...ဂန္နမ္ရပ္ကြက္...သူေဌးရပ္ကြက္မွာ..ခန္းနားထည္ဝါလွတဲ့အိမ္တစ္အိမ္မွ....Luhan...Luhan...အခုလာခဲ့စမ္း...
Lu: ဟုတ္ကဲ့လာပါပီMr.sehun...
Hun:ငါ့နာမည္ထည့္ေခၚစရာမလိုပါဘူး..master ဆိုရင္ရပီ..ကိုယ့္အဆင့္ကိုယ္သိ...ကိုယ့္အဆင့္ကိုယ္သိ တဲ့..ဟုတ္ပါတယ္ေလ..ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကစုတ္ျပတ္သတ္ေနတာကိုး..ခိုကိုးရာမဲ့လူေလ..သိပါတယ္ ဗ်ာ..ကြၽန္ေတာ့္အဆင့္ကိုကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္ဗ်ာ...😢😢😢
ပါးေပၚကမ်က္ရည္ေတြကိုသုတ္လိုက္ပီး
Lu:ဟုတ္ကဲ့ ..နားလည္ပါၿပီmaster...
Hun:ဒီဖိနပ္ကိုတိုက္ထား..ငါေရခ်ိဳးပီးလို႔မပီးရင္ေသမယ္..ေလာေလာဆယ္ေရခ်ိဳးဖို႔ေရသြားစပ္...
ျပာျပာ..ျပာျပာနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ေရသြားစပ္လိုက္တယ္...ဖိနပ္ တိုက္ရအံုးမယ္ေလ..သူေရခ်ိဳးပီးလို႔မွမပီးရင္..ေသမွာ
Hun:ေဟ့ေကာင္...luhanလာစမ္း..
Lu:masterဘာခိုင္းစရာ႐ွိလို႔လဲမသိဘူး
Hun:မင္းတိုက္ထားတဲ့ဖိနပ္ကိုၾကၫ့္စမ္း...မင္းမ်က္စိေတာ့မကန္းေသးဘူးမလား..ဒီမွာဖုန္ေတြ..လ်ွာနဲ႔လ်ွက္လိုက္
Lu:ဗ်ာ...master..တကယ္ေတာ့..အဲ့ဖုန္ေတြကသူ႔ေျခေထာက္ကေနေပသြားတာပါေျခေထာက္ကိုေရမသုတ္ခဲ့ဘူးထင္တယ္..သူ႔ေျခေထာက္ကေနကပ္ပါလာတာပါ
Hun:ဘာလဲမင္းကအာခံခ်င္တာလား
Lu:မ..မ..မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ...
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ဖိနပ္ကိုကုန္းပီးလ်ွာနဲ႔လ်ွက္ေနတုန္းမွာ....ကြၽန္ေတာ့္မိဘေတြကြၽန္ေတာ္ကိုပိုးေမြးသလိုေမြးခဲ့တာေတြျမင္ေယာင္မိေတာ့...ငိုခ်င္လာလို႔မ်က္ေတာင္ကိုပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ေနေပမဲ့လည္း...အျမင္ကတ္စရာေကာင္းတဲ့မ်က္ရည္ေတြကက်ျဖစ္ေအာင္က်လာေသးတယ္..အခုဆိုကြၽန္ေတာ္မ်က္ရည္ေတြကသူ႔ဖိနပ္ေပၚမွာခစားေနတယ္ေလ...ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္ေက်နပ္ပါတယ္...ဘာ့ေၾကာင့္လဲေတာ့မသိဘူးကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုမုန္းလို႔မရခဲ့ပါဘူး....arrni...ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုမမုန္းခဲ့ပါဘူး....
YOU ARE READING
What Is Love
Fanfictionအရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ...မာနဆိုတဲ့အတားအဆီးႀကီးၾကားခံလိုက္ေသာအခါ.... Hunhan Yaoi