yaşayarak göreceyiz.
