Don't Cry Baby

2

Wchodząc do swojego pokoju od razu wybrałam numer przyjaciółki usiadłam na moim dwuosobowym łóżku i czekałam na to aż dziewczyna odbierze.

Pierwszy sygnał

-Halo Lucy ?- dziwne, odebrała od razu po pierwszym sygnale, pewnie dopiero wstała i przeglądała portale społecznościowe.

Lucy jest bardzo popularna w internecie, ma tysiące fanów na instagramie a stała się sławna przez ask'a gdzie kiedyś była ''królową''

-Mia? Co się stało, dlaczego dzwonisz o tej godzinie?- powiedziała zaspanym głosem dziewczyna po drugiej stronie.

-Mam problem- powiedziałam jednym tchem.

-Co się stało.

-Jakiś chłopak, był pod moim domem, i pisze mi esemesy że mnie widzi.

-Kto?

-Nie mam pojęcia Lu i to jest najgorsze

-Może Mark wie

-Tak myślę

-Słuchaj miś ja muszę iść pogadamy w szkole

-Pa Lucy - pożegnałyśmy się.

Po wymienieniu zdań z Lu, miałam dwadzieścia minut do wyjścia. Byłam gotowa wstawanie o godzinie piątej nie jest jednym z moich najlepszych pomysłów.

Usiadłam na szarym narożniku w salonie, który był odcieni bieli i szarego. Włączyłam MTV na mojej osiemdziesięcio calowej plazmie, zaczęłam przeglądać instagrama, znowu moja przyjaciółka ma 1000 polubień a dodała zdjęcie wczoraj, ja dodałam tydzień temu a nadal mam tylko 50 polubień.

Z moich przemyśleń oderwał mnie dźwięk dzwonka telefonu domowego.

MAMA ♥

Ktokolwiek ustawiał imiona na jaką cholerę dał '♥' ?

Odebrałam ja po Mark nadal spał, znowu opuści lekcje

-Halo Mama?- powiedziałam zaraz po odebraniu.

-Mia? To ty?- powiedziała moja rodzicielka, bardzo zaskoczona tym że to ja odebrałam.

-Nie Mark w wersji żeńskiej

-Rozmawiasz z mamą. - powiedziała wściekła, zirytowała mnie już na początku.

-Po co dzwonisz?

-Jak u was z pieniędzmi.

-Dobrze z Markiem mamy pracę idzie nam bardzo dobrze, a ty mamo jesteś aż taką straszną materialistką ?

-Mia, ty masz szesnaście lat, i masz prace?

-Nic nowego.

-Powinnaś się uczyć.

-Bądź dumna że sobie radzę w życiu.

-Nie.

To nie była rozmowa, krzyczałyśmy. Bardzo głośno. Mark wstał i podsłuchiwał się temu co ja mówię widziałam go ale wolałam unikać kontaktu wzrokowego.

-Mio, ja cię przepraszam- Powiedziała mama już smutnym głosem

-Jesteś niesamowicie bipolarna.

-Jaka? Spytam się twojej siostry.

-Mam brata, zapomniałaś?

-I siostrę.

-Jak to?

-Jedenastoletnią Charlotte.

-Brzydkie imię.

-Mia!

-ZROBIŁAŚ JĄ JAK MIAŁAM 5LAT!

-Nie było mnie wtedy w kraju!

Chwila, przeleciała mi przez głowę cała historia tego gdy miałam 5lat, od piątego roku życia wychowywał mnie tato. Mama wyjechała juz w styczniu od tej pory nie widziałam mamy. Znaczy powiedzmy "widziałam" na skype.

-Ale tato był.

-Co z tego?

-Czyli Charlotte nie jest taty?

-Muszę kończyć.

Rozłączyła się.
Perfidnie się rozłączyła.
Zdradziła tatę.
Opuściła rodzinę.
Tak mamo kocham cię.
Jak każde dziecko swoją mamę tak.

Od:Niezapisany numer
Jakaś kłótnia Mi?

Rozejrzałam się dookoła nikogo nie było.
Chcąc nie chcąc musiałam wyjść do szkoły.

Otwierając drzwi nagle stało się to...