16 yaşındayım. Adım Derin. Ben deli yerine koyulmaktan bıktım. İnsanların beni hor görmesinden,enayiymişim gibi davranışlarından bıktım. Ölmek istiyorum diyor içimdeki sesler. Neyse başlamak istiyorum. Okyla gidrmedim. Çok hastaydım kendimi iyi hissetmiyordum. Buna rağmen akşam baba bozuntusu gelip bağırdı çağırdı. Durduk yere dayak yedim. Artık bıktım. Annem zaten arada kalıyordu. Hepsinden nefret ediyordum. Kaçıp gitmek istiyordum. Yemin ediyorum karşıma biri çıksa onunla kaçardım o derece. Beni zorla psikoloğa goturmeyr kalktılar. Gitmedim. Bunun içinde azar işittim. Dışarıya karşı çok mutlu gorunuyor fakat içimde fırtınalar kopuyordu. Geçen gün okulda kavga oldu. Kız bana etek giydigim için küfür etti bende ona ettim sonra saçmı yolmaya çalıştı bende ağzını burnunu kanattım. Müdür piçi onu haklı çıkardı. Yine ezdiler beni. Bıkmıştım ya ölmek istiyordum. Nefret ediyordum herkesten. Birgün dışarı çıktım. Tek başıma çıktım. Deniz kıyısının ilerisindeki banka oturdum. Elime bir çikolata ve soda aldım. Oturdum. Derin derin nefes aldım. Yanıma bi çocuk geldi oturdu. Benim yaşlarımdaydı. Baya da yakışıklıydı. Merhaba dedi merhaba dedim. Tanışalım dedi. Bende olur dedim ve tanıştık. Bana hayat hikayesini anlattı. Bende ona anlatım. İnanılmazdı sanki aynı kaderi yaşıyorduk. Sadece farklı yanı o baya zengindi. Telefon numaramı istedi. Verdim ve geç olduğu için kalktım. Eve gittim. İçeri bi girdimki baba bile demedigim şerefsiz annemi dovuyordu. Hemen mudahele ettim. Bi tokatta ben yedim. Polisi aradım. Geldiler ve baba bozuntusu ben yapmadım dedi. Anneme konuş anne anlat,goster morlukları dedim. Ama o... yalan söyledi. Merdivenden düştüm dedi. Yalancı çıkardılar beni. Artık sıkıldım. Yeter artık dedim. Geçtim odama,kilitledim kapımı. Aldım elime neşteri. Kestim her yerimi. Heryer kan oldu. Aglıyordum. Yastığa gömülüp çığlık ata ata ağlıyordum. Kimse duymuyordu beni. Telefonum çalıyordu. Arayan geçen tanıştığımız çocuktu. Adı Cengiz'di. Açmadım. Israrla aramaya devam etti. Açmadım. Sonunda dayanamadım açtım. Bir şeyim olduğunu anlamıştı.
+"Neyin var?"
-Birşeyim yok. İyiyim.
+İyiyim kelimesinin arkasında kötüyüm kelimesini saklıyorsun. Ama bana söylemiyorsun. Ben senin dilinden anlıyorum. Bana neler olduğunu anlat.
Herşeyi anlattım. Çok şaşırmıştı ve üzülmüştü. Beni buluşmaya çağırdı. Gitmek istemiyordum. Çok kötüydüm. Ama aklımda birşey vardı. Gittim. İlk önce biraz konuştuk.
+Elini verirmisin bi
-Neden?
+Lütfen
-Hayır gerek yok. Dedim zorla elimi çekti ve koluma baktı.
+Ah naptın sen!! Lanet olsun bunu nasıl yaparsın.
-Bıktım
+Bende bıktım bende. Dedi ve gözünden yaş aktı. İlk defa bir erkek benim için ağlıyordu. İim acımıştı. Dayanamadım sarıldım. Sımsıkı sardık birbirimizi. Sanki onun kollarındayken herşey geçiyordu. Normalde planım ordaki köprüden aşağı atlamaktı. Fakat bana değer veren birini gördüm. Buyuzden yapamadım.
