Pa, nanaman? pagod na pagod na ako. hindi ko na mabilang kung ilang beses na tayo nagpalipat lipat ng bahay simula ng namatay si Mama. halos naikot no natin ang buong Pilipinas Pa. nangaling na tayo sa Bohol, tapos Tarlac, tapos Cebu, Davao, Palawan, Zamboanga, Negros, Pampanga, Albay, Bicol, at ngayon Manila. over na to Pa. hindi ko na to keri! nagagalit na sigaw ko kay Papa.
Anak, sanay ka naman diyan diba? ano ba kasi gusto mo? mahinang sagot ni Papa
ang gusto ko, magkaroon ng permanenteng bahay. yun lang, hindi mo pa maibigay. minsan nakatira tayo sa isang malaking condo na mas mahal pa ito sa isang maliit na bahay. hindi ko maintindihan Pa. sagot ko ni Papa
Anak, sorry din kung kailangan nating palipat lipat ng bahay. para naman to sa kabutihan mo. natin. okay? sagot naman ni Papa
hahay, ganyan talaga kami ni Papa. palaging nag-aaway kapag pagdating na ito sa paglipat ng bahay. nahahayblood na ako. helpz naman diyan o. ay sorry. nakalimutan ko palang mag-introduce. ako pala si Claire Elaine Cruz Vargas. Claire for short. 17 na ako. turning 18 next month on June 11. too much of my autograph, alam niyo bang halos naikot na namin ang buong Pilipinas pero hindi ko naman alam kung bakit. hindi naman business trip o bakasyon. hindi naman ako nagbother na mag-ask kay Papa. hahay ewan ko.
Anak, ligpitin mo muna yung frame ng Mama mo. iagatan mo ha. baka mahulog. ang susunod na pupuntahan natin ay Manila as what you said. 5 minutes lang ha, we have to be quick. baka maiwan tayo ng eroplano. Claire ha? utos ni Papa
Yes Pa. wala na akong magawa. as always, niligpit ko ang litrato ni Mama. mga 30 seconds, tinutukan ko ang litrato ni Mama. tapos tingin sa mirror. kinokompare ko ang mga mata at labi ko at yung sa kay Mama. sabi ni Papa, parehas daw kami ni Mama ng mata at labi. makikita naman eh. hahay. o Mama, i wish you were here para matulungan ako... hindi naman ako nahirapan na magempake eh. nasa luggage ( luggage talaga, puwede naman bagahe) ko palagi ang mga gamit ko. as greatest expected lilipat din kami ng bahay. yung pinaka mahabang stay sa isang bahay ay four months lang. short diba? dont worry. sanay na ako sa hard life ko.
Claire, tapos ka na ba? sigaw na tanong ni Papa
Tapos na Pa. teka lang. bababa na. pagbaba ko, reading ready na si Papa. pero ako hindi.haha. wag niyo na nga yang isipin, nakakacry kasi. nevermind those. hahay, here we go again. ang FLIGHT of my life.
BINABASA MO ANG
Permanently Temporary
RomanceClaire Vargas. ang babaeng lahat temporary. ano nalang kayay mangyayari kung maiinlove siya kung ito ay bawal. sana makahanap siya ng paraan na magawa ito ng tama.
