"Ogen open, lieverd." Ik deed wat mijn visagiste zei en deed ze open. Mijn reflectie staarde terug naar mij via de spiegel op mijn kleedkamer. Ik laat mezelf niet meer dan een minuut kijken bewondering mijn visagistes werk maar meer niet. Ik kon niet tegen mijn eigen reflectie sinds drie jaar geleden. Ik leek te veel op mijn vader.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ashlin's outfit
"Dank je Linda." zei ik met een kleine glimlach. Dit was de zevende keer dat ik een interview moet geven sinds we zijn gestopt met filmen van de remake van Pride and Prejudice en om heel eerlijk te zijn ben ik wel klaar mee. Daar moet ik zelf om lachen. Drie jaar geleden wilde ik niets anders dan meer werk en zoveel mogelijk afleiding, maar nu is dat en beetje te veel geworden. Daar zat ik dus, in mijn kleedkamer. Wachtend tot iemand mij kwam ophalen voor weer een rondje vragen over mijn werk en andere acteurs en ik moet het dit keer alleen doen. Als Isabelle of iemand anders er ook zijn, gaan ze niet helemaal in op mijn privé leven want daar hebben ze er geen tijd voor.
Na 20 minuten klopte iemand op mijn door "Mevrouw Davis, Stand by." Ik kwam uit de kamer en werd gelijk begroet door minstens vijf fans en twee bewakers om mijn veilig naar de podium. Toen ik Allen mijn aankondigde naam ik diep adem en liep naar haar toe. Allen begroete mijn met de gebruikelijke drie zoenen ging weer zitten op zijn plaats tegenover de bank waar ik moest zitten.
-.-.-.
Ik was zo moe na de interview maar ik moest nog naar de atelier van mijn moeder om een jurk voor haar te halen en daarna na huis. Het was al 1 uur s'nachts maar door de raam van Melody's auto zag ik mensen nog steeds op straat. Ik was zo diep in gedachten dat ik niet eens merkte dat Melody tegen mij zat te praten.
"Ash. Luister je wel?" Vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd om mijn gedachten weer op een rijtje te krijgen. "Sorry, Mel." Zei ik. "Wat is er?" Melody glimlachte.
"Ik denk dat het beter is dat ik jou naar huis breng. Ik hal de jurk wel op en kom het morgen ochtend brengen." Mel is mijn reddende engel. Ik kon haar wel kussen als ze niet aan het rijden was. "Dankje. Echt." "Geen dank." Het was even stil. Ik viel bijna in slaap op de passagier stoel van haar auto. "Ik had ze gevraagd om geen vragen te stellen over je vader, je weet dat ik het altijd doe," zei Melody. "Die idioten..." "Dat weet ik Mel. Laat maar." "Weet je het zeker dat je mee gaat doen, met de selectie?" Vroeg ze. Natuurlijk hadden ze gevraagd of ik mee deed aan de selectie, omdat ik zogenaamd 'de prins al ken' hadden ze verwacht dat ik een voorsprong heb maar dat is niet zo. Ik heb alleen maar 6 uur in een kamer gezeten met de koninklijke familie. Meer niet. Eerst wist ik het niet zeker of ik wel mee zou doen. Maar ik miste Oliver heel erg en nu hij in de paleis werkt is de enige manier om hem te zien is om mee te doen met de selectie.