+Derin
-Efendim
+Sana birşey söylemek istiyorum.
-Tabii
+Kaçalımmı?
Duraksadım. Çok sevindim. Gitmek istiyordum ama hayır demek zorunda kaldım. Annemi şerefsiz adamla bırakamazdım. Oda anlayışla karşıladı. Eve gittim. Beni evden atmak istiyorlardı. Salak saçma mektuplar hazırlamışlardı. Benim adımaydı bunlar. Deliler hastanesine yatırcaklarını söylediler. Annem bunu nasıl yapardı. Evden atmak istiyorlardı beni. Artık dayanamadım. Koşarak evden çıktım. Cengizi aradım. Acil gelmesini söyledim. Hemen geldi. Ona kaçma teklifini kabul ettiğimi söyledim. Sarıldı bana. Ama bi sorun vardı. Kıyafetlerimi nasıl alıcaktım.
+ Boşver hallederiz dert etme.
-Ama napıcaz
+Yenilerini alırız.
-Olmaz. Kabul edemem zaten sen geçindirxcen evi çok ağır olur.
+Saçmalama lan. Sen benim herşeyimsin. İstediğini soyliyceksin. Artık aynı evde yaşıycaz. Her istediğini eşek gibi alıcam. Sende zaten yemek filan yaparsın.
-Ama bisey diycem. Kaçıyoruz biz. Parayı nerden bulacaksın.
+ Kuzenimin fabrikası var. Zaten evi o ayarlar. Çok yakınız onla. Orda çalışırım. Kimsenin öğrenme şansı yok. Çünkü ailesi öldü onun. Fabrika ona kaldı. Sen kafanı yorma.
-Peki.
Kuzenini aradı ve bir ev ayarlamasnı söyledi. Kuzeni elimde ev var gelin demişti. Cengizle yola çıktık. Koltuk numaralarımızı bulup oturduk. Uykum gelmişti. Omzunda uyudum onun. Mola zamanında yanımda yoktu. Uyanmıştım. Etrafıma baktım. Yiyecek birşeyler almaya gitmiş. Benim en sevdiğim çikolatayı almış. Nerden biliyorsun dedim. İlk tanıştığımız yerde bundan yiyodun dedi. Birşeyler atıştırdık. Evde temizlik bizi bekliyordu. Gelmiştik. Bavulları aldık ve eve gittik. Sonra beraber temizlik yapmaya başladık. Bana yardım ediyordu. Çok mutluydum ilk defa. Temizlik işlerini yaptıktan sonra markete ugradık. Yiyecek birşeyler aldık. Evi dizdim. Sonra bana:
+Bugün çok yoruldun. Daha kıyafet alışverişi de yapıcaz. Dışarda yemeye ne dersin?
-Olur.
Kıyafet alışverişi için alışveriş merkezine gittik. Hep aynı renkte kıyafetler aldık. Bazılarını aynı aldık. Maymunlu pijama takımı aldık ikimizde. Her neyse yemeğe gittik. Yedik sonra eve döndük. Çok yorulmuştuk. Uyuycaktık. Beraber yatmaya karar verdik. Yorganın altına girdik. Sarıldık uyuduk. Herşeyi unutmuş gibiydim. Ailem beni hiç aramadı. Aman umrumda değillerdi zaten. Aradan 3-4 sene geçti. Biz hala beraberdik. Çok mutluyduk. Sabah oldu kahvaltı hazırladım ve Cengiz de bana yardım etti. Kahvaltımızı yaptık. Sonra Cengizim işe gitti. Onu yolcu ettim. Biraz etrafı toparladım. Öğlen Cengiz aradı. Lunaparka gidecegimizi söyledi. Hazırlandım. Beni kapıdan aldı. Gondola,discoverye herşeye bindik hemen hemen. Bana ayıcık kazandı. Aynı filmlerdeki gibi. Sonra eve geldik. Aradan zaman geçti. Hala beraber ve çok mutluyduk. Ben 20 Cengiz ise 21 yaşına gelmişti. Şimdiye kadar hiç cinsel ilişkiye girmemiştik. Aslında