Face Down ∞ One Direction [Dutch fanfic.]

∞Seventeen.

| Inna Jane Bradley. |

LOUIS TOMLINSON?! O my god! Wat doet hij nu weer hier? Nog voor dat ik hem iets kan vragen of wil gaan fangirlen bedenk ik me. Jenny ligt hier op de grond te creperen van de pijn en Mica is ook nog steeds hier. Ik slik even als ik haar zie liggen en kijk dan woedend naar Mica. 'Mica, Je bent een zak!' roep ik naar hem. Hij kijkt weg van Janice en richt zich op mij. 'Wat zei je? Ik verstond je niet?' 'Ik zei dat je een zak bent Mica! Je verdient Jenny niet! Ze is veel te goed voor jou, ze heeft je helemaal niks aangedaan! Kijk nu eens wat je gedaan hebt! Je bent een lul Mica een heel erg grote lul!' roep ik uit. In mijn stem is van alles te horen, angst, verdriet, maar ook woede. Hoe kan hij Jenny dit nu aan doen? Ze verdient dit helemaal niet, ze kan veel beter krijgen dan Mica.

Nu valt ook pas het kwartje.. Die vage blauwe plekken die Jenny wel vaker had. Ik kijk op en kijk Mica weer aan met tranen in mijn ogen. 'Michael, dit was niet de eerste keer dat je dit deed hè. Je hebt haar vaker bond en blauw geslagen of niet?' vraag ik voorzichtig. Hij kijkt me nog altijd woest aan. 'Dat gaat jou niets aan vieze trut.' gromt hij terwijl hij een stap naar voor zet. 'Jij bent nog het ergste van allemaal. Ik snap niet dat Jenny jou vertrouwt. Jij bent een vuile slet, jij verdient dat o zo geweldige leven van je niet.' gromt hij terwijl hij steeds meer naar me toe komt. Bang zet ik een stap achteruit en slik de brok in mijn keel weg. 'Mica je kunt nu weggaan, of.. Of ik..' komt er bang uit mijn mond. 'Of jij wat?' grijnst hij naar me. Ik slik nog eens.

'Laat haar met rust! Deze meiden hebben helemaal niks verkeerd gedaan.' Ik kijk achterom en zie dat nu ook Liam hier is en bij Jenny op de grond zit gehurkt. Louis staat achter me. 'Je hoorde me wel, Laat haar met rust en verdwijn voordat ik de beveiliging erbij roept.' Bang stap ik achteruit. Aan Mica's woedende blik te zien weet ik dat dit niet goed gaat komen. 'Louis, niet doen.' probeer ik hem tegen te houden. 'Nee laat hem maar Inna, als hij nog een keer zijn grote bek opentrekt ziet hij zelf wel wat er gebeurt.' grijnst Mica. 'Mica durf hem niet aan te raken! Je bent echt niet goed bij je hoofd!' ga ik meteen in de verdediging. 'Nee ik wil wel eens zien wat dit zielige mannetje allemaal kan.' zegt hij en hij stapt op Louis af. 'Wow, rustig aan maat.' zegt Louis kalm terwijl hij Mica rustig aan de kant duwt en zich naar mij omdraait. Dat had hij niet moeten doen. De enige die Mica mag aanraken is een van zijn vele 'vriendinnetjes'. 'Louis pas op!' gil ik geschrokken uit als Mica op hem afvliegt waardoor Louis met een klap tegen de muur knalt. 'Mica! Laat hem los!' probeer ik hem te stoppen.

Al snel komt de beveiliging aangesneld en zorgt ervoor dat Mica van Louis afblijft en slepen hem daarna mee.

'Louis! Het spijt me zo! Ik had het niet zo uit moeten lokken!' roep ik meteen helemaal in paniek. 'Het maakt niet uit, maar we moeten zorgen dat het goed komt met je vriendin.' Ik slik even, Jenny..

Ik hurk bij Liam en Jenny neer. 'Jenny gaat het?' vraag ik bezorgt terwijl ik haar aan kijk. Ze knikt even. 'Er is niks aan de hand.' 'Niks aan de hand? Jenny je had wel dood kunnen zijn!' Ik kijk haar bezorgt aan en kijk Liam en Louis daarna aan. 'Probeer anders eens op te staan.' stelt Liam voor. Jenny knikt en staat rustig op. 'Zie je niks aan de hand In.' glimlacht ze zwak. Ik sta ook op en als ze op me wilt steunen zakt ze in een keer weer in een. 'JENNY!' gil ik geschrokken. Ik kniel bij haar neer en pak haar hand vast. 'Jenny wordt wakker!' roep ik als ze haar ogen niet opent. 'Jenny! Wakker worden!' piep ik bang en opnieuw ontstaan er tranen in mijn ogen. 'Jenny..' piep ik nog eens en de eerste traan stroomt al naar beneden.

'Louis bel een ambulance!' zegt Liam tegen Louis. Hij knikt en loopt weer naar binnen, om daar hopelijk de ambulance te bellen. 'Jenny wordt alsjeblieft wakker.' piep ik weer terwijl ik in haar hand knijp.

Liam kijkt me medelevend aan. 'De ambulance zal zo wel hier zijn als Louis heeft gebeld. Maak je maar niet zo'n zorgen, het komt wel goed.' probeert Liam mij gerust te stellen terwijl hij even op mijn schouder klopt. Ik zucht zacht en knik even. 'Dankje Liam.' glimlach ik zwak. 'Dankje voor wat?' 'Dankje dat je hier blijft en op Jenny let. En dat geld ook voor jou, Louis.' glimlach ik naar Liam en ook naar Louis die er ondertussen weer bij is komen zitten. 'We doen wat een ander ook zou doen als dit gebeurde.' glimlacht Louis lief. 'Dan nog, Ik bedoel jullie zijn wereldberoemd en nu zitten jullie hier bij mijn bewusteloze vriendin op de grond. Ik weet niet wat ik had moeten doen als jullie er niet bij waren.' mompel ik terwijl ik even naar Jenny staar. 'Het komt allemaal goed.' zegt dit keer Louis terwijl hij geruststellend glimlacht.

Als de ambulance aan komt gestormd pak ik Jenny's hand weer vast en blijf bij haar zitten terwijl Liam en Louis naar de ambulance toegaan om uit te leggen aan de ambulancebroeders wat is gebeurt. Ik kijk nog eens naar Jenny. 'Alsjeblieft Jenny, wordt wakker.' mompel ik zacht als er weer een traan naar beneden stroomt. 'Kom op Jenny..' mompel ik nog eens.

'In.. Het spijt me zo erg, Ik had het je eerder moeten vertellen..' Ik kijk op en zie dat Jenny wakker is. 'Janice! Doe me dit alsjeblieft nooit meer aan! Je hebt me zo laten schrikken!' roep ik uit terwijl ik haar in een sterke knuffel trek en haar voorlopig niet meer los laat.