Sweet Blood

1

Lucian's POV

"Sama ka mamaya? May papakilala ako sayo"

"Tigilan mo ko Lucian. I don't have time for that. You dirty little shit"

"O sige ha! Sabi mo yan! Pakasalan mo yang sand bag mo." Sya na nga ang tutulungan e. Bakla ba 'to?

"Tss."

"Sabihin mo nga ang totoo sakin. Bakla ka ba?"

"What the hell Lucian? Are you trying to piss me off? Me? Gay? Do you want me to beat you up?"

"Chill lang bro. Nagbibiro lang ako.. At naninigurado."

"I can hear you! Get the hell out of here! Or you want me to kick you to uranus."

"Nice pun bro! Nice pun!!" Tumakbo nako pagkatapos kong sabihin yun dahil malamang puro pasa aabutin ko. What do you expect from a kickboxer?

Inayos ko na ang gamit ko at umalis na.

"Bye tita! Next time ulit! Baka magkapasa na naman ako dahil kay Maxwell"

"Sige hijo, ingat sa pag uwi!!"

Tumakbo nako palabas ng bahay nila at mukhang uulan pa. Ngayon nagsisisi nako kung bakit di ko dinala kotse ko. Umupo muna ako sa isang waiting shed habang nagpapatila ng ulan.

I get my box of cranberry juice and take a sip. I guess this is the best way to spend your time while waiting for the rain to stop.

"Miss! Tabi!" Napatigil ako sa pag inom at hinanap kung saan galing yung boses.

"Kung magpapakamatay ka, wag mo na kaming idamay!" Tsk.

Tumayo ako habang bitbit ko yung juice ko at yung payong ko.

"Miss, are you dumb? Can't you see it's raining?"

"..." I sigh. Is she mute? Itinayo ko sya dahil nakasalampak sya sa putikan. Pero syempre inubos ko muna yung juice. Hehehe.

"Get up. Fix yourself." Tumayo naman sya. She's trembling.

"G-go, I-i don't n-need your h-help." She's shaking! How the fuck can I leave her here? Kargo pa ng konsyensya ko pag may nangyaring masama sa kanya. Tss. Dalhin ko kaya 'to sa bahay ko? Hehehe *evil smile*

"Dadalhin kita sa ospital miss."

"No! Go awa--" woah woah woah! Chansing!!!

"Miss." I tap her cheek lightly. Nahimatay dahil sa kagwapuhan ko? Naks!

Binitbit ko sya, bridal style. Parang mag ho-honeymoon lang *evil smile*

I ride a cab, para may privacy naman. I take my jacket off at ipinatong ko sa kanya.

"Manong papatay ng aircon." Pinatay naman ni manong yung aircon. Yan. Baka mamatay ako dito sa lamig.

"Girlfriend mo hijo? Nag away ba kayo?" Tanong ni manong

"Naku hindi ho, nakita ko lang sya kanina sa may daan, nagpapaulan. Ewan ko ho ba kung anong problema neto at naisipang magpaulan."

"Napakabait mo naman pala. Sige libre na kita. May babaeng anak din kasi ako e, madalas syang atakihin ng anxiety at depression. Isang beses naglayas sya sa amin, malakas ang ulan noon kaya alalang-alala kami buti na lang at may naghatid sa kanya pauwi."

"Ahh, ganun ho ba? At salamat na lang ho manong sa offer nyo pero I refused it. Pasahero po ako at kailangan ko mag bayad." Nginitian ko si manong. Kung babae to malamang kanina pa kami bangga, syempre mahihimatay sa ngiti ko. Hehehe.

"Manong dito na lang ho." Inabot ko ang bayad at sinabing keep the change.

Pagkapasok ko sa bahay ko, binuksan ko agad ang heater. Brr. Ang lamig! Anak ng tipaklong! Ngayon, pano ko to papalitan?

Alam ko na. Ako na lang magpapalit since wala naman akong maid. Wag madumi utak! Papalitan ko lang ng damit. Pero syempre, pabor yun sakin. Hehehe.

After 15 minutes..

Done! Pinawisan ako don! At nagpigil na rin.

Ngayon, anong ipapakain ko sa kanya? Puro cranberry juice laman ng ref ko.

I stare at her while sitting on a chair. Nakapatong yung kamay ko sa sandalan. Gets nyo ba? Yung nakaharap sa upuan na upo. Anyway, She got a long lashes, cute nose, and pinkish lips. Her eyes were full of sadness when I saw it awhile ago.

Ang lungkot nya. Bakit kaya?

Napadako ako sa labi nya and found myself kissing her.

"Aaahhh! What the hell?! Di ko sinasadya! Oo tama! Di ko sinasadya! May tumulak sakin! Holyshit!" Why the fuck I'm explaining myself? My heart beats so fucking fast! Woah! Ang bading!

Kalma lang Lucian.

Di pwede 'to! Mali 'to!

"Hmmm." She open her eyes and scan the room. Pinagpapawisan ako ng malamig.

"Where am I?"

"Nasa bahay kita." I answer her with monotone. "Don't you remember?"

"Ahh. Sorry. Naabala pa ata kita." Napatingin sya sa damit na suot nya. "Ikaw ba..ang nagpalit ng damit ko?"

"Hindi! I mean *cough* hindi. I called my neighbor kanina para palitan ka." Whew! Kalma lang Lucian.

"Ahh. *nod* *nod*" she winced after she answer.

"Okay ka lang ba?"

"Nahihilo lang ng konti pero mawawala din to." She smiled at me in assurance. Her smile is the most beautiful smile i've ever seen.

"Gusto mo bang kumain?" Ang lakas ng loob kong tanungin sya kung gusto nyang kumain e di nga ako marunong magluto.

"Wag na. Aalis nako."

"Ng ganyan ang suot mo? No. Hahatid na kita." Hindi na sya makahindi kasi damit ko ang suot nya.

Habang nasa kotse, tahimik lang sya, hanggang sa nakarating na kami sa tapat ng bahay nila.

Bumaba na sya at nagpasalamat. My shirt and jersey short suits her. Napangiti naman ako. Naks! Parang ano ah. Hahaha!

I think I'm crazy enough to like someone. All my life, I locked myself in a dark room full of despair. Thinking no one's gonna love me or even like me.  Because I'm different. Pero ngayon, kahit anong mangyari, I'll do everything just to get her.

Umalis na ko at dumeretso sa bahay ko.

"Mom" i said habang hawak ang litrato nila ni Dad. "I'm starting to like someone. Please forgive me. Gusto ko lang maging masaya. Kahit panandalian lang. Gusto kong maranasang maging masaya." Pumatak ang luha sa litrato nila pero agad ko rin pinunasan. That's the only thing I've got that reminds me of them. They died when I was 8 yearsold.

My phone suddenly rings.

"Yes tita?"

[I already enrolled you and Maxwell. Bukas na start ng klase nyo. Sorry if medyo late na, busy kasi ako sa trabaho.]

"No no no tita. Ako dapat mag sorry kasi pabigat pako sa inyo."

[Lucian! Don't say that! Sakin ka hinabilin ng parents mo. Anyway, daanan mo na lang yung gamit mo dito. Bye! Have a good night sleep!]

Then she hung up.

Ilan taon na ba akong nagtatago? *sigh*

Why don't mortals just accept who we are and the way we live?