girmiştik ama bugünkü yaptığımız ciddiydi. Bebek olcaktı. Aradan 7 ay geçti. Bebeğin doğmasına 2 ay kalmıştı. Karnım burnumdaydı. Cengiz bana çok yardımcı ve destek oluyordu. Çok mutluyduk. Ama bir haber... Beni mahvetti. Öldüm baştan dirildim. Ölüydüm ben,bittim ben. Dayanamazdım bu habere. Cengiz kaza geçirmiş ve hayatını kaybetmişti. Bende hayatını kaybettim,Cengizi, tek gerçeğimi,hayatta tek guvendigim insanı kaybettim. Ağlamaktan yerlere yatıyordum. Karnımda bebegimle bir başıma kaldım. Dayanamıyordum. Böyle bakamazdım bu bebeğe. Kaldım ortada. Kalan bi miktar parayla idare ettim. İki ay kabus gibi geldi bana. Bebek doğdu ve erkekti. Adını Cengiz koydum. Ama artık çalışmam gerekti. Tükenmiştim. Artık yardım alacağım tek kişi,soylemekte nekadar zorlansamda aile bozuntularıydı. İlk İzmir uçağına binip eve gittim. Kapıyı çaldım. Bir çocuk açtı kapıyı. Annemin ismini söyledim. Ben onun kızıyım dedi. Ben şok oldum. Benim ye dogurdukları kardeşim olmalıydı bu. Annemi çağırmasını söyledim. Annem sarıldı bana babam ise gelip ne istiyorsun dedi sert bi şekilde.
+ Kucağımda bebegimle yalnız kaldım.Yardım edin.
-Şimdimi aklına geldik lan biz. Sen kendini git elalemin çocuğuna teslim et. Kaç sonrada yardım iste. Oldu... seni fahişe.
Bu adam bana fahişe demişti. Gerizekalı ne sanıyordu kendini.
+Sizemi kaldım lan ben. Giderim. Dedim. Bebeği kucagımdan çekip aldılar. Kapıyı ustume orttuler. Artık gücüm kalmadı. Kapıyı tekmeledim çığlık ata ata kendimi yerlere vurdum. Ama gücüm kalmadı. Delirmiştim. Gerçekten deliydim artık. Yolda giderken bazı gorduklerimi Cengiz sanıyordum sarılıyordum. Yanlarında karıları dahi vardı. Çok yuva yıktım. Artık dayanamadım. Delirmiştim. Cengizin mezarını kazmaya çalıştım. Bekçi gelip napıyorsun burda dedi. Kocamo kurtarıyorum dedim. Salak salak kahkaha atıyordum. Ve sonunda...
Sonum tımarhane oldu. Buda oldu. Bitti hayatım artık. Bittim ben. Her gece aglıyodum. Deliydim artık ben. Eskiden deli muamelesi gorurdum. Ama şimdi gerçekten deliydim. Ölmeye kalkıyodum. Kafamı duvarlara vuruyodum. Bağladılar elimi kolumu. Ölmeden gömdüler beni. Hayat agzıma sıçtı. Kudurdum artık. Yıllarca tımarhanede kaldım. Sonunda kaçmayı becerdim. Köprüye gittim atlıycaktım ordan. Biticekti herşey. Cengiz beliriyodu gözümun önünde. Yapma diyodu. Ama ben.. atladım. Öldüm ben. Artık yoktum. Elveda....
Bunu yazan kız tımarhanedeyken bir kağıda yazmış. Köprüden öncesini yaşamış ve köprüden atlıycagını bildiği için onuda yazmış. Fakat atlamamış. Atlıyamamış daha doğrusu. Yolda giderken kalp krizi geçirmiş ve hayatını kaybetmiştir... acı veriyor bu hayat degilmi. Herşeye rağmen yaşıyoruz. Kendi acılarımiz ağır geliyor,bir başkasının neler çekipte ayakta durduğunu bilmeden. Kafamı yastığa gömüp çığlık ata ata avazın çıktığı kdar bağıra bağıra ağlamak com rahatlatıyor.
~~~SON~~~
