Çanakkale ye gidecektim sonunda . Çanakkale'nin tadını bol bol çıkacağım. Uçağa bindim ve yerime oturdum. Uçaktan korktuğum için uyku hapı aldım. Kalktığımda Çanakkaledeydim. Çok özlemişim burayı.
Çanakkale'ye geldiğimi abim bilmiyordu. Ona süpriz yapacaktım. Arabaya bini abimin şirketine doğru yol almaya başladım. Şirkete vardıgımda koşarak abimin odasına gittim. Kapıyı çaldım
"Tık tık tık."
Abim
"Gir."dedi.
İçeri girdiğimde bana bakarak dona kaldı,sonra güldü ve kaşlarını çattı
"Sen bana söylemeden nasıl gelirsin ordan!!!" dedi.
Açıkçası korkmayın değilim yani. Kekeleyerek
"A-A-Abi şey. Ya ben ordan çok sıkıldım. Seni ve Çanakkale yi çok özledim, dayanamayıp geldim. Çokmu kötü oldu sanki hiç özlemedin mi beni?"
Abimin yüz hatları yumuşamaya başladı ve bana
"Gel buraya tatlı cadı gell." dedi ve bana sım sıkı sarıldı. Az kalsın boğuluyordum. Şimdi size abimin tanıtayım.
Abim 20 yaşında. Adı Alper. Yukarıda Allah var çok yakışıklı kendisi. Ben kividen hiç hoşlanmam ama o bayılır. Yemeden duramaz. Şarkı söylemekten zevk duyar. Kedilerden hiç hoşlanmaz. Oda benim gibi sarı saçlı mavi gözlü beyaz tenli.
Abimle biraz oturup sohbet ettik. Çok özlemişim onu. Sadece o vardı yanımda. Annem ve babam trafik kazasında kaybettik. Şimdi onların mezarını ziyarete gitmek istiyordum. Abime dönüp
"Abi."dedim. Bana bakarak
"Efendım. " dedi.
"Annemin ve babamın mezarını ziyarete gidebilirmiyim." dedim. İlkten biraz düşündü sonra izin verdi. Abimin boynuna atlayarak
"Canım abim benim birtanem."dedim. Yanağına öpücük kondurarak odadan çıktım.
Sonunda 3 yıl sonra anne ve babamın mezarını görecektir. Taksiye atlayıp mezarlık Doğruyol aldım. Mezarların oraya geldiğimde taksiye para ödeyip çıktım. İlerlerken anne ve babamın mezarını buldum. Onları gördüğümde çok duygulanmıştım. Anne ve babamın mezarının ortasına geçerek bir elimi babama bir elimi annemin toprağına koydum ve konuştum
"Canlarım. Görmeyeli çok özledim sizi. Nasılsınız iyimisiniz. Keşke hayatta olsaydınız ama bu imkansız. Size çarpan o kişiyi bulup öldürmek isterdim ama zaten oda ölmüş. Şizi hiç ihmal etmiycem merak etmeyin. Sizi çok seviyorum." dedim ve yerimden kalktım.
Sokakta yürümeye başladım. Çok duygulanmıştım. Anne ve babamın çok özlüyordum. 14 sene olmustu. Hala unutamıyordum ama yinede kanayan yerim kabuk başlamıştı. Şirket geri geldim çünkü abime nerde kalacağımı sormam lazım. Abimin odasına doğru yürümeye başladım. Odanın kapısına doğru yönelip kapıyı açtım. Abim ilkten şaşırdı. Benim olduğumu anlayınca sakinleşti.
"Ne zaman geldin sen?"dedi. Bende
"Şimdi geldim. Abi...
"Hay senin abine ben ne ne? Dedi vay çakal vayy sen ne ara kardeşiyle böyle konuşmaya başladın derdimde olmadı.
"Ya abi ne biçim konuşuyon ama olmuyo böle. Bak benim kalacak yerim yok ben nerde ka-. Derken sözümü kesip devam etti
"Onu ayarladım ben. Ben sana adres vericem orada idare et. Sonra ben sana daha güzelini alırım. Kapıya adam yollarım korkma. Al şu kredi kartını kendine lazım bir şey olursa ne biliyim oku malzemesi gibi kullanırsın yarın okul var. Evde arabada var gidersin. Kendine dikkat et."dedi ve yanamı öptü. Bende onu öpüp
