Living with HASHTAGS

Chapter 5

NIKKO'S POV

''Sige papunta na ako.. ''

Papunta na ako sa hospital ngayon.. sinugod daw ni Luke si Nicole. sa Hospital dahil sa asthma nya. Sana ok lang sya. . . Lord please . Mahal na mahal ko sya.

pinatakbo ko ng mabilis si ang kotse ko. para mabilis akong makarrating sa sina bi ni Luke na hospital. . I think yun din yung hospital na pinag dalhan namin sakanya. Clee's Hospital yun . oo tam yun nga. nag mamadali ako ngayon at di ko alam ang gagawin ko. di ko kayang mawala sya ulit sa buhay ko.

Ng makarating ako sa Hospital agad akong tumakbo papunta sa room nya. . ng makarating ako doon ay nakita ko nakahiga . at si Luke naman nasa tabi nya...

''Kamusta na sya?''- tanong ko

''She's fine she just need some rest. sabi ng doctor bukas ng hapon pede naman na syang makauwi . ''

Lord salamat po atligtas sya..

Dahan dahan akong lumapit sa kinalalagyan ni Luke..

''Ano bang nanyare?'' tanong ko

''Sinabi ko sakanya lahat pati nadin ang tungkol sainyong daldawa.. pero ayan bigla nalang syang umiyak hanggang sa mag kaganito sya.'' -Luke

''Sa mga oras na to kailangan atin syang bantayan lalo na't baka maulit saknya ang mga nanyare last year. '' sagot ko.

''K-kuya?''

---------------------------------

NICOLE'S POV

''K-Kuya?''

Pag kamulat ko ng mata ako , hindi ko na alam kungbakit nandito ako sa isnag malaking puting kwarto na ito.. agad kong nakita si Nikko at Kuya Luke. . ang naalala ko na lang ay yung mga sinabi ni Kuya Luke kanina.. Ano pa bang dahilan ko para magalit? ano pang dahilan ko para mag tampo..? sa totoo lang dapat pa akong mag pasalamat dahil all this time. lumaki ako ng maayos at yon ay dail sa pag mamahal na ibinigay nila saakin. .

Akala ko noon panaginip lang ang mga nakita ko. akala ko isang masamang panaginip lang yon. pero hindi pala. . isa pala iyong alala. . naalala ko na ang lahat lahat. kung pano ako naaksidente kung paano ako niligawan ni Nikko. lahat natatandaan ko na. at ngayon sigurado na ako sa mga desiston ko.

''Hey Princess ok kana .. don't worry. . may masakit ba sayo??''

''W-wala kuya.. '' SAGOT KO. Napansin kong may luhan pumatak galing sa mata nya... kaya dahan dahan kong pinunsan yon..

''Yung kanina.. I'm real--''

''SHHH.. kuya. wag ka ng mag sorry.. ako pa dapat yung mag sorry dahil sa nanyare.. '' paliwanag ko. pero biglang nag salita si Nikko.

''Alis muna ako para makapag usap kayo'' paalam ni Nikko.

''Nikko.. stay.. please.. '' pag pigil ko sakanya habang papalbs na sya sa pinto..

agad naman syang lumapit sakin.

''Kuya.. wala akong dahilan para magalit sayo. . Hindi ako nagalit noong araw nayon. nung una hindi oo aaminin ko. medjo hindi ko nagusuthan yung mga narnig ko. . pero alam ko sa sarili ko na hindi ako galit. hindi ko lang talaga natanggap na adopted ako. . Kuya sobrang thank you. kase 19 years halos tayong dalawa ang mag kasama. 19 years na inaalagaan mo ko . kuya sorry kung dahil sakin nag aalala ka.. kuya sorry sa lahat lahat ha. sana mapatawad mo pa ako..'' hanggang umiyak na ako

'' wag ka ng umiyak ha? ok na. mabuti pa kalimutan na natin ang lahat ng nanyare ha? princesss don't cry bawal sayo yun''

''Kuyaa.. kalimutan natin lahat? edi kalimutna ko na din pala tong mokong na nasa tabi ko''' Pag bibiro ko. *iyak tawaa * Sabay palo kay Nikko